وقاری، بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون او گفت: در قدیم، سفره هفت‌سین بهانه‌ای برای جمع شدن خانواده دور هم می بود؛ اما در سال‌های تازه برای من مقداری تلخ شده است، چون عزیزانم (پدر، مادر، برادر بزرگ‌ترم و همسرم) را به‌مرور از دست داده‌ام و انگار به‌جای شاد شدن، این زمان برایم دلگیر می‌شود. نبودشان تلخ است؛ به‌اختصاصی که ۲۵ فروردین ۱۴۰۰ همسرم را از دست دادم و ما فرزندی نداشتیم.

او همین طور گفت: این روز‌ها جای خالی همسرم «محسن قاضی‌مرادی» را زیاد حس می‌کنم. با وجود این که قبل از درگذشتش نزدیک به پنج سال بستری می بود؛ همین‌که حس می‌کردم هست و می‌توانم درددلم را برایش بگویم -حتی اگر نتواند واکنشی نشان دهد- برایم دلگرم‌کننده می بود.

وقاری فرمود: دلخوشی‌های بچگی ما در نوروز از جنس فرد دیگر می بود. آن زمان سر سفره هفت‌سین بزرگ‌تر‌ها وجود داشتند و ضمن این که عیدی ردوبدل می‌شد، حس خوشایند موسیقی‌ای که در زمان تحویل سال می‌شنیدیم، در ذهنم نقش بسته. اینها خاطرات خوش من است.

این بازیگر درمورد آثار موردعلاقه‌اش گفت: همه کارهایم را دوست دارم؛ چون برای همه آنها تلاش کرده‌ام. ولی همیشه حرف های‌ام که آنچه برایم اهمیت دارد، گروه است. هنگامی کنار گروهی کار می‌کردم که همه‌چیزش دلچسب می بود و حس یکی بودن با آنان داشتم، آن کار برایم دلنشین‌تر شده است.

ضمناً نقش‌های دولبه را که بین مثبت و منفی است و نمی‌شود جهتش را تشخیص داد، زیاد تر دوست داشتم. برای مثالً سریال «رسم عاشقی» را که با آقای سلطانی کار کردم دوست دارم؛ چون این چنین شخصیتی می بود یا این اواخر نقش یک زن مشاطه‌گر نابینا را داشتم که از تاریخ می‌آمد و آن نقش را هم دوست داشتم. سعید سلطانی همیشه می‌او گفت: تو باید برای این نقش‌های دو لبه انتخاب شوی.

وی آرزویش برای سال تازه را این چنین گفت: آرزو می‌کنم همه هم‌وطنانم رنگ و مزه نشاط را بچشند. دلم می‌خواهد فردی دلگیر یا افسرده نباشد، اختلافات و جنگ‌ها همه شود و حس کنیم در جهانی توأم با صلح زندگی می‌کنیم.