افرادی که بیشترین افزایش تناسب اندام را داشتند ناظر افزایش فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) بودند، پروتئینی که از کارکرد، رشد و بقای سلول‌های مغز حمایتمی‌کند.

محقق ارشد این تحقیق، دکتر جنیفر هایز او گفت: بهبود حافظه ناشی از ورزش، امکان پذیر به توضیح ربط قبلی بین تمرین هوازی و کارکرد تحصیلی بهتر پشتیبانی کند.

این چنین با رسیدن به سنین بالا، امکان پذیر انتظار داشته باشیم که مزایای بیشتری را در افراد مبتلا به اختلال حافظه ناشی از شرایطی همانند زوال عقل مشاهده کنیم.

برای این پژوهش، تمرین ورزشی با گروه کنترل در بین ۹۵ نفر قیاس شد، تمرین با شدت بالا به اختصاصی برای حافظه با تداخل بالا سودمند می بود.

هنگامی که ما تلاش می‌کنیم چیزی را از حافظه بازیابی کنیم، فرآیند بازیابی می‌تواند توسط دیگر خاطرات شبیه مختل بشود. برای مثال، وقتی که تلاش می‌کنید نام شخصی را که با سخن «جی» اغاز می‌بشود، برای بیاورید، امکان پذیر حافظه «جک»، «جیمز» و «جرمی» را برای آورد، قبل از این که نام آن مرد که «جف» است را بازیابی کند.

بعد از ورزش، یادآوری خاطرات در این نوع موارد برای افراد آسان‌تر می بود.

دکتر هایز او گفت که اکنون افراد مسن را بازدید می‌کنند که آیا همان یافته‌ها در رابطه آنان صدق می‌کند یا خیر.

فرضیه این است که با دقت به این که این نوع حافظه با افزایش سن افت می‌یابد، ما مزایای بیشتری برای افراد مسن خواهیم دید. با این حال، در دسترس بودن عوامل نوروتروفیک نیز با افزایش سن افت می‌یابد و این مورد امکان پذیر به این معنی باشد که ما اثرات هم‌افزایی را دریافت نمی‌کنیم.

نتایج این تحقیق در نشریه علوم اعصاب شناختی (Cognitive Neuroscience) انتشار شده است.