گمانه‌زنی و قیاس ایده‌ها در این عرصه می‌تواند دلنشین باشد، اما در واقع دانشی وجود دارد که می‌توانیم با مراجعه به آن، جواب‌هایی برای این سوال بیابیم و این دانش حول محور طویل‌ترین مطالعه ژرف تاریخ درمورد خوشبختی قرار دارد.

مطالعه هاروارد درمورد رشد بزرگسالان نزدیک به ۹۰ سال است که اغاز شده است و اکنون در هشتاد و ششمین سال خود قرار دارد. اما اغاز آن با دو پروژه جداگانه می بود.

در سال ۱۹۳۸، مطالعه «گرانت» که توسط بنیاد «ویلیام تی. گرانت» فراهم مالی شده و به رهبری دکتر جورج ای. وایلانت انجام می‌شد، روی ۲۶۸ مرد از کلاس‌های کارشناسی دانشگاه هاروارد را انجام می‌شد. هم‌زمان، مطالعه فرد دیگر به نام «گلوئک» در حال انجام می بود که شامل تحقیق روی ۴۵۶ مرد از محله‌های درونی شهر بوستون می‌شد.

مقصد هر دو مطالعه شبیه می بود: جستوجو کردن شرکت‌کنندگان در طول زندگی‌شان و مشاهده تأثیر عوامل گوناگون بر سلامت و خوشبختی آن‌ها در گذر زمان.

امروزه تعداد مقداری از شرکت‌کنندگان مهم زنده می باشند، اما برخی از آن‌ها به پیروزی‌های بزرگی دست یافتند؛ از جمله بن برادلی، روزنامه‌نگار افسانه‌ای و نیز یک نفر که رئیس‌جمهور ایالات متحده شد: جان اف. کندی.

در سال‌های تازه، پژوهشگران تمرکز خود را بر فرزندان گروه مهم – مطالعه نسل دوم – به رهبری روان‌پزشک دکتر رابرت والدینگر معطوف کرده‌اند.

والدینگر به همراه معاون خود دکتر مارک شولتز، کتابی به نام «زندگی خوب: درس‌هایی از طویل‌ترین مطالعه علمی خوشبختی در جهان» انتشار کرده‌اند که یافته‌های این پروژه چندین دهه‌ای را خلاصه کرده است. طی این سال‌ها ده‌ها مقاله علمی انتشار شده که شرکت‌کنندگان را در مقاطع گوناگون زندگی بازدید کرده و عواملی همانند خدمت نظامی و توانایی‌های معنوی را مورد مطالعه قرار داده‌اند.

اما تا بحال چه درس‌هایی از طویل‌ترین مطالعه خوشبختی انسان آموخته‌ایم؟

یک، تنهاترین عدد است

دکتر والدینگر در سال ۲۰۱۷ به نشریه هاروارد گازت او گفت: «یافته شگفت‌انگیز این است که روابط ما و مقدار خوشحالی ما در این روابط تأثیر عمیقی بر سلامت ما دارد. مراقبت از بدن مهم است، اما رسیدگی به روابط نیز شکلی از مراقبت از خود است. به نظر من این یک کشف مهم است.»

در سال‌های تازه به‌اختصاصی در زمان فاصله‌گذاری‌های اجتماعی در دوران کرونا، در تحقیقات بسیاری به خطرات بالقوه تنهایی برای سلامت اشاره شده است. برخی مطالعات نشان داده‌اند که انزوا می‌تواند به اندازه سیگار کشیدن یا چاقی به سلامت انسان صدمه رساند. در افراد مسن، تنهایی با بیماری‌های قلبی مرتبط بوده و ارتباطات اجتماعی با سلامت بهتر مغز همراه است.

این درس اختصاصی از مطالعه هاروارد احتمالا در بهترین زمان ممکن اراعه شده باشد. در این زمانه، تعداد بسیاری درمورد «اپیدمی تنهایی» هشدار داده‌اند که حرف های می‌شود دنیای مدرن ما را به دام انداخته است. سازمان جهانی بهداشت نیز این قضیه را به‌گفتن یک برتری بهداشت عمومی جهانی شناسایی کرده و خواستار دقت به آن شده است.

کیفیت یا کمیت؟

یقیناً این بدان معنی نیست که برای خوشبخت بودن، الزاما همیشه باید افراد بسیاری دور و بر شما باشند. به حرف های والدینگر در مصاحبه‌ای با فهمیدن مولر، کیفیت ارتباطات اجتماعی مهم‌تر از کمیت آن‌ها است. او می‌گوید: «انسان‌های درون‌گرا کاملاً سالم می باشند. آن‌ها امکان پذیر فقط به یک یا دو رابطه واقعاً قوی نیاز داشته باشند و از داشتن افراد زیاد تر خوشحال نباشند. این اصلاً اشکالی ندارد.»

ازدواج با افت خطر زوال عقل در سنین بالا مرتبط بوده است، اما اگر ازدواجی ناخوشایند باشد، این مزیت امکان پذیر از بین برود. مطالعات تازه در آمریکا نشان داده است که اگرچه بزرگسالان امروزی به‌اندازه دهه‌های قبل دوستانی دارند، اما کیفیت این ارتباطات امکان پذیر همانند قبل نباشد.

در دنیای امروزی که بیش‌ازحد به فضای مجازی متصل است، برخی بر این باورند که گذراندن زمان زیاد تر در فضای مجازی و کمتر در دنیای واقعی می‌تواند مانعی برای تشکیل روابط قوی با دیگران باشد. با این حال، برای برخی افراد، همانند افرادی که قادر به ترک خانه نیستند، دوستی‌های آنلاین می‌تواند نجات‌قسمت باشد.

چرا روابط خوب ارزشمندند؟

والدینگر می‌گوید نظریه غالب این است که تعامل اجتماعی به ما پشتیبانی می‌کند تا از لحاظ احساسی خود را تنظیم کنیم. روزی پر از استرس در محل کار زیاد تر با سخن بگویید کردن با شریک زندگی در خانه تسکین می‌یابد. اگر در رابطه با شریک زندگی یا فرزندان‌تان دوران سختی را سپری می‌کنید، امکان پذیر با سخن زدن با یک دوست نزدیک بتوانید اسایش اشکار کنید.

اهمیت روابط تنها یکی از درس‌های این مطالعه است، اما احتمالا شگفت‌آورترین آنها باشد. دیگر مؤلفه‌ها برای پیش‌بینی رفاه طویل مدت شامل مواردی است که با آن‌ها آشنا هستیم: پرهیز از سیگار، خودداری از مصرف زیاد الکل یا مواد مخدر، ورزش منظم، و معاینات منظم پزشکی که همه به سلامت جسمی پشتیبانی می‌کنند و تاثییر مهمی بر خوشبختی دارند.

مطالعه درمورد خرسندی و خوشبختی بشر هم چنان ادامه دارد، اما همان گونه که والدینگر در یک سخنرانی در تِد او گفت: «افرادی که بهترین حالت را داشتند، افرادی بودند که روی روابطشان اندوخته‌گذاری کردند.»