بعد از ۶۰ روز، فعالیت ژن‌هایی که طبق معمولً در زمان استرس و التهاب فعال خواهد شد، افت یافته است. این شامل ژن‌هایی همانند NAMPT، IL۶، IL۱B و NLRP۳ می‌شود. این چنین، فعالیت ژن SGK۱ که بر کارکرد کلیه‌ها در نگه‌داری سدیم تأثیر دارد، نیز کمتر شده است. این تغییرات همزمان با شواهدی مبنی بر این که آب‌میوه‌ پرتقال می‌تواند به‌طور متوسط سختی خون را افت دهد، مشاهده شده است.

این تأثیر به ترکیبات طبیعی حاضر در میوه‌های مرکبات، به اختصاصی هسپریدین، نسبت داده می‌شود؛ یک فلاونوئید با خواص ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی قوی که بر مسیر‌های مرتبط با سختی خون بالا، سطح کلسترول و پردازش گلوکز در بدن تاثییر می‌گذارد.

مسئله دلنشین این است که عکس العمل افراد به این نوشیدنی به ترکیب بدنی آن‌ها وابسته می بود. در افرادی که اضافه‌وزن داشتند، تغییرات بیشتری در فعالیت ژن‌های مرتبط با متابولیسم چربی‌ها مشاهده شد، در حالی که در افراد لاغر، تغییرات در ژن‌های مرتبط با التهاب زیاد تر می بود.

به نظر محققان، نتایج این مطالعه نظر عمومی را که طبق معمولً آب‌میوه‌ها را به گفتن یک منبع اضافی شکر می‌دانند، به چالش می‌کشد. در حالی که میوه‌های کامل به علت وجود فیبر سالم‌تر می باشند، یک لیوان آب‌میوه‌ خالص پرتقال می‌تواند مزایای بسیاری از جمله افت التهاب، بهبود جریان خون و اثرات مثبت بر نشانگر‌های خطر بیماری‌های قلبی و عروقی داشته باشد.