دانشمندان پروتئینی را شناسایی کرده‌اند که به نظر می‌رسد نقش مهمی در فرایند پیری مغز ایفا می‌کند. این مطالعه تازه مشخص می کند که با خاموش‌کردن این پروتئین، می‌توان برخی از اثرات پیری مغز را کاملاً معکوس کرد. این پژوهش می‌تواند مسیر مبارزه با بیماری‌های مرتبط با افزایش سن همانند آلزایمر را منقلب کند.

بر پایه گزارش ساینس‌آلرت، محققان در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو (UCSF) با قیاس دقیق ناحیه «هیپوکامپ» مغز در موش‌های پیر و جوان، دریافتند که سطح یک پروتئین خاص به نام FTL1 در موش‌های پیر به‌طور قابل‌توجهی بالاتر است. FTL1 پیش‌از‌این فقط به‌علت نقشش در ذخیره‌سازی آهن در بدن شناخته شده می بود.

نقش مهم یک پروتئین برای معکوس‌کردن پیری

برای آزمایش نقش این پروتئین، تیم تحقیقاتی دو آزمایش انجام داد: آن‌ها اول در موش‌های جوان با منفعت گیری از ویرایش ژنتیکی سطح پروتئین FTL1 را به‌طور مصنوعی افزایش دادند. نتایج اشکار می بود: موش‌های جوان علائمی از اختلال در حافظه و یادگیری از خود نشان دادند، گویی که پیش از موعد پیر شده بودند. دوم در موش‌های پیر محققان سطح پروتئین FTL1 را افت دادند. نتیجه دلنشین می بود: کارکرد شناختی در موش‌های پیر بهبود یافت و درواقع، بخشی از فرایند پیری مغز آن‌ها «معکوس» شد.

نورون‌هایی که دارای مقدار بسیاری  FTL1  بودند (سمت راست) شاخه‌های اتصال کمتری داشتند.

«سائول ویلدا» (Saul Villeda)، دانشمند علوم زیست‌پزشکی و از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: «این واقعاً یک معکوس‌سازی صدمه‌ها است. این چیزی فراتر از به تأخیر انداختن یا جلوگیری از علائم است.»

آزمایش‌های زیاد تر نشان داد که افزایش FTL1 مانع از رشد صحیح نورون‌ها می‌شود و از تشکیل انشعابات ملزوم برای برقراری ربط بین سلول‌های عصبی جلوگیری می‌کند. به نظر می‌رسد این پروتئین با تداخل در کارکرد میتوکندری که به‌گفتن نیروگاه سلول‌ها عمل می‌کنند و با افزایش سن ضعیف‌تر خواهد شد، این تاثییر مخرب را تشکیل می‌کند.

محققان پافشاری می‌کنند که این نتایج پژوهش آنها فعلاً فقط در مدل‌های حیوانی (موش) مشاهده شده و برای قبول آن در انسان‌ها به تحقیقات زیاد بیشتری نیاز است. بااین‌حال، این کشف یک مقصد تازه و امیدوارکننده برای گسترش درمان‌هایی جهت مقابله با بیماری‌های نورودژنراتیو (neurodegenerative) همانند آلزایمر و پارکینسون پیش روی دانشمندان قرار می‌دهد.

یافته‌های این تحقیق در ژورنال Nature Aging انتشار شده است.