در طول اتفاقات لاشامپ، میدان مغناطیسی زمین تنها به ۱۰ درصد از قوت جاری خود افت یافت و این در حالی می بود که قطب‌های مغناطیسی به طور چشمگیری از قطب‌های جغرافیایی دور می‌شدند.

به نقل از اس‌اف، محققان به رهبری آگنیت موخوپادهای (Agnit Mukhopadhyay) از دانشگاه میشیگان در مقاله علمی خود نوشتند: این تغییرات نزدیک به ۲۰۰۰ سال به طول انجامید.

محققان با منفعت گیری از مدل‌سازی رایانه‌ای پیشرفته، مغناطیس کره زمین را در پنج دوره کلیدی در طول این اتفاقات بازسازی کردند. حباب مغناطیسی محافظ زمین در اوج خود در نزدیک به ۴۰۹۷۷ سال پیش به طور چشمگیری افت یافت و از وسعت طبیعی خود یعنی ۵۱هزار تا ۷۰ هزار کیلومتر معادل هشت تا ۱۱ شعاع زمین به تنها ۲.۴۳ برابر شعاع زمین معادل ۱۵۴۹۸ کیلومتر افت یافت.

میدان مغناطیسی این چنین از یک موقعیت شمالی-جنوبی به یک موقعیت پیچیده با چندین قطب مغناطیسی پراکنده در سراسر سیاره تبدیل شد.

موخوپادهای می‌گوید: در این مطالعه، ما همه مناطقی را که میدان مغناطیسی در آنها متصل نبوده، ترکیب کردیم و به تشعشعات کیهانی یا هر نوع ذرات پرانرژی خورشید اجازه دادیم تا به زمین نفوذ کنند.

‌ظهور شفق‌های قطبی در همه جا

این تغییرات مغناطیسی تأثیرات شگفت‌انگیزی بر شفق‌ها داشته است. شفق‌های قطبی از خانه همیشگی خود در قطب شمال از طریق اوراسیای غربی به شمال آفریقا سفر کردند، در حالی که در نیمکره جنوبی، شفق‌های قطبی بر فراز شرق استرالیا و نیوزلند ظاهر شدند.

این مشخص می کند که نور نیز به شدت در اندازه گسترش یافته است. قطر بیضی شفق‌های معمولی طبق معمول کمتر از ۳۰۰۰ کیلومتر است، اما در طول اتفاقات لاشامپ، آنها به بیشتر از ۸۰۰۰ کیلومتر گسترش یافتند که تقریبا سه برابر بزرگ‌تر است.

در اوج اتفاقات، شفق‌های قطبی به گمان زیاد در سطح جهانی ظاهر شدند.

این تغییرات فراتر از منظره بصری که تشکیل کردند، سطح زمین را در معرض سطوح بالاتری از تشعشعات کیهانی و ذرات پرانرژی قرار داد که به طور بالقوه جو را تحول داده و زندگی روی سطح زمین را تحت تأثیر قرار دادند.

تکامل انسان در طول این تغیرات مغناطیسی

اتفاقات لاشامپ مصادف با یک دوره حساس در تاریخ بشر می بود و با گسترش انسان مدرن در سراسر اروپا، نئاندرتال‌ها ناپدید شدند و انسان‌ها اولین هنر غارشناسی شناخته شده را تشکیل کردند.

زمان نقشه‌برداری از مناطق تحت تأثیر شفق‌های سرگردان در کنار شواهد باستان‌شناسی، محققان به همبستگی‌های قانع کننده‌ای به اختصاصی در اوراسیای غربی پی بردند.

موخوپادهای گفت: ما دریافتیم که تعداد بسیاری از این مناطق در واقع با فعالیت‌های اولیه انسان از ۴۱ هزار سال پیش، به اختصاصی افزایش منفعت گیری از غارها و افزایش منفعت گیری از ضدآفتاب‌های ماقبل تاریخ، کاملا مطابقت دارند.

ریون گاروی (Raven Garvey)، دانشیار انسان‌شناسی در دانشگاه میشیگان، خاطرنشان می‌کند که انسان‌های مدرن در این دوره به طور فزاینده‌ای از یک ماده معدنی که به‌گفتن یک ضد آفتاب طبیعی عمل می‌کند، منفعت گیری می‌کردند.

افزایش تشکیل آن و ربط آن عمدتا با انسان‌های مدرن از نظر آناتومی در طول دوره لاشامپ نیز حاکی از منفعت گیری مردم از آن برای این منظور دارد.

انسان‌های امروزی نیز در این دوره لباس‌های مشابه اختراع کردند که امکان تحرک زیاد تر را فراهم می‌کرد و در عین حال پوشش و به طور بالقوه محافظت در برابر تشعشعات افزایش یافته را فراهم می‌کرد.

به نظر می‌رسد نئاندرتال‌ها فاقد این فناوری‌ها بوده‌اند و به گمان زیاد آنها در این دوره از قرار گرفتن در معرض تشعشعات در امان نبوده‌اند.

یک اتفاقات شبیه برای دنیای امروزی ما که به فناوری وابسته است، چه معنایی خواهد داشت؟ عواقب آن شدید خواهد می بود.

موخوپادهای هشدار می‌دهد که اگر این چنین رویدادی امروز رخ دهد، ناظر خاموشی کامل در چندین قسمت گوناگون خواهیم می بود. ماهواره‌های ارتباطی ما کار نمی‌کنند. تعداد بسیاری از آرایه‌های مخابراتی ما که روی زمین می باشند، به شدت تحت تاثییر کوچکترین رویدادهای جوی فضایی قرار خواهند گرفت.

در حالی که رویدادی همانند به لاشامپ قریب‌الوقوع نیست، روندهای دلواپس کننده‌ای وجود دارد. میدان ژئومغناطیسی زمین در سال‌های تازه در حال کج شدن بوده است و در ۱۸۰ سال قبل به طور مدام هر دو دهه یک درصد افت یافته است.