مطابق نتایج این تحقیقات، راه رفتن با پای برهنه یا پوشیدن کفش‌های مینیمالیستی، به بازیابی قوت پا این چنین افزایش اندازه عضلات و بهبود راه رفتن پشتیبانی می‌کند.

گزارش مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۱ میلادی در Nature انتشار شد، نشان داد که شرکت‌کنندگانی که کفش‌های مینیمالیستی می‌پوشیدند، توانستند در یک دوره شش ماهه قوت پاهای خود را بطور متوسط ۵۷.۴ درصد افزایش دهند.

این مطالعه این چنین بهبود اعتدال و افت خطر سقوط را در شرکت کنندگانی نشان داد که در این آزمایش ۶ ماهه شرکت کرده بودند.

به حرف های گالاهاد کلارک، از بنیان‌گذاران برند کفش مینیمالیست Vivobarefoot، پابرهنه رفتن بویژه برای کودکان زیاد مهم است.

رینا هریس، یک متخصص پا در لندن نیز می‌گوید: «پاهای ما در واقع زیاد قوی و انعطاف‌پذیر می باشند و می‌توانند از مسئولیت خواسته‌هایی که از آنها داریم برآیند؛ با این وجود ما از آن‌ها انچه که طبیعت در نظر گرفته منفعت گیری نمی‌کنیم.»

او می‌افزاید: «ما ۳۳ مفصل در پاهایمان داریم و آنها طوری ساخته شدند که خود را مطابق با زمینی که در آن راه می‌رویم شکل دهند. اما کفش‌های مدرن، الگوی حرکت طبیعی ما را محدود کردند و بر راه رفتن و ساختار پاهای ما تأثیر می‌گذارند.»

او ادامه می‌دهد: «اکثر کفش‌های مدرن شکل پنجه‌ای نسبتاً گرد دارند، به این معنی که انگشتان پا به هم فشرده خواهد شد و در نتیجه بر عضلات پا نیز سختی داخل می‌شود.»

علاوه بر این، کفی‌هایی که در کفش‌ها وجود دارند، ادراک حسی پاها را افت خواهند داد که علتمی‌شود حس زمین زیر پاهایمان دشوارتر شود. این حالت علتمی‌شود که پا بتدریج شکل نامناسبی بگیرد، در نگه داری اعتدال بدن نقش کمتری داشته باشد و حتی تبدیل اختلالات اسکلتی-عضلانی شود.»

تحول سبک زندگی با پای برهنه

اگرچه نتایج تحقیقات درمورد حرکت با پای برهنه امیدوار کننده است، اما سریع است که کفش‌هایتان را دور بیندازید چون به نظر جان مرسر، استاد حرکت شناسی و محقق بیومکانیک در دانشگاه نوادا در لاس وگاس، انتقال زیاد سریع به سبک زندگی با پای برهنه می‌تواند علتداخل شدن صدمه‌هایی به بدن شود.

چون اکنون پاهای ما با کفش‌های دارای بالشتک و کفی سازگار شدند و بخشی از قوت ذاتی خود را از دست داده‌اند.

علاوه بر این، تعداد بسیاری از ما نسبت به زمینی که صاف و نرم نیست، حساسیت بسیاری اشکار کرده‌ایم. به این علت راه رفتن با پای برهنه روی هر زمینی برای مثال زمین‌های دارای سنگریزه می‌تواند برایمان زیاد دردناک باشد.

گالاهاد کلارک نیز می‌گوید: «شما نمی‌توانید کفش‌های خود را در بیاورید و بلافاصله اغاز به دویدن کنید. همانند این است که سال‌ها بازوی خود را در یک زنجیر یا گچ گرفته باشید و اگر این گچ را حذف کنید، اولین کارتان بازی تنیس نخواهد می بود. چون با این کار به خودتان صدمه می‌زنید.»

تحول سریع از یک سبک زندگی به سبک دیگر می‌تواند علتکار بیشتر از حد عضلات و تاندون‌های کم‌منفعت گیری شود و صدمه‌هایی همانند شکستگی، کشیدگی عضلات پا یا التهاب تاندون آشیل را به همراه داشته باشد. به همین علت جان مرسر پیشنهاد می‌کند که به آرامی اغاز کنید.

ابتدا تلاش کنید با پای برهنه در اطراف خانه و بیرون روی سطوح نرم راه بروید. سپس مقداری در اطراف محله قدم بزنید. کم کم مسافت پیموده شده را افزایش دهید و هر هفته مقداری به آن اضافه کنید.

رینا هریس نیز می‌گوید: «هر زمان ملزوم باشد، پاهایتان به شما مطلب خواهند داد که کافی است. اگر درد شدیدی حس کردید، باید فوراً متوقف شوید.»

منفعت گیری از کفش‌های مناسب نیز می‌توانند به شما در تشکیل این تغییرات پشتیبانی کنند، یقیناً هنگامی که برای اولین بار آن‌ها را می‌پوشید، حس می‌کنید با کفش‌هایی که تا به حال امتحان کردید متفاوت می باشند.

رینا هریس درمورد کفش‌های مینیمالیستی می‌گوید: «به علت اندازه و شکل نوک آنها، حس می‌کنید که زیاد بزرگ می باشند. اما وقتی که به آن عادت کنید، حس طبیعی‌تری خواهید داشت. حس زمین نیز امکان پذیر شگفت باشد، به این علت به گمان زیادً پاهای شما سریع تر خسته خواهد شد.»

رینا هریس این چنین پیشنهاد می‌کند برای تحریک گیرنده‌های عصبی، از یک توپ ماساژ برای ماساژ دادن پاها منفعت گیری کنید.

آیا همه باید پابرهنه راه بروند؟

راه رفتنِ زیاد تر با پای برهنه، می‌تواند به تحکیم پاهای شما پشتیبانی کند اما همانند همه حرکات ورزشی، این کار نیز برای همه مناسب نیست.

جان مرسر بعد از مطالعه انواع کفش‌ها، از کفش‌هایی که شکل پای برهنه و مینیمالیستی می باشند تا کفش‌های دارای کفی‌های ضخیم، به این نتیجه رسید که هرکسی باید از رویکردی مشابه حالت خودش منفعت گیری کنند. چون امکان پذیر روشی از راه رفتن، برای یک نفر عالی و برای فرد دیگر زیاد بد باشد.

جان مرسر می‌گوید علت این تفاوت‌ها تا این مدت روشن نیست و تحقیقات در این باره ادامه دارد.