هنگامی والدین فهمید بیماری فرزندشان می شوند احساساتی نظیر حس گناه، هراس ، اندوه و حتی ناامیدی را توانایی می کنند و به جستوجو آن نگرانی از این که آیا به فرزندم بگویم و اصلاً چطور به او بگویم که سرطان دارد؟

 هنگامی این چنین اخبار دردناکی به والدین داده می شود، طبیعی است که مضطرب شوند؛ اما باید اضطراب را مهار کرد، قوی و امیدوار می بود و دانستن این نوشته را حق فرزند بدانیم و بکوشیم از راه درست به فرزندمان در رابطه بیماری اش بگوییم.

فرزند شما حواس اش به تک تک رفتارهای شما هست. مراقبت های افراطی، گریه های مداوم، پچ پچ کردن و چشمان وحشت زده شما نگرانش می کند. لطفا بی تفاوت و آرام باشید؛ زیاد سخت است اما امیدواری و تاب و تحمل شما است که بر فرزندتان تاثییر می گذارد و او را برای مبارزه با بیماری قوی می کند. با ما همراه باشید.

آیا به فرزندم بگویم که سرطان دارد؟

انتقال اخباری با این ماهیت آن هم به کودکان کار ساده ای نیست، عمدتاً به این علت که ما هیچ زمان نمی خواهیم حامل خبر بد باشیم. به درد و رنج ناشی از دانستن این که کودکی به این چنین بیماری جدی مبتلا است، باید این نیاز را اضافه کنیم که به آنها خبر دهیم که چه اتفاقی دارد می افتد.

 به این علت، طبیعی است که این حقیقت را نهان کنید، بترسید یا ندانید چطور به فرزندتان بگویید که سرطان دارد. برای انجمن سرطان آمریکا، سن یک مسئله کلیدی در رابطه چگونگی، زمان و نحوه خبر دادن به کودک در رابطه بیماری است. 

آنها بسته به سطح رشد شناختی و عاطفی خود قادر به فهمیدن یک یا نوع دیگر از ارتباطات می باشند. بسته به لحظه تکاملی که می گذرانند، مغز آنها برای پردازش اطلاعات آماده می شود.

مسئله مهم این است که حقیقت را به گونه ای گفتن کنید که کودکان بتوانند فهمیدن کنند و خود را برای تغییراتی که در خانواده رخ می دهد آماده کنند.

اولین پیشنهاد این است که با متخصصانی که تشخیص را انجام داده اند تماس بگیرید. آنها می دانند که چطور به شما رهنمودهایی بدهند، و احتمالا شما بتوانید از خدمات روانشناسی و روانپزشکی بیمارستان مرجع خود منفعت مند شوید. 

با این حال، یک سری دستورالعمل های کلی نیز وجود دارد که بسته به سن فرزندتان می توانید به کار بگیرید.

مطابق بیانیه  انجمن سرطان آمریکا، کودکان باید اطلاعات اساسی زیر را بدانند:

درمان چطور خواهد می بود؟

در کجای بدن آنها قرار دارد؟

از آن به سپس چه اتفاقی می تواند بیفتد؟

نام سرطان چیست (لوسمی، تومور مغزی، سیستم عصبی مرکزی، لنفوم و غیره)

برای دادن این اطلاعات به فرزندتان، یک مکان امن و آرام، یک لحظه آرام اشکار کنید و از حواس پرتی خودداری کنید. کودک امکان پذیر سوالاتی داشته باشد که برای شان جستوجو جواب است. برای پاسخگویی زمان بگذارید و برای وقفه های احتمالی برنامه ریزی کنید تا از لحظات ناخوشایند جلوگیری کنید.

لطفا اگر در خانه هستید اجاق گاز را خاموش کنید. گوشی تلفن را در حالت بی صدا بگذارید. هر عامل  احتمالی که امکان پذیر ظرف ان نیم ساعت یا هر چند دقیقه ای که می خواهید با فرزندتان سخن بگویید کنید، مزاحمت تشکیل کند را مهار کنید.

این دقایق همه عشق، محبت و دقت و شکیبایی شما را می طلبد. امکان پذیر امتحان کردن مجدد برایتان سخت تر باشد.

شمرده سخن بزنید و مطئن باشید فرزندتان می فهمد چه می گویید، مضطرب و ترسیده نباشید. میانه سخن بگویید مقداری مکث کنید تا یقین شوید فرزندتان می فهمد چه می گویید.

کودکان با هم فرق دارند این شما هستید که می دانید و تشخیص می دهید چطور مساله را برای کودک باز کنید. محیط خانواده ای که کودک در آن بزرگ می شود نیز متفاوت است.

برخی از بچه ها سریعتر از دیگران فهمید می شوند که چه اتفاقی برای آنها می افتد. این طبیعی است.تلاش کنید زبان و ریتم اطلاعات را با ویژگی های خاص کودک خود تطبیق دهید. 

 انجمن سرطان آمریکا یک راهنمای کلی برای انتقال مطلب تاریک تشکیل می کند:

کودکان از ۰ تا ۲ سال

در این سن، کودکان در درجه اول با مطلب های لمسی و بصری ربط برقرار می کنند. در نتیجه، فهمیدن مفهوم سرطان برای آنها دشوار است. برای کودکان بین ۰ تا ۲ سال رایج است که از آمار و رقم های، دوره درمان، نام بیماری دور باشند.

 چطور می توانید به آنها توضیح دهید که چه اتفاقی دارد می افتد؟

با آنها در رابطه آنچه در لحظه در حال وقوع است سخن بگویید کنید.

قبل از فرا رسیدن قرار ملاقات، در رابطه مرحله های و آزمایشات پزشکی با انها سخن بزنید.

 به کودک خود اجازه دهید تا بداند که سوزن مقداری درد می کند و اشکالی ندارد که گریه کند.

این برای کودک اسایش قسمت است که بداند شما همیشه در کنار او خواهید می بود.

به آنها بگویید چه زمان در بیمارستان می مانید و چه وقتی به خانه برمی گردید.

به جستوجو راه های دلنشین و سرگرم کننده برای دادن دارو به کودک تان باشید. 

می توانید از کتاب ها یا ویدیوهایی که فرزندتان دوست دارد پشتیبانی بگیرید و در طول درمان از آنها منفعت گیری کنید.

مهم است که روی آنچه در این زمان اتفاق می‌افتد تمرکز کنید، چون امکان پذیر از آزمایش‌های پزشکی و دردی که تشکیل می‌کنند بترسند.

ملزوم است بچه ها نقش پزشکان را در جایگاه دوست و فردی که قرار است به آنها در بهبود بیماری پشتیبانی کنند بشناسند.

برای دادن این اطلاعات به فرزندتان، یک مکان امن و آرام، یک لحظه آرام اشکار کنید و از حواس پرتی خودداری کنید

کودکان از ۲ تا ۷ سال

در این سن، اگر از مفاهیم ساده منفعت گیری شود، کودکان قادر به فهمیدن سرطان می باشند. آنها با دقت به روابط علت و معلولی اغاز به مشاهده و یادگیری می کنند و در نتیجه امکان پذیر بیماری را به گردن یک اتفاقات خاص همانند نخوردن سبزی خود بیاندازند.

 به گفتن مثال، “این اتفاق برای من افتاد چون من کلم بروکلی خود را نخوردم”.

در این سنین نیز طبیعی است که کودکان در صورت دوری از والدین خود به علت آزمایشات پزشکی یا اقامت در بیمارستان حس هراس کنند. 

 چطور به فرزندانی در این مقطع سنی بگویید که سرطان دارد؟

به آنها بگویید که هنگامی به شما نیاز داشته باشند در بیمارستان و خانه در کنار آنها خواهید می بود.

مطمعن حاصل کنید که کودک فهمیدن می کند که سرطان مجازاتی برای هیچ یک از کارهای اش نیست.

یقین شوید که تیم مراقبت از کودک شما به خوبی با کودک حرکت می کند و به آنها گزینه ها و پاداش هایی اراعه می دهد.

به کودک خود بگویید که به درمانی نیاز دارد که دردی را که حس می کند افت دهد.

 بگویید که مقصد دارو پشتیبانی به قوی تر شدن آنهاست.

روش ها، تکنیک ها و آزمایش ها را قبل از وقوع توضیح دهید. این چنین به آنها بگویید که پزشکان بعضی اوقات اوقات روش های کمتر دردناکی برای انجام آزمایشات دارند.

تلاش کنید از ساختارهای ساده همانند “برخی سلول ها خوب می باشند و برخی بد” برای آموزش سرطان منفعت گیری کنید. 

می توانید به آنها بگویید که بین سلول های حرف های شده رقابت وجود دارد.

اگر فرزند شما ۵ ساله است، به او بگویید که سرطان یک توپ کوچک است که در شما رشد کرده یا یک سلول دشمن است که در خون شما رشد می کند و ما با آن مبارزه می کنیم.

کودکان از ۷ تا ۱۲ سال

در این سن، خردسالان قادر به فهمیدن اساسی از مفهوم سرطان می باشند. آنها آن را بر پایه علائم خود و با اشاره به فعالیت هایی که انجام آنها در قیاس با دیگر کودکان دشوار است، فکر می کنند. آنها می دانند که داروها به آنها پشتیبانی می کند تا حس بهتری داشته باشند.

در این مرحله، هراس از درد برای آن‌ها نیز طبیعی است و این گمان وجود دارد که به منبع های اطلاعاتی دیگر همانند مدرسه، تلویزیون یا اینترنت مراجعه کنند تا بفهمند چه اتفاقی برایشان می‌افتد.

 چطور باید با آنها سخن بگویید کرد؟ 

سلول هایی که علتسرطان می شوند را به گفتن «سلول هایی که مشکل تشکیل می کنند» توضیح دهید.

به آنها اجازه دهید بدانند که بدن آنها دارای انواع مختلفی از سلول ها با ماموریت های گوناگون برای مراقبت است و سلول های “مشکل” برای سلول های خوب “مشکلاتی تشکیل می کنند”. به همین علت است که آنها تحت درمان می باشند: چون پزشک به آنها پشتیبانی می کند تا با “سلول هایی که مشکل تشکیل می کنند” مبارزه کنند.

با آنها سخن بگویید کنید که چطور عادی است که عصبی شوید، از روش ها خسته شوید یا گریه کنید. اشکالی ندارد که این چنین احساسی داشته باشید.

بازدید کنید که آیا آنها اطلاعاتی در رابطه سرطان در خارج از بیمارستان شنیده‌اند یا جستجو کرده‌اند و به نگرانی‌هایشان رسیدگی کنید. مهم است که مطمعن حاصل شود که خردسال اطلاعات دقیق دارد.

دکتر قهرمان بیماری شما است، او تنها فردی است که می داند، چون  درون بدن  شما را دیده است. اینترنت در رابطه دیگران می داند، اما در رابطه شما نه. اگر سوالی دارید، ما می توانیم در هر زمان با دکتر تماس بگیریم و آنها به ما جواب خواهند داد..

در رابطه نوجوانان، روشن بودن در رابطه تشخیص زیاد مهم است، چون در این مرحله، آنها تمایل به نگرانی در رابطه عوامل گوناگون، به گفتن مثال، عوارض جانبی درمان دارند.

از سن ۱۲ سالگی، نوجوانان اکنون قادر به فهمیدن مفاهیم پیچیده تر و فکر چیزهایی می باشند که برای آنها اتفاق نیفتاده است. آنها با فانتزی بازی می کنند و به همین علت امکان پذیر سوالات بسیاری برایشان پیش بیاید.

آنها به بیماری خود از نظر علائم فکر می کنند و فهمیدن می کنند که داروها در مبارزه با آنها متحد می باشند، اما امکان پذیر در رابطه عوارض جانبی فیزیکی همانند ریزش مو یا نوسانات وزن نیز دلواپس باشند. علاوه بر این، آنها امکان پذیر بخواهند در تصمیم گیری شرکت کنند.

 چطور به فرزند نوجوان خود بگویید که سرطان دارد؟

تشخیص را به گفتن بیماری توضیح دهید که در آن سلولهایی وجود دارند که وحشی می شوند و در نتیجه زیاد بزرگ و زیاد سریع رشد می کنند. این سلول های وحشی توسط پزشکان به گفتن سرطانی شناخته می شوند و مانع کارکرد صحیح بدن می شوند.

درمان پزشکی سلول های سرطانی وحشی را از بین می برد و علائم ناپدید می شوند تا بدن مجدد به خوبی کار کند.

روش ها، آزمایش ها و عوارض جانبی آنها را روشن کنید.

با نوجوان در رابطه نگرانی ها، احساسات، افکار و هراس های او سخن بگویید کنید.

بهتر است در رابطه دانشی که دارید صادق باشید. می توانید بگویید: “چیزهایی وجود دارد که من نمی دانم، اما ما همیشه می توانیم سوالات خود را با پزشکان نقل کنیم”.

طبیعی است که این موقعیت ها بر ما تسلط کنند و یافتن راهی برای تمرکز روی آنها و مقابله با آنها برای ما دشوار است. متخصصانی می باشند که سال‌ها افراد را از طریق این نوع چالش‌ها راهنمایی می‌کنند، از جمله پزشکان، پرستاران، روانشناسان، مددکاران اجتماعی و غیره. ما شما را تشویق می‌کنیم که با آنها تماس بگیرید.