مطالعات قبل کارکرد در آزمون‌های حافظه بعد از چرت‌ زدن و بعد از بازه‌های وقتی بیداری یا کمبود خواب را بازدید کرده‌اند و یافته‌ها نشان داده است که خواب برای حافظه و یادگیری حیاتی است و به تبلور توانایی‌های تازه به‌شکل خاطراتی پایدار پشتیبانی می‌کند.

پژوهشی تازه که در نشریه نیچر انتشار شده است، بازدید می‌کند که آیا خواب این چنین به دستیابی به «درکی تازه» از مشکلی که درست پیش از استراحت رخ می‌دهد پشتیبانی می‌کند یا خیر.

متخصصان به موش‌ها آموزش دادند تا روی مسیری برآمده که در هر دو انتهایش پاداش قرار داشت عقب و جلو بدوند و مشاهده کردند که چطور فعالیت نورون‌های هیپوکامپ مغزشان در این فرایند اوج گرفت.

متخصصان با بازدید چگونگی فعالیت این نورون‌ها به‌طور متوسط طی دوره های متعدد رفت و برگشت، برآوردی از محدوده مکانی سلول‌های عصبی، یا منطقه‌ای در محیط فیزیکی که یک سلول مغزی خاص به آن بیشترین «اهمیت» را می‌دهد، به دست آوردند.

به گفتن ساده، آنها برآورد کردند که این جوندگان هنگامی خوابیده‌اند، خواب می‌دیدند کجا می باشند.

یافته‌های آنها نشان داد که فعالیت عصبی موش‌ها در خواب تا حدی پیش‌بینی‌کننده نحوه‌ای می بود که بعد از بیداری از مسئولیت مسیر مارپیچ برمی‌آمدند.

متخصصان متذکر شدند بازنمایی‌های مکانی که زمان روبه رو با محیطی تازه در مغز موش‌ها شکل می‌گیرند، تا چند ساعت بعد از خواب تقریبا پایدارند.

اما علاوه بر این، به نظر می‌رسید نورون‌ها به طوری عمل می‌کردند که به این جوندگان امکان می‌داد هنگامی از خواب بیدار می‌شدند در راه مارپیچ بهتر مسیریابی کنند.

این یعنی جوندگان فقط خواب مکان‌هایی را نمی‌دیدند که در مسیر مارپیچ قبلا دیده بودند، آنها این چنین راه‌های تازه احتمالی را تشخیص می‌دادند.

به گزارش ایندیپندنت، متخصصان انها گفتند به نظر می‌رسد این چنین تنظیم مکانی فرایندی پویا باشد که خواب در آن نقشی کلیدی ایفا می‌کند.

«کیلب کمر»، یکی از نویسندگان این پژوهش، او گفت: ما می‌توانیم دیگر تغییراتی را که در طول خواب رخ خواهند داد ببینیم و هنگامی این حیوانات را برای بار دوم به محیط بازمی‌گردانیم، می‌توانیم تایید کنیم که این تغییرات واقعا بازتابی از چیزی است که آنها هنگامی خواب بودند یاد گرفتند. انگار روبه رو دوم با این فضا در واقع هنگامی حیوان در خواب است، رخ می‌دهد.