به گزارش نوروساینس‌نیوز، پژوهش تازه درمورد فنچ‌های گورخری مشخص می کند که استرس در گروه‌های اجتماعی پخش می‌شود و حتی بر آن‌هایی که مستقیماً در معرض عوامل استرس‌زا قرار ندارند، تأثیر می‌گذارد.

پرندگانی که در گروه‌هایی با اعضای استرسی‌تر قرار داشتند، افت تحرک و تغییراتی در رفتارهای اجتماعی، از جمله افت پیوندهای اجتماعی، از خود نشان دادند. این تاثییر سرایت استرس می‌تواند بر دسترسی به منبع های و انسجام گروهی تأثیر بگذارد و مشخص می کند که استرس در یک فرد می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای داشته باشد.

این یافته‌ها نشان خواهند داد که چالش‌های محیطی، همانند شهرنشینی و تغییرات آب‌وهوایی، امکان پذیر در جوامع حیوانی موج تشکیل کنند. این چنین سرایت استرسی می‌تواند دینامیک گروه و تناسب فردی را دگرگون کند و بر بقا و تولیدمثل تأثیر بگذارد.

جزئیات تازه تحقیق

زیستگاه‌های حیوانات اکنون به علت شهرنشینی و تغییرات آب‌وهوایی به شدت و به طور گسترده‌ای در حال تحول می باشند. در نتیجه، حیوانات به طور فزاینده‌ای در معرض عوامل استرس‌زا قرار می‌گیرند.

با این حال، تا کنون تحقیقات مقداری درمورد این نوشته انجام شده است که چطور سطح استرس فردی بر گروه و حرکت دیگر اعضای گروه که امکان پذیر خودشان با عامل استرس‌زا روبه رو نشده باشند، تأثیر می‌گذارد.

هانجا برندل، زیست‌شناس رفتاری در دانشگاه کنستانز، به همراه همکارش آزمایش‌هایی را بر روی ۹۶ فنچ گورخری انجام دادند.

مقصد آن‌ها این می بود که دریابند آیا و چطور جواب‌های استرسی پرندگان منفرد بر دیگر اعضای گروه تأثیر می‌گذارد.

در سه مرحله آزمایش چهار هفته‌ای، برخی از اعضای گروه‌های فنچ گورخری در معرض عوامل مختل‌کننده گوناگون قرار گرفتند که تبدیل استرس می‌شد.

سپس دوربین‌ها به‌طور دقیق ثبت کردند که استرس چطور بر حرکت پرندگان در معرض استرس تأثیر گذاشت ومهم‌تر از آن، این تغییرات به نوبه خود چطور بر حرکت و تولیدمثل دیگر اعضای گروه که با عوامل استرس‌زا روبه رو نشده بودند، تاثییر داشت.

علاوه بر این، پژوهشگران سطح هورمون استرس کورتیزول را در پرهای دم این حیوانات اندازه‌گیری کردند.

استرس مسری است

هانجا برندل می‌گوید: «آزمایش‌های ما نشان خواهند داد که جواب‌های استرسی می‌توانند فراتر از افراد به دیگر اعضای گروه اجتماعی آن‌ها سرایت کنند، حتی به آن‌هایی که خودشان در معرض استرس قرار ندارند.»

او افزود: «در گروه‌هایی که درصد بیشتری از پرندگان استرس را توانایی می‌کردند، این تاثییر به شکل نیرومندتری مشاهده شد.»

محیط اجتماعی بر فعالیت و حرکت اجتماعی فنچ‌های گورخری که خودشان استرس را توانایی نکرده بودند، تأثیر گذاشت. عکس العمل آن‌ها شبیه عکس العمل فنچ‌های گورخری می بود که استرس را توانایی کرده بودند.

پژوهشگران مشاهده کردند که پرندگان در گروه‌هایی که قسمت بزرگی از اعضای آن تحت استرس قرار داشتند، تحرک کمتری داشتند.

براندل توضیح می‌دهد: «برای پرندگان وحشی، این افت سطح فعالیت می‌تواند به گفتن مثال، به معنی کاوش کمتر در محیط اطراف و محدود کردن دامنه حرکت آن‌ها باشد که به نوبه خود می‌تواند به دسترسی کمتر به منبع های منجر شود.»

این آزمایش این چنین نشان داد که وجود اعضای گروه تحت استرس، رفتارهای اجتماعی دیگر اعضای گروه را تحول می‌دهد. پرندگانی که در معرض عامل استرس‌زا قرار نگرفته بودند، زیاد تر به پیوندهای اجتماعی حاضر تکیه می‌کردند.

دامین فارین می‌گوید: «این بدان معناست که استرس در یک گروه می‌تواند بر انسجام اجتماعی آن تأثیر بگذارد. در عین حال، افت پیوندهای اجتماعی ضعیف، خطر انتقال استرس را افت می‌دهد.»