عزت نفس به زبان ساده، به حس ارزشمندی و احترامی اشاره دارد که فرد نسبت به خود حس می‌کند. این مفهوم به مقدار رضایت فرد از خویشتن و برسی‌اش از توانمندیها، باور‌ها و ویژگی‌های شخصی مربوط است. افرادی که عزت نفس بالایی دارند، خودشان را با لیاقت احترام و عشق می‌دانند و باور دارند که می‌توانند با چالش‌ها روبرو شوند و موفق شوند.

عزت نفس تحت تأثیر عوامل گوناگون همانند ازمایش ها شخصی، محیط خانوادگی، روابط اجتماعی و پیروزی‌ها یا ناکامی‌ها شکل می‌گیرد و امکان پذیر در طول زندگی تحول کند. عزت نفس سالم به افراد پشتیبانی می‌کند تا در روبه رو سختی‌ها و ناکامی‌ها انعطاف‌پذیر باشند و از انتقاد‌های سازنده منفعت ببرند. از نظر دیگر، عزت نفس پایین علتمی‌شود فرد حس ضعف کند، مدام دچار اضطراب شود و از زمان‌های پیش رو اجتناب کند. اما ورزش چطور می‌تواند علتشود که ما عزت نفس خود را تحکیم کنیم و حس‌مان نسبت به خودمان بهتر شود؟

دکتر محمد گراوندنیا، دکترای روانشناسی می‌گوید: “عزت نفس” یکی از مواردی است که رشد و سلامت جسم به شدت تحت تاثییر آن قرار دارد و حتی می‌تواند روان را به هم بریزد.

گراوندنیا با اشاره به این که عزت نفس، مادر همه اختلالات روان است، می‌گوید: اضطراب، افسردگی و دیگر اختلالات روان به نحوه چشمگیری تحت تاثییر عزت نفس می باشند. تحقیقات به طور کامل ربط مثبتی بین تحرک و عزت نفس بالا گزارش داده‌اند. چون عزت نفس پشتیبانی می‌کند خودپنداری ما بهتر شود. یعنی حس ما به خودمان را بهتر می‌کند.

به حرف های این روانشناس، عزت نفس آن قدر اهمیت دارد که مستقیما با احترام به خود، کم شدن تحصیلی، پیشرفت تحصیلی، افسردگی، اضطراب، اضطراب اجتماعی و پیروزی یا عدم پیروزی شغلی کاملا در ربط است.

گراوندنیا با گفتن این که فعالیت فیزیکی روی اولین چیزی که تاثییر می‌گذارد، عزت نفس یا خودپندار ما است، ادامه می‌دهد: افرادی که فعایت فیزیکی کافی دارند، عزت نفس و خودپنداری بهتر و بیشتری دارند. چون ورزش علتمی‌شود که هورمون اندروفین که مرتبط با خودپنداری بهتر در افراد است، در بدن ترشح شود.

به حرف های این دکترای روانشناسی، یکی از متد‌های درمانی در کل دنیا برای افراد افسرده اکنون، فعال‌سازی رفتاری است که پایه آن ورزش است.

این تراپیست در ادامه به نوشته مهمی به نام زندگی در ذهن اشاره می‌کند که می‌تواند جهت ابراز اختلالات روان در افراد شود. او می‌گوید: “ذهنی‌سازی” بیماری عصر تازه است. اصلا اختلالی همانند اضطراب، محصول ذهنی‌سازی است و کنش و عملی همانند ورزش می‌تواند آن را افت دهد.

او می‌گوید: ما یا در جهان ذهن زندگی می‌کنیم یا در جهان تجربی و ورزش، چون همه حواس ما دچار می‌کند، ناخودآگاه علتمی‌شود که ذهن‌آگاه شویم و در لحظه زندگی کنیم، نه در ذهن‌مان. حداقل پشتیبانی می‌کند در آن ساعتی که ورزش می‌کنیم، زیاد کم در ذهن‌مان بمانیم.

به حرف های این روانشناس، کنش آن قدر مهم است که اصلا یک متد تازه درمان به نام “درمان اکت/ Act” آمده که یکی از بهترین درمان‌های اضطراب در دنیا اکنون است و مبتنی بر جداسازی فرد از فکر و ذهن است. تمرکز این درمان این است که فرد را Mindfulness کند تا به جای زندگی ذهنی، زندگی تجربی خود را تحکیم کند و در این بین ورزش، چون حواس ۵ گانه ما را دچار می‌کند، می‌تواند ما از ذهن خودمان بیرون نگه دارد و ما را اصطلاحا Mindfulness کند.

این استاد دانشگاه در ربط با اهمیت زندگی در بیرون از ذهن، کتابی هم معارفه می‌کند و می‌گوید: “از ذهنت بیرون بیا و زندگی کن” نام کتاب زیاد معتبر و معروفی است که پشتیبانی می‌کند قدم‌به‌قدم با ذهن‌آگاهی و پذیرفتن بتوانید بر افسردگی تسلط کنید، از افکار منفی رها شوید و نشخوار فکری در شما کم شود.