هزینه کالری‌سوزی مرتبط با هر فعالیتی «نرخ متابولیک» نامیده می‌شود و مربوط به انرژی مصرف‌شده توسط اندام‌های ما برای طی کردن مسافت معین است. این هزینه متابولیک را می‌توان با تجزیه و تحلیل اکسیژن مصرفی بدن و تشکیل دی‌اکسید کربن تعیین کرد، در نتیجه می‌توانیم مقدار انرژی مصرف شده و در نتیجه هزینه متابولیک را تخمین بزنیم. با منفعت گیری از این روش می بود که محققان قبلا در دهه ۱۹۷۰ به این سوال ما جواب داده بودند.

احتمالا شگفتی آور نباشد که دویدن انرژی بیشتری نسبت به پیاده‌روی در همان مسافت طی شده مصرف می‌کند. اما چرا؟

انرژی از دست رفته زمان دویدن

فکر کنید در حال تماشای فردی هستید که در حال دویدن است. اکنون به حرکت عمودی (بالا و پایین) لگن و سر او دقت کنید. وقتی که می‌دویم، فاصله‌ای که بدن ما به سمت بالا و پایین حرکت می‌کند زیاد تر از وقتی است که راه می‌رویم. برای تشکیل این حرکت عمودی، عضلات اندام تحتانی باید نیروی بیشتری تشکیل کنند و انرژی بیشتری مصرف می‌کنند، اما ما را به مقصد نزدیک‌تر نمی‌کنند. به این علت زمان دویدن، بخشی از انرژی صرف‌شده برای حرکت بدن ما به سمت بالا و نه به سمت جلو منفعت گیری می‌شود. به این علت انرژی ملزوم برای پیمودن ۳ کیلومتر برای دویدن زیاد تر از پیاده‌روی است.

دویدن شامل نوسان عمودی زیاد زیاد تر از مرکز جرم نسبت به راه رفتن است و علت مهم این است که چرا دویدن انرژی بیشتری نسبت به پیاده‌روی در همان مسافت طی شده مصرف می‌کند. این تفاوت بین راه رفتن و دویدن به آنچه در طول خود فعالیت اتفاق می‌افتد محدود نمی‌شود و در واقع هر تمرین بدنی علتمصرف دیرهنگام انرژی می‌شود که در میانه فعالیت به هزینه‌های آن اضافه می‌شود.

با در نظر گرفتن این نوشته، بار دیگر دویدن است که انرژی بیشتری نسبت به راه رفتن مصرف می‌کند. بلافاصله بعد از دویدن ۳کیلومتر، افزایش مصرف انرژی در قیاس با استراحت برای چند دقیقه طول می‌کشد که عمدتا به علت افزایش دمای بدن و مجدد پر شدن ذخایر انرژی است. این هزینه اضافی بعد از دویدن به علت تفاوت در شدت بین ۲ تمرین، بیشتر از ۲ برابر بعد از پیاده‌روی است.

همه چیز به شدت بستگی دارد

به این علت، دویدن نسبت به پیاده‌روی در همان مسافت طی شده، کالری بیشتری مصرف می‌کند اما این به شرطی است که شدت پیاده‌روی در نظر گرفته شده عادی باشد (نزدیک به ۵کیلومتر در ساعت). به این علت، اگر زیاد آهسته راه برویم، آنقدر طول می‌کشد تا ۳کیلومتر را طی کنیم که در نهایت کالری مصرفی زیاد تر می‌شود و به این علت است که بدن بدون دقت به فعالیت انجام شده، مقدار مشخصی انرژی را در واحد زمان صرف می‌کند.

اگر شدت راه رفتن زیاد سریع باشد (بیشتر از ۸کیلومتر در ساعت) همین امر صدق می‌کند؛ دویدن از نظر انرژی کارآمدتر است. در اینجا، هماهنگی ملزوم برای راه رفتن با این چنین سرعتی به این معنی است که ما باید عضلات خود را زیاد تر فعال کنیم، بدون این که بتوانیم همانند دویدن از خاصیت ارتجاعی تاندون‌های خود منفعت گیری کنیم.

علاوه بر این، ما فهمیدن شهودی زیاد دقیق از کارایی انرژی یک سبک حرکت خاص داریم. اگر روی تردمیلی هستیم که شدت آن کم کم افزایش می‌یابد، نقطه‌ای که به‌طور خود به خود از پیاده‌روی به دویدن تحول می‌دهیم، همزمان با لحظه‌ای است که راه رفتن انرژی بیشتری نسبت به دویدن دارد.

مدل‌سازی هزینه متابولیک (کیلو کالری مصرف شده به ازای هر کیلوگرم در هر کیلومتر مسافت طی شده) به‌گفتن تابعی از شدت (کیلومتر در ساعت) برای پیاده‌روی و دویدن است. منحنی‌ها با شدت معینی عبور می‌کنند (خط بنفش، نزدیک به ۸کیلومتر در ساعت) به این معنی که بالاتر از این شدت، راه رفتن از دویدن زیاد تر انرژی مصرف می‌کند. در نزدیک به این شدت اغاز است که افراد به‌طور خود به خود از راه رفتن به دویدن تحول می‌کنند.

در نتیجه، به علت نوسان زیاد تر مرکز جرم و افزایش مصرف انرژی بعد از ورزش، دویدن به سمت محل کار انرژی‌برتر از طی کردن مسافت شبیه با پیاده‌روی است. اما به یاد داشته باشید، چه پیاده‌روی را انتخاب کنید یا بدوید، با اهمیت ترین چیز این است که در این زمان در مصرف انرژی صرفه‌جویی کرده‌اید!