با این وضع قیمتها، از کجا معلوم که زندگی ما کلا خوابی بیش نباشد؟/ چه مقدار فیلمنامه بنویسیم و ببریم داخل ارگان هایی که مملو از باند و باند بازی است/ من در بازیگری رکب خوردم!
[ad_1]
رضا توکلی که در حاشیه جشنواره فیلم فجر با خبرفوری گفتگو میکرد، با اشاره به فشارهای حاضر اقتصادی، میگوید: اصلا از کجا معلوم که زندگی ما کلا خوابی بیش نباشد به نظرم همه ما در خواب بسر میبریم قیمت مرغ و گوشت را ببینید …چطور می بشود زندگی کرد؟ از کجا می توان هزینه های زندگی را تامین کرد؟ بعد با این حساب دور از حقیقت نیست که مدعی شویم همه در خواب بسر می بریم.
وی در قسمت فرد دیگر از این گفتگو با اشاره به چالشهای بازیگری در سینما، گله های کرد: چه مقدار فیلمنامه بنویسیم و ببریم داخل ارگان هایی که مملو از باند و باندبازی است. با وجود این باندبازی ها توانایی ۵۰ ساله کار هنری خود را چطور به جوانان منتقل کنیم؟ چرا یک سازماندهی درست برای تازه واردان عرصه هنر وجود ندارد؟
او گفت: یقیناً برخی با این حرف های بنده ناموافق می باشند چرا که می گویند برای سازماندهی درست جوانان تازه نفس به عرصه هنر و حتی فعالان این عرصه فضاهایی همانند خانه سینما ،سازمان بازنشستگی و... هست که باید بگویم زیاد از این فضاها وجود خارجی و عملی ندارند و برای کارکردن دست روی هر پلتفرم می گذاری خواهید دید که یک عده به روش باند از یک پلتفرم به سمت پلتفرم دیگر فعالیت می کنند؛ مگر من و یا برخی امثال بنده بازیگر نیستیم؟ مگر ما نمی توانیم بازی کنیم؟
توکلی در ادامه گفت: بنده یک شهروند هستم وبه گفتن شهروند جویای حقم و حقوق شهروندی خود هستم و سپس از این جایگاه خود را یک هنرمند می دانم.
او یادآور شد: بنده یک فیلمنامه دارم که نوشته آن برگرفته از خاطرات و حقیقت های زندگی خودم است بنده در دوران جنگ بر تاثییر اتفاقات و فرازو نشیبهای بسیاری در امیدیه اهواز گیر کرده بودم.
این بازیگر خاطرنشان کرد: برخی کارگردان های بی سواد و فیلمسازانی که نگاه بین المللی و جهانی به آثار خود ندارند نمی توانند فهمیدن کنند که بازیگری همچون فتحعلی اویسی چطور توانسته یکباره از نقش جدی، کاراکتری را ایفا کند که زیاد متفاوت و پرکشش است. در کل این کارگردانان همان هایی می باشند که طاقت ریسک کردن را ندارند که بتوانند به بازیگران نگاه درست و در عین حال عمیقی داشته باشند چرا که وابسته و دچار یکسری نگاههای مارکسیستی می باشند که حوالی کارکرد خود باید به آنها جوابگو باشد در صورتیکه هنر باید آزادباشد ، نویسنده باید کاملا آزادانه قلم بزند و بنویسد به عبارتی هنرمند باید رها باشد ، دیوانه باشد تا بتواند خلق کند.
مشروح گفتگو را اینجا ببینید:
[ad_2]
منبع