بر پایه آیین‌نامه فعالیت‌های غیر مستمر که در سال ۹۸ مصوب شد اگر افرادی بودند که آن زمان در فعالیت‌هایی به شکل قراردادی وجود داشتند و چهار سال از زمان همکاری‌شان در آن پیمان قبل باشد چون زمان چهار سال منقضی شده طبیعتاً قرارداد آن‌ها از حالت موقت خارج شده و نهایتاً تا هر وقتی‌که کار و پروژه همه بشود رابطه کارگری و کارفرمایی ادامه دارد و بعد‌از آن منقضی خواهد شد.

به این علت بهمن ماه امسال ۱۴۰۲ همه افرادی که به‌زمان ۴ سال در کار موقت وجود داشتند باید قراردادشان به قرارداد دائم تبدیل بشود.

رئیس اتحادیه کارگران پیمانی او گفت :  مطابق مصوبه هیأت وزیران دولت قبل نیز مطابق ماده هفت قانون کار، سقف کارهای موقت چهار سال تعیین شد. مطابق قاعده آخرین زمان دولت جاری برای اجرا و ابلاغ این مصوبه همین بهمن‌ماه سال جاری است. چهار سال از تصویب این نوشته قبل و سقف قانونی وقتی برای ابلاغ مصوبه دولت قبل پر شده است.

اکنون بیشتر از ۹۶ درصد جامعه ۱۵ میلیونی کارگران سرزمین، با قرارداد موقت مختصر زمان حتی با قراردادهای سفید امضا، مشغول به کارند.

انچه که ناصر چمنی، فعال کارگری می گوید: مطابق آیین نامه تبصره یک ماده ۷ قانون کار، همه افرادی که به زمان ۴ سال در کار‌های با ماهیت موقت وجود دارند باید قرارداد کارشان دائم بشود و موعد اجرای این قانون بهمن ماه ۱۴۰۲ است. 

ماه های پایانی سال برای تعداد بسیاری از کارگران قراردادی، روزهای آمیخته با بیم و امید است. زیاد از آنها این روزها دغدغه تمدید یا آخر قرارداد کاری خود را دارند؛ کارگرانی که نبوده است ارامش در قراردادهای کاری شان علتمی بشود همیشه با نگرانی کار کنند. قراردادهای مختصر زمان و تهدید به عدم تمدید قرارداد و اخراج، از عوامل مهمی می باشند که علتشده نسل جوان کمتر به کار کردن در مراکز تولیدی و کارخانه ها تمایلی نشان بدهند.