اجرای تئاتر توسط ارامنه و در مجاورت کلیسا به دوره ناصری مربوط می‌بشود و وقتی که یک فرد ارمنی منزل خود در جوار کلیسای سورپ گئورگ را به محل برگزاری تئاتر تعلق داد.

دکتر عباس عربی، تاریخ نگار و پژوهشگر، در این‌ باره می‌گوید: «در واقع می‌توان او گفت که این اولین تئاتری می بود که توسط ارامنه تهران اجرا شد. ابتدا بین ارامنه در برابر اجرای تئاتر مقاومت و مخالفتی شکل می‌گیرد و این نوشته برایشان قابل قبول نبوده، اما در نهایت یک قطعه زمین در گذر باغ معیر و در جوار کلیسای سورپ گئورگ برای اجرای تئاتر تعلق داده می‌بشود و سالن تئاتر ارامنه به طور رسمی فعالیت خود را ادامه دهد. «آندرانیک هوویان» در کتاب «ارمنیان ایران» معتقد است که به گمان زیاد بتوان این سالن را اولین سالن تئاتر تهران دانست.»

عباس عربی در ادامه با استناد به کتاب «ارمنیان ایران» می افزاید: «در این سالن تئاتر آثاری از نمایشنامه‌های مولیر ترجمه می‌شد و به روی صحنه می‌رفت. شاهزاده قهرمان میرزا عین‌السلطنه سالور، در روزنامه خاطرات خود شرح مبسوطی از این سالن تئاتر و اجراهای گوناگون اراعه کرده و گفتن می‌کند که او از ناصرالدین شاه دعوت کرده تا برای تماشای تئاتر ارامنه به محله سنگلج و حوالی کلیسای گئورگ بیاید. این چنین درمورد نوشته نمایشنامه هم نوشته که نمایشنامه‌، چند تکه داشته که به زبان ارامنه و به زبان فارسی اجرا می‌شده.»

عین‌السلطنه سالور، در ادامه خاطراتش درمورد تئاتر اجرا شده آورده: «از آن قسمتی که به زبان ارمنی اجرا شد، هیچ نفهمیدم، اما قسمتی که به فارسی اجرا شد خوب می بود.» نمایشنامه‌ای که ارامنه در وجود شاه قاجار اجرا کردند موضوعی طنز داشت و همراه با خنده تماشاچیان می بود و به گمان زیاد به این علت هم شاه قاجار اوقات خوشی را با تماشای این نمایش گذرانده است.»

عباس عربی یکی از نکات قابل دقت در این نمایش را نرخ بلیت و نحوه هزینه درآمد حاصل از فروش بلیت گفتن می‌کند: «در خاطرات شاهزاده، شرح مفصلی از قیمت بلیت نمایشنامه حرف های شده که مضمون آن گران بودن قیمت بلیت تماشای تئاتر است. اما نوشته دلنشین‌تر این بوده که همه درآمد حاصل از فروش بلیت، صرف امور خیریه می‌شده‌ است. ضمن این که ناصرالدین شاه بنا به خواست ارامنه برای امور خیریه و ساخت و اداره مدرسه هایگازیان هم پشتیبانی مالی می‌کرده است.»

عباس عربی در ادامه درمورد قدمت این دو کلیسا می‌گوید: «یکی از دلایل دقت شاه قاجار و قبول دعوت ارامنه، به قدمت تاریخی کلیسای گئورگ مربوط بوده‌است.»

« مادور» تبدیل به کلیسا شد

عباس عربی در ادامه می‌گوید: «کلیسای گئورگ قبل از کلیسای تادئوس و بارتوقیمئوس، به طور «مادور» یا نمازخانه ساخته شده می بود، اما بعدا این نمازخانه یا مادور تبدیل به کلیسا شد، به همین علت بنای کلیسای تادئوس و بارتوقیمئوس قدیمی‌تر از کلیسای گئورگ محسوب می‌بشود.»

او در باره خانه سالمندان ارامنه که در کلیسای سورپ گئورگ سنگلج سال ۱۳۲۹ راه اندازی شد می‌گوید: «علت راه اندازی خانه سالمندان در محل کلیسا این می بود که کم کم سنگلج از وجود ارامنه خالی می‌شد و ارامنه هم به محله‌های دیگر کوچ می‌کردند، ضمن این که در دهه بیست شمسی و بعد از آخر جنگ جهانی دوم، با دقت به نیاز مسیحیان و ارامنه به خانه سالمندان، نیاز می بود تا کاری در این خصوص انجام بشود که کلیسای سورپ گئورگ را برای این کار در نظر گرفتند.»

این تاثییر در تاریخ ۱۹ تیر ۱۳۵۷ با شماره ثبت ۱۶۲۱ به گفتن یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.