مطابق گزارش‌ها، انسان‌ها و سگ‌های گلدن رتریور یک پیوند ژنتیکی شگفت‌انگیز دارند. از زمان پیدایش نخستین جوامع انسانی، انسان‌ها به گمان زیادً با سگ‌ها زندگی کرده‌اند و همین علتشده که وجود حیوانات جزئی جدایی‌ناپذیر از جامعه انسانی باشد. تاریخ طویل تعامل انسان و سگ حتی به‌گفتن نوعی دارای تکامل مشترک توصیف شده است.

مطالعه‌ تازه صورت‌گرفته در دانشگاه کمبریج مشخص می کند که گلدن رتریورها و انسان‌ها در برخی رفتارها ریشه ژنتیکی مشترکی دارند. سگ‌ها ویژگی‌های بسیاری دارند که توانایی زندگی و همکاری با انسان‌ها را تسهیل می‌کند. اجداد انسان‌های اولیه به گمان زیادً سگ‌ها را به‌خاطر توانایی هضم رژیم غذایی شبیه انسان‌ها نسبت به گرگ‌ها انتخاب کرده‌اند.

کشف پیوند ژنتیکی مشترک بین انسان‌ها و سگ‌های گلدن رتریور

در سطح روان‌شناختی، سازگاری‌هایی وجود دارد که ربط بین انسان و سگ را تحکیم می‌کند، همانند توانایی جستوجو‌کردن اشاره‌های انسانی، که از شامپانزه‌ها فراتر است. علاوه‌براین، سگ‌ها در جواب مناسب به احساسات انسان‌ها توانایی بالایی دارند و انسان‌ها هم به‌طور شهودی معنی آواهای سگ‌ها را فهمیدن می‌کنند.

با پیشرفت زندگی مدرن و هیاهوی آن، مشکلات مرتبط با استرس در سگ‌ها به‌اختصاصی در کشورهایی همانند آمریکا افزایش یافته است. این مسأله علتشده محققان بازدید کنند که آیا انسان‌ها و سگ‌ها امکان پذیر در معرض مشکلات روانی شبیهی قرار داشته باشند. اخیراً شواهدی درمورد وجود سندروم شبه اوتیسم در سگ‌ها نقل شده و در مارس ۲۰۲۵، نشانگر ژنتیکی شبیهی برای برخی مشکلات اجتماعی مرتبط با اوتیسم در انسان‌ها شناسایی شد.

در این مطالعه، کد ژنتیکی و حرکت ۱,۳۰۰ گلدن رتریور بازدید شده تا ژن‌های مرتبط با ویژگی‌های رفتاری آن‌ها شناسایی گردد و سپس ژن‌های متناظر انسان‌ها که از اجداد تکاملی مشترک به ارث رسیده بودند اشکار شد. این چنین ربط این ژن‌ها با هوش، سلامت روان و فرایندهای احساسی انسان تحلیل شد.

در این تحقیق، ۱۲ ژن یافت شد که در هر دو گونه ارتباطی با کارکرد روانی شبیه داشتند. برخی از این ژن‌ها جواب‌های احساسی شبیه، همانند اضطراب غیراجتماعی، تشکیل می‌کردند. به‌گفتن نمونه، ژن ADD2 در سگ‌ها با هراس از غریبه‌ها مرتبط می بود، اما در انسان با افسردگی که مشخصه آن کناره‌گیری اجتماعی است، ربط دارد.

برخی ژن‌های دیگر با ویژگی‌های پیچیده شناختی انسان، همانند خوداندیشی، مرتبط بودند که فکر نمی‌شود در سگ‌ها وجود داشته باشد. بااین‌حال، حساسیت سگ‌ها به توانایی‌های ناخوشایند می‌تواند پایه‌ای برای ریشه ژنتیکی مشترک باشد. این چنین توانایی یادگیری و پرورش‌پذیری سگ‌ها، به ژن‌های وابسته به هوش و حساسیت نسبت به اشتباه در انسان مرتبط می بود.

این یافته‌ها پایه‌ای محکم برای مطالعات آینده در روان‌پزشکی تطبیقی و تکاملی فراهم می‌کنند. به حرف های «الینور رافان»، دامپزشک و استادیار فیزیولوژی کمبریج: «نتایج مشخص می کند انسان‌ها و گلدن رتریورها ریشه‌های ژنتیکی مشترکی در رفتارهای خود دارند و این ژن‌ها حالات احساسی و حرکت هر دو گونه را تحت تأثیر قرار خواهند داد.»