غذای ارگانیک با راه حلهای متغیری از محصولات غذایی تشکیل شده به روشهای معمولی، کشت و تشکیل می‌شود و به نظر می رسد که افزودنی‌ها و آلاینده‌های کمتری دارند.

ویژگی‌های مهم که کشاورزی ارگانیک را از کشاورزی سنتی نزدیک می‌کنند شامل کنترل علف‌های هرز، بیماری‌ها و آفات از طریق تناوب کشت و کوددهی ارگانیک حداقلی بر پایه مداخلات بیولوژیکی و شیمیایی است.

تفاوت‌های تغذیه‌ای بین محصولات غذایی ارگانیک و سنتی و این چنین سلامتی زیاد تر محصولات ارگانیک، نیرومندترین انگیزه مصرف‌کنندگان برای خرید محصولات ارگانیک است. نتایج برخی مطالعات نشان خواهند داد که مقدار نیترات‌ محصولات ارگانیک نسبت به دیگر محصولات غذایی کمتر است. با دقت به این که نیترات‌ها با افزایش خطر ابتلا به سرطان دستگاه گوارش و متهموگلوبینمی در کودکان مرتبط می باشند،  چرایی جذابیت مصرف نیترات کمتر برای مصرف‌کنندگان اشکار است.

ویتامین C، مسئول محافظت از سلول‌ها و نگه داری سلامتی آنها است و  این چنین به بهبود زخم‌ها، نگه داری سلامت پوست و مو، نگه داری سلامت استخوان‌ها، غضروف و رگ‌های خونی پشتیبانی می‌کند. سطوح بالاتر ویتامین C در میوه‌های ارگانیک و سبزیجات برگ‌دار همانند اسفناج و کاهو گزارش شده است.

کاروتنوئیدها 

سطوح بالاتری از کاروتنوئیدها در فلفل‌های شیرین ارگانیک، آلو زرد، گوجه‌فرنگی و هویج گزارش شده اما با این حال، مطالعات در این عرصه نتایج متغیری اراعه کرده‌اند، که به گمان زیادً به تفاوت‌های نوع خاک و کودها و آفت‌کش‌های مورد بازدید بازمی‌گردد که فکر می‌شود بر سطح کاروتنوئیدها تأثیر می‌گذارند.

کاروتنوئیدها به‌گفتن نوعی آنتی‌اکسیدان عمل می‌کنند که می‌تواند از بیماری جلوگیری کرده و به سیستم ایمنی پشتیبانی کند. برخی از کاروتنوئیدها نیز می‌توانند به ویتامین A تبدیل شوند که برای رشد، کارکرد سیستم ایمنی و سلامت کلی چشم الزامی است.

سطح ترکیبات فنولی در غذای ارگانیک بالاتر است. ترکیبات فنولی دارای خواص آنتی‌اکسیدانی، ضد جهش‌زا، ضد التهاب و ضد سرطان می باشند. مصرف پلی‌فنول‌ها از طریق میوه‌ها و سبزیجات با افت شیوع بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط است و استرس اکسیداتیو را افت می‌دهد.

 اثرات محافظتی پلی‌فنول‌ها در برابر برخی از سرطان‌ها همانند سرطان دهان، روده بزرگ، دوازدهه، کبد، ریه، پستان و پوست شناسایی شده‌اند. 

خطرات سلامتی آفت‌کش‌ها در مواد غذایی سنتی  

باقیمانده‌های آفت‌کش‌ها، آلاینده‌هایی می باشند که اثرات ژن توکسیک، سرطان‌زا، صدمه‌رسان به سیستم عصبی، اختلال در سیستم غدد درون‌ریز و آلرژیک دارند.

به طور معمول، سطح باقیمانده آفت‌کش‌ها در موادغذایی تشکیل شده به روش سنتی بالاتر است. شواهد نشان خواهند داد که قرار گرفتن در معرض ارگانوفسفات‌ها، که نزدیک به ۵۰ درصد عامل فعال در اکثر آفت‌کش‌های تجاری را راه اندازی خواهند داد، در رژیم‌های غذایی شامل محصولات ارگانیک کمتر است.