معلم، کارمند و پزشک؛ قربانیان فقر نهان

حاج‌اسماعیلی گفت: «معلمی که با ۱۰ میلیون تومان حقوق، ۱۵ میلیون تومان اجاره می‌دهد، کارمند بانکی که برای خرید گوشت به مناسبت خاص چشم به راه است، یا پزشک عمومی که نیمی از درآمدش صرف مالیات و اجاره مطب می‌شود، دیگر طبقه متوسط محسوب نمی‌شوند. آنها فقیرانی با پوشش رسمی‌اند که دچار پرتگاهی شده‌اند که امیدی به ارتقاء در آن وجود ندارد.»

وی پافشاری کرد که قضیه تنها گرانی نیست، بلکه فروپاشی شأن طبقاتی است. وقتی طبقه متوسط با امید به خرید خانه یا ماشین از طریق بعد‌انداز و وام تعریف می‌شد، اما امروز حتی وام مسکن برای یک خانه کوچک کافی نیست. این شرایط به افزایش تنش‌های خانوادگی، طلاق و فروپاشی بنیان خانواده‌ها منجر شده و امنیت روانی و اجتماعی را تهدید می‌کند.

حاج‌اسماعیلی هشدار داد که سازمان فراهم اجتماعی، که نزدیک به ۱۷ میلیون بیمه‌شده و در کل ۵۳ تا ۵۴ درصد جمعیت سرزمین را تحت پوشش دارد، با کسری بودجه ۳۵ تا ۴۰ هزار میلیارد تومانی در ماه روبه رو است. این کسری بودجه از طریق قرض، فروش سهام یا اوراق با هزینه بالا فراهم می‌شود و هر روز حالت این سازمان را بدتر می‌کند. او گفت: «اگر این سازمان فروبپاشد، یک بحران ملی شکل خواهد گرفت.»

این کارشناس خاطرنشان کرد: «زیرساخت‌های فنی و تخصصی، به‌اختصاصی سازمان فراهم اجتماعی، در حال فروپاشی می باشند. بازار کار غیررسمی از رسمی پیشی گرفته و تعداد بیمه‌شدگان افت یافته است. دولت در هفت تا هشت ماه قبل هیچ برنامه مشخصی برای حمایتاز کسب‌وکارها نداشته و بعد از جنگ، هیچ سیاست حمایتی مؤثری برای بازار کار دیده نمی‌شود.»

حاج‌اسماعیلی هشدار داد که بدون پشتیبانی‌های ساختاری، حتی افزایش دستمزد سال آینده غیرممکن است. وی او گفت: «سازمان‌ها با ناترازی مالی و تصمیمات متناقض مواجه می باشند و تحمل بار مالی زیاد تر برایشان غیرممکن است. افت شدید خدمات در این سازمان‌ها زنگ خطر واقعی است و مطرح‌هایی همانند کالابرگ، فقطً مُسکن‌های موقتی می باشند.»