نزدیک به ۱۰۰ تاثییر پا با طولی نزدیک به ۲۲۰ متر از دایناسورهای ساوروپد، به گفتن گیاه‌خوارانی عظیم‌الجثه با گردن و دم بلند در معدنی نزدیک بیستر در زمان عملیات استخراج سنگ آهک اشکار شد.

به نظر می‌رسد این ردپاها توسط طوری از ساوروپدها به نام «ستیوسور» تشکیل شده باشد. این دایناسورها می‌توانستند تا نزدیک به ۱۶ متر طول و وزنی در نزدیک به ۱۰ تن داشته باشند و نزدیک به ۱۶۵ تا ۱۷۱ میلیون سال پیش در مناطقی که امروز بریتانیا و فرانسه می باشند، زندگی می‌کردند.

تیم تحقیق با همکاری موزه تاریخ طبیعی دانشگاه آکسفورد و دانشگاه بیرمنگام، صدها ردپای جداگانه را کشف کرد که علاوه بر ساوروپدها، شامل چند رد پای سه‌انگشتی کمیاب می بود که گمان می‌رود توسط دایناسورهای گوشت‌خوار مگالوسور تشکیل شده باشد.

دایناسورهای ۱۶ متری که با شدت قدم‌های انسان راه می‌رفتند

دکتر دانکن مورداک از موزه تاریخ طبیعی آکسفورد به روزنامه‌ ایندیپندنت او گفت: «از سال ۲۰۲۲ در این سایت کار می‌کنیم و کم کم سطوح آن را آشکار کرده‌ایم. این تابستان چهار مسیر کامل را حفاری کردیم که طویل‌ترین آن‌ها ۲۲۰ متر و شامل نزدیک به ۱۰۰ ردپای تقریباً یک متری زیاد عظیم است. از روی این ردپاها می‌توان اندازه دایناسورها را تخمین زد؛ ارتفاع لگن نزدیک به چهار برابر طول ردپا است، یعنی تقریباً ۴ متر که طول بدن را به نزدیک به ۱۵ تا ۱۶ متر و وزن را تا ۱۰ تن می‌رساند.»

این آثار، اطلاعات جدیدی درمورد شدت حرکت این موجودات اراعه خواهند داد. دکتر مورداک افزود: «شدت تخمینی با اندازه‌گیری طول قدم‌ها و ردپاها محاسبه می‌شود. همانند فیل‌ها، هنگامی حیوان می‌دود، طول قدم‌ها زیاد تر می‌شود. شدت دایناسورهای این مسیر نزدیک به ۴ تا ۵ مایل در ساعت، چیزی معادل شدت متوسط پیاده‌روی انسان‌ها بوده است.»

در آن زمان، منطقه‌ای که امروز «آکسفوردشر» نامیده می‌شود، زیاد متفاوت می بود. بریتانیا در عرض جغرافیایی جنوبی‌تری نسبت به امروز قرار داشت و تقریبا هم‌عرض شمال آفریقا می بود و سطح آب دریاها نیز بالاتر می بود و دریاچه‌های داخلی بزرگی با جزایر پراکنده تشکیل شده می بود. دایناسورها روی گل‌زارهای مرطوب قدم می‌زدند و از این مسیرها برای حرکت بین جزایر منفعت گیری می‌کردند.

«این مکان به علت وسعت و تعداد زیاد ردپاها منحصر به فرد است»

دکتر مورداک گفت: «فکر کنید چیزی همانند جزایر شنی باهاماس، گل‌زارهایی که بعضی اوقات خشک می‌شد و دایناسورها از آن عبور می‌کردند.»

اگرچه سایت‌های ردپای دایناسورها در جهان و حتی بریتانیا وجود دارند، این مکان به علت وسعت و تعداد زیاد ردپاها منحصر به فرد است.

دکتر کریستی ادگار از دانشگاه بیرمنگام او گفت: «دیدن این چنین چیزی در بریتانیا زیاد نادر است؛ اکثر سایت‌های ردپای دایناسورها کوچک و در سواحل می باشند. با گسترش معدن، مسیرهای دایناسورها نیز آشکارتر خواهد شد و تصویری کامل‌تر از زندگی این موجودات اراعه خواهند داد.»

او افزود: «ایستادن در جایی که یکی از بزرگ‌ترین حیواناتی که تا بحال زندگی کرده‌اند قدم زده‌اند و فکر زندگی و دنیای آن‌ها، شوق‌انگیز است.»

ادگار پافشاری کرد: «ردپاهای دایناسورها به ما زمان خواهند داد لحظه‌ای از زندگی آن‌ها و فعالیت‌هایشان را ببینیم، چیزی که با فسیل‌های بدنی تنها قابل دسترسی نیست.»