محققان اطلاعات مربوط به زوال عقل را که در عرصه‌های اپیدمیولوژی و مغز و اعصاب گزارش شده است و این چنین اطلاعات حاصل از مطالعات منفعت گیری از زمان را بازدید کردند. آنچه آنها دریافتند این است که افرادی که افتزمان برای مراقبت از خود دارند یعنی وضعیتی که به گفتن «فقر وقتی» شناخته می‌شود، زیاد تر از افرادی که در طول روز زمان کافی برای مراقبت از خود دارند، در معرض ابتلا به زوال عقل می باشند.

به نقل از نیواطلس، سیمون رپرموند، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: شواهد ما مشخص می کند که حداقل ۱۰ ساعت در روز فقط برای فعالیت‌های الزامی سلامت مغز همانند خواب، غذا، فعالیت بدنی و تعامل اجتماعی ملزوم است. برای تعداد بسیاری، به اختصاصی افرادی که در نقش‌های مراقبتی می باشند، این کار به سادگی در شرایط جاری قابل دستیابی نیست. به این علت، اگر در رابطه پیشگیری از زوال عقل جدی هستیم، پرداختن به فقر وقتی الزامی است.

در این مطالعه که در مجله The Lancet Healthy Longevity انتشار شده است، تیم تحقیقاتی گزارش می‌دهد که حذف عوامل خطر زوال عقل می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را تا ۴۵ درصد افت دهد. این عوامل خطر برای اولین بار توسط کمیسیون لنست در سال ۲۰۲۴ شناسایی شدند و شامل تحصیلات کمتر در اغاز زندگی؛ سختی خون بالا؛ دیابت، کلسترول بالا؛ عدم فعالیت بدنی؛ تعامل اجتماعی و هشت متغیر دیگر خواهد شد. به حرف های این هیئت، نوشته اساسی که تعداد بسیاری از آنها را به هم مرتبط می‌کند، زمان است.

به گفتن مثال، برای جلوگیری از ابتلا به کلسترول بالا و دیابت، افراد به زمان برای خرید و تهیه غذای سالم نیاز دارند. برای جلوگیری از عدم فعالیت بدنی، آنها به زمان برای ورزش نیاز دارند. و برای داشتن تعامل های اجتماعی کافی، آنها به زمان برای جمع شدن با خانواده و دوستان نیاز دارند.

محققان می‌گویند که یافته‌های آنها اکنون باید در روشی که صنعت مراقبت‌های بهداشتی زوال عقل را مطالعه و درمان می‌کند، گنجانده شود. آنها می‌گویند، کافی نیست که به سادگی به مردم حرف های شود که برای جلوگیری از زوال عقل، غذای سالم بخورند و ورزش کنند، در حالی که آنها به سادگی زمان انجام هر دو را ندارند.

محققان می‌نویسند: با تمرکز مهم بر تحول حرکت و انتخاب شخصی، این مداخلات خطر نادیده گرفتن شرایط واقعی زندگی را که ظرفیت افراد را برای شراکت در فعالیت‌های ارتقا دهنده سلامت محدود می‌کند، به همراه دارد و در نتیجه گروه‌های جمعیتی را که محدودیت‌ها برای آنها زیاد است، از مطالعه حذف می‌کند. این محدودیت‌ها می‌توانند شامل محرومیت‌های اجتماعی-اقتصادی، مسئولیت‌های مراقبتی، شرایط ناپایدار مسکن یا اشتغال و بی‌سوادی در حوزه سلامت باشند.

این هیئت اکنون خواستار اصلاحات در محل کار و سیاست‌های کلی مراقبت‌های بهداشتی برای حمایتاز آنچه آنها «عدل وقتی» می‌نامند، شده است. راهی برای اندازه‌گیری و توزیع مجدد زمان برای برابری زیاد تر به کار گرفته می‌شود. آنها می‌گویند این چنین کوششهایی می‌تواند شامل اندوخته‌گذاری در حمل و نقل عمومی باشد که می‌تواند رفت و آمد را مختصر کند؛ ترتیبات کاری انعطاف‌پذیرتر؛ سیاست‌های حق قطع ربط؛ و مراقبت از کودکان مقرون به صرفه از دیگر موارد آن می باشند.