به گزارش خبر سریع به نقل از بیلد، پژوهش تازه‌ای اما استناد به تحقیقات علمی و نظرات متخصصان، از جمله پروفسور رودلف اشتارک، استاد روان‌درمانی و علوم اعصاب سیستمی، و هایکه ملزر، متخصص مغز و اعصاب و روان‌درمانگر، به تحلیل چگونگی تأثیر پورنوگرافی بر مغز، حرکت و روابط انسانی می‌پردازد. 

گستردگی مصرف پورنوگرافی

بر پایه تحقیقات رودلف اشتارک، مصرف پورنوگرافی در بین افراد زیاد رایج شده است. در یک مطالعه، نزدیک به ۸۰ درصد از مردان اظهار داشتند که به‌طور منظم پورنوگرافی تماشا می‌کنند، در حالی که تنها ۵ درصد انها گفتند هیچ زمان این کار را انجام نمی‌دهند. در بین زنان، مصرف به‌صورت یکنواخت‌تر توزیع شده است: یک‌سوم به‌طور منظم، یک‌سوم به‌صورت گاه‌به‌گاه و یک‌سوم اصلاً پورنوگرافی تماشا نمی‌کنند. این آمار نشان‌دهنده دسترسی آسان به محتوای پورنوگرافی در اینترنت است که تنها با چند کلیک در هر زمان از روز در دسترس قرار دارد، چه قبل از خواب، در زمان استراحت و چه از سر بی‌حوصلگی.

تأثیرات نوروبیولوژیکی پورنوگرافی

رودلف اشتارک توضیح می‌دهد که تماشای پورنوگرافیک به شدت سیستم پاداش دوپامینی مغز را فعال می‌کنند. این سیستم بخشی از مغز است که به محرک‌های لذت‌قسمت همانند غذا، قبول اجتماعی یا تحریک جنسی عکس العمل مشخص می کند. زمان تماشای پورنوگرافی، مواد شیمیایی همانند دوپامین در مغز آزاد خواهد شد که حس خوشبختی موقتی تشکیل می‌کنند و حرکت تماشا را تحکیم می‌کنند. این تاثییر شبیه سیگنال‌های پاداش قوی است که مغز را به ادامه این حرکت ترغیب می‌کند.

اشتارک در یک آزمایش تحقیقاتی نشان داد که چطور مغز به محرک‌های مرتبط با پورنوگرافی عکس العمل مشخص می کند. در این مطالعه، شرکت‌کنندگان نمادهای هندسی را که با ویدیوهای گوناگون (پورنوگرافی، ماساژ خنثی یا بدون محتوا) مرتبط بودند، یاد گرفتند. نتایج نشان داد که حتی دیدن این نمادها به‌تنهایی می‌تواند سیستم پاداش مغز را فعال کند، چون مغز این نمادها را به‌شدت با محرک مورد انتظار مرتبط می‌کند. این عکس العمل در افراد مبتلا به اختلال منفعت گیری از پورنوگرافی یا همان اعتیاد به پورنوگرافی نیرومندتر است. برای مثال، تلفن همراهی که چندین دفعه برای تماشای پورنوگرافی منفعت گیری شده، می‌تواند به‌تنهایی میل به تماشا را تحریک کند.

پیامدهای اعتیاد به پورنوگرافی

هایکه ملزر، روان‌درمانگر، درمورد پیامدهای جسمی و روانی اعتیاد به پورنوگرافی هشدار می‌دهد. او بیمارانی را توصیف می‌کند که تا ۴۰ ساعت در هفته پورنوگرافی تماشا می‌کنند و از مشکلاتی همانند تأخیر در ارگاسم، بی‌میلی جنسی، اختلال نعوظ و حس بیگانگی از رابطه جنسی واقعی رنج می‌برند. این افراد زیاد تر حس می‌کنند که زندگی‌شان در حال تخریب است. یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ با بازدید ۳۲۶۷ مرد (عمدتاً زیر ۳۵ سال) نشان داد که هرچه مصرف پورنوگرافی زیاد تر باشد، گمان ابراز اختلال نعوظ در رابطه جنسی با شریک زندگی افزایش می‌یابد.

تشخیص اختلال منفعت گیری از پورنوگرافی 

رودلف اشتارک پافشاری می‌کند که فقطً تعداد دفعات تماشای پورنوگرافی معیار اعتیاد نیست، بلکه تأثیر آن بر زندگی روزمره اهمیت دارد. هنگامی پورنوگرافی اغاز به تسلط بر زندگی فرد کند، روابط شخصی را کنار بزند یا ماموریت های شغلی را مختل کند، می‌توان از اختلال منفعت گیری از پورنوگرافی سخن او گفت. افراد مبتلا زیاد تر دیر فهمید نیاز به پشتیبانی خواهد شد و این طبق معمولً وقتی رخ می‌دهد که مشکلات جدی همانند افسردگی یا ناامیدی شدید ابراز می‌کند.  

تأثیر بر کودکان و نوجوانان

یکی از نگرانی‌های مهم نقل‌شده توسط هایکه ملزر، روبه رو کودکان با پورنوگرافی قبل از بلوغ است. او این اتفاق را به یک «آزمایش میدانی بدون نظارت اخلاقی» تشبیه می‌کند. محرک‌های شدید پورنوگرافی می‌توانند در ذهن کودکان، پیش از آنکه درکی از رابطه جنسی داشته باشند، تأثیرات عمیقی بگذارند و انتظارات غیرواقعی از رابطه جنسی تشکیل کنند. این نوشته می‌تواند بر رشد عاطفی و جنسی آن‌ها تأثیر منفی بگذارد.

تأثیرات اجتماعی و رابطه‌ای

رودلف اشتارک به تحول در الگوهای اجتماعی اشاره می‌کند که در آن پورنوگرافی به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شده و زیاد تر به‌صورت موازی با روابط عاطفی وجود دارد، نه به‌گفتن جانشین آن. این کار انتظارات غیرواقعی از رابطه جنسی تشکیل می‌کند، چون تعداد بسیاری از کلیپ‌های پورنوگرافی الگوهای تکراری و غیرواقعی را نمایش خواهند داد. به‌گفتن مثال، تعداد بسیاری از مردان به علت تأثیر این کلیپ‌ها انتظار دارند شریک زندگی‌شان رفتارهایی همانند آنچه در پورنوگرافی دیده می‌شود، از خود نشان دهد، که می‌تواند سختی بسیاری بر روابط واقعی داخل کند.

هایکه ملزر پافشاری می‌کند که مصرف بیشتر از حد پورنوگرافی تخیل عاطفی را از بین می‌برد و احساسات را از رابطه جنسی حذف می‌کند. این کار کیفیت روابط عاطفی را افت می‌دهد، چون روابط واقعی بر پایه احساسات و معنی شکل می‌گیرند، چیزی که پورنوگرافی زیاد تر فاقد آن است. او معتقد است که این افتعاطفی یکی از بزرگ‌ترین زیان‌های اعتیاد به پورنوگرافی است، چون مانع از توانایی «اکسیر واقعی زندگی» یعنی ارتباطات عمیق عاطفی می‌شود.