دانشمندان با روشن کردن یک ژن واحد در نورون‌های تولیدکننده انسولین با پیروزی طوری از مگس میوه (Drosophila melanogaster) را وادار به انجام مراسم هدیه دادنی کردند که پیش از این هیچ زمان در این گونه دیده نشده می بود. این مطالعه که در مجله ساینس (Science) انتشار شده است، اولین نمونه از دستکاری یک ژن واحد برای تشکیل ارتباطات عصبی تازه و انتقال حرکت بین گونه‌ها را مشخص می کند.

به نقل از ساینس‌دیلی، در طبیعت، اکثر مگس‌های میوه نر با ارتعاش سریع بال‌های خود برای تشکیل الگوهای صوتی یا «آوازهای عاشقانه» به جستوجو جفت می‌گردند. با این حال، مگس میوهٔ زیرتیره (Drosophila subobscura) یک استراتژی زیاد متفاوت را تکامل داده است. نرهای این گونه،  غذا را برمی‌گردانند و آن را به گفتن هدیه‌ای به ماده‌ها اراعه خواهند داد. این حرکت در گونه‌های نزدیک همانند مگس میوه معمولی وجود ندارد.

این دو گونه مگس میوه نزدیک به ۳۰ تا ۳۵ میلیون سال پیش از هم جدا شدند. هر دو دارای ژنی به نام «بی‌میوه» یا «fru» می باشند که حرکت عاشقانه را در نرها کنترل می‌کند، اما از استراتژی‌های متغیری منفعت گیری می‌کنند برای مثال یک گونه آواز می‌خواند و گونه دیگر هدیه می‌دهد. محققان علت این تفاوت را یافتند: در مگس‌های هدیه‌دهنده (D. subobscura) نورون‌های تولیدکننده انسولین به مرکز کنترل معاشقه در مغز متصل می باشند، در حالی که در مگس‌های آوازخوان (D. melanogaster) این سلول‌ها جدا از هم باقی می‌همانند.

دکتر ریویا تاناکا (Ryoya Tanaka)، نویسنده مهم و مدرس دانشکده تحصیلات تکمیلی علوم دانشگاه ناگویا، توضیح می‌دهد: هنگامی که ما ژن fru را در نورون‌های تولیدکننده انسولین مگس‌های آوازخوان برای تشکیل پروتئین‌های FruM فعال کردیم، سلول‌ها برآمدگی‌های عصبی طویل تشکیل کردند و به مرکز معاشقه در مغز متصل شدند و مدارهای مغزی جدیدی تشکیل کردند که برای اولین بار حرکت هدیه دادن را در مگس‌های آوازخوان تشکیل می‌کنند.

محققان دی‌ان‌ای را داخل بدن جنین‌های مگس‌های میوه هدیه‌دهنده کردند تا مگس‌هایی با پروتئین‌های فعال‌شده با گرما در سلول‌های خاص مغز تشکیل کنند. آنها از گرما برای فعال کردن گروه‌هایی از این سلول‌ها منفعت گیری کردند و مغز مگس‌هایی را که غذا را برمی‌گردانند و برنمیگردانند، قیاس کردند. آنها ۱۶ تا ۱۸ نورون تولیدکننده انسولین را شناسایی کردند که پروتئین FruM مخصوص نرها را می‌سازند و در بخشی از مغز به نام پارس اینترسربرالیس تجمع یافته‌اند.

دکتر یوسوکه هارا (Yusuke Hara)، نویسنده مهم از موسسه ملی فناوری اطلاعات و ارتباطات (NICT)، خاطرنشان کرد: یافته‌های ما مشخص می کند که تکامل رفتارهای تازه لزوما نیازی به ظهور نورون‌های تازه ندارد؛ در عوض، بازآرایی ژنتیکی در مقیاس کوچک در چند نورون از پیش حاضر می‌تواند تبدیل تنوع رفتاری شود و در نهایت به اختلاف گونه‌ها پشتیبانی کند.