اکثر متخصصین پیشنهاد می‌کنند که از مصرف چای همراه یا سپس از غذا اجتناب شود. چای به خودی خود، دارای مزایای تغذیه‌ای زیاد از جمله بهبود حالت التهاب بدن و تحکیم سیستم ایمنی است، با این وجود، در رابطه مصرف انواع چای همراه یا بلافاصله سپس از غذا، باید او گفت که برگ‌های چای اسیدی می باشند و می‌توانند بر روال هضم اثرگذار باشند؛ به طوری که اگر وعده غذایی مصرف شده حاوی پروتئین باشد، مصرف چای نه تنها به فرآیند هضم پشتیبانی نمی‌کند، بلکه اسید حاضر در چای محتوای پروتئین را سفت و هضم آن را دشوار می‌کند.

به علاوه، برخی از ترکیبات حاضر در چای می‌توانند مانع جذب ویتامین‌ها و مواد معدنی شوند. یکی از این مثالها تانن‌هایی است که در چای وجود دارد و مسئول تشکیل رنگ قهوه‌ای تیره در آن است. غلظت بالای این ترکیب می‌تواند در جذب پروتئین و مواد معدنی از قبیل آهن، روی و کلسیم اختلال تشکیل کند و افرادی که دچار افتاین مواد معدنی می باشند، باید از نوشیدن چای همراه یا بلافاصله سپس از قولهای غذایی خودداری کنند.

تانن حاضر در چای سیاه مسئول طعم تلخ آن نیز است و می‌تواند تبدیل حالت تهوع یا ناراحتی گوارشی شود. اگزالات حاضر در چای نیز علتاختلال در روال جذب آهن و کلسیم می‌شود. از طرف دیگر، محتوای کافئین حاضر در چای امکان پذیر از جذب مواد مغذی در سیستم گوارشی جلوگیری کند. به علاوه، در صورت داشتن مشکلات گوارشی از جمله زخم‌های گوارشی، کافئین می‌تواند علتتشدید مشکلات گوارشی شود.

این چنین، کافئین تشکیل اسید در معده را افزایش می‌دهد و در صورت ابتلاء به سندرم روده تحریک پذیر می‌تواند علائم را تشدید کند. به علاوه، مصرف چای همراه یا بلافاصله سپس از غذا می‌تواند شیره‌های گوارشی را رقیق کرده که تبدیل سو هاضمه می‌شود.

در کنار این موارد، برخی از افراد گزارش کرده‌اند که نوشیدن چای سپس از غذا گازها و نفخ معده را رفع می‌کند. به این علت، با در نظر گرفتن همه نکات فوق پیشنهاد می‌شود چای یک ساعت قبل یا یک ساعت سپس از غذا مصرف شود تا بتوان با افت زیان های مصرف چای زمان غذا، از مزایا آن منفعت گیری کرد.