در این متاآنالیز (نوعی تحلیل آماری که نتایج چند تحقیق علمی را با هم ترکیب می‌کند)، یافته‌های ۳۰ تحقیق و ۱۴ پایگاه داده، در کنار اطلاعات بیشتر از ۱۹ هزار نفر تجزیه و تحلیل شدند.

پژوهشگران برای این کار، علاوه بر شاخص سن، به ویژگی‌های شخصیتی و جنسیتی این چنین به گزارش‌های مربوط به درمان، کنترل‌های بهداشتی و تعامل های مثبت و منفی والدین با هر کودک نیز دقت کردند.

آنها دریافتند دختران و کودکانی که ماموریت شناس‌تر و با والدینشان موافق‌تر بودند، زیاد تر محبوب والدینشان بودند.

دکتر الکساندر جنسن، دانشیار دانشگاه «بریگم یانگ» در ایالت یوتای آمریکا و نویسنده مهم این گزارش می‌گوید: «دفعه سپس که به این فکر افتادید که آیا خواهر یا برادرتان فرزند محبوب والدینتان است، به یاد داشته باشید که طبق معمول چیزی فراتر از بزرگ‌ترین یا کوچک‌ترین عضو خانواده بودن نقل است. امکان پذیر موضوعاتی همانند مقدار مسئولیت پذیری یا خلق و خو در بین باشد؛ یا این که کنار آمدن با او آسان‌تر است.»

با این وجود از نظر دکتر الن وبر لیبی، روانشناس بالینی بازنشسته، این ترجیح دادن‌ها امکان پذیر موقتی باشد و بسته به شرایط تحول کند.

به حرف های او، احتمالا کودک مورد علاقه، والدینش را به یاد مادربزرگ محبوبی می‌اندازد که اکنون دیگر فوت شده است؛ یا این که کودک با احساسات شما هماهنگ است و سپس از گذراندن یک روز سخت به شما پشتیبانی می‌کند.

شما می‌توانید همه فرزندان خود را دوست داشته باشید اما همزمان زمان بیشتری را با یکی از آنها بگذرانید یا حرکت متغیری با آنها داشته باشید.

این تحقیق این چنین نشان داد که کودکانی که محبوب والدینشان می باشند، از سلامت روانی بهتر، نمرات بهتر، توانایی زیاد تر در تنظیم احساسات و روابط سالم‌تری برخوردارند.

خطرات «فرزند ارجح بودن»

با این وجود دکتر وبر لیبی معتقد است که «فرزند ارجح بودن» همیشه هم خوب نیست. چون گاه علتزیاده‌روی در حمایتاز آنها می‌شود و در نتیجه، این کودکان توانایی‌های خوب و سودمند زندگی را نمی‌آموزند.

این چنین امکان پذیر دیگر فرزندان این مطلب را دریافت کنند که باید به «راه حلهای خاصی» برای جلب دقت و کسب محبت والدین متوسل شوند که امکان پذیر آنها را از داشتن یک زندگی آزاد باز دارد.

علاوه بر این، فرزندانی که مورد علاقه نیستند گاه (و نه همیشه) در بزرگسالی با مشکلات بیشتری روبه رو خواهد شد؛ مشکلاتی همانند خطر مصرف مواد مخدر، سلامت روانی ضعیف‌تر و روابط خانوادگی ضعیف‌تر. آنها این چنین در مدرسه و خانه زیاد تر دچار مشکل خواهد شد.

چطور رفتاری عادلانه با فرزندانمان داشته باشیم؟

دکتر الکساندر جنسن می‌گوید: «چالش این است که خواهر و برادرها با یکدیگر متفاوت می باشند و باید تا حدودی به طوری متفاوت پرورش شوند؛ یقیناً به راه حلهایی سالم و مناسب. این یافته‌ها به این علت اهمیت دارند که به والدین نقطه آغازینی خواهند داد تا فکر کنند با کدام یک از فرزندان خود تمایل به انجام رفتاری مطلوب‌تر از بقیه دارند.»

به گفتۀ او، اگر کودکان بفهمند که چرا با آنها متفاوت از خواهر و برادرشان حرکت می‌شود، کمتر تحت تأثیر این چنین اقداماتی قرار می‌گیرند.

به گفتن مثال، دختر بزرگ جنسن در سن ۶ سالگی نزد او آمد و شکایت کرد که لباس‌های کمتری نسبت به خواهر کوچکترش دارد. او نیز در جواب او گفت که خواهرش لباس‌های دست دوم او را می‌گیرد و به همین علت لباس‌های بیشتری دارد.

دکتر جنسن امیدوار است که والدین با مطالعه این گزارش، به برسی نحوه حرکت خود با فرزندانشان بپردازند و تلاش کنند تا یقین شوند که تفاوت‌هایی که بین آنها قائل شدند، منصفانه و فهمیدن شده توسط فرزندانشان است.

به حرف های دکتر وبر لیبی، مهم است که حرفهای دیگران را نیز بشنوید و وقتی که شریک زندگی، اعضای خانواده یا دوستانتان به تفاوت‌های فرزند پروری شما اشاره می‌کنند، ذهن خود را باز نگه دارید و آماده اصلاح رفتارتان باشید.

دکتر جنسن می‌گوید: «از این که از بچه‌هایتان در این باره سوال کنید، نترسید. تا اگر فرزندانتان فکر می‌کنند اوضاع بین آنها و خواهر و برادرشان ناعادلانه است، به شما خبر دهند حتی اگر صراحتا نگویند. سپس از آن تلاش کنید حالت تدافعی نداشته باشید و درمورد آن گفتگو کنید.»