اما ستایش جوانی از منظر تاریخی مقوله پایداری نیست. یونانیان و رومیان باستان، تعداد بسیاری از قبایل بومی آمریکا و فرهنگ‌های آسیایی احترام بسیاری برای بزرگ‌ترها قائل می باشند و آن‌ها را سرچشمه خرد و استواری می‌دانند.

ابعاد خاصی از جوانی و روزگار پیری با لیاقت سپاس می باشند. هیچ دلیلی وجود ندارد که یکی را به‌گفتن الگوی نهایی انتخاب کنیم و فرد دیگر را با استناد به این‌که فاقد قوت و اثربخشی است، کنار بگذاریم.

با این‌حال، دیدگاه غربی از دایره اعتدال خارج شده است. تعداد بسیاری از افراد سالخوردگی را چیزی می‌دانند که باید از آن ترسید و سالمندان را به منزله افرادی در نظر می‌گیرند که باید از آن‌ها دوری کرد. در بدترین حالت، فکر می‌شود که سالمندان نقش زیاد کم‌رنگی دارند و خودشان هم این‌طور حس می‌کنند که سربار جامعه می باشند.

بهتر است این روایت را کنار بگذاریم و ببینیم که شهروندان سالخورده چه چیزهایی برای اراعه به جهان و خودشان دارند. عصر طلایی زندگی نباید ما را بترساند. ما می‌توانیم این دوره را فصلِ فرد دیگر از زندگی بدانیم که کشمکش‌ها، خوشی‌ها و زحمات خاص خود را دارد.

۸ مزیت سالخوردگی

امیدوارم مثال‌هایی که درمورد منفعت‌مندی از مزایا سالخوردگی می‌آورم، پشتیبانی کنند که قدر سالخوردگی را بدانیم.

۱. دیدگاه و توانایی عمیق‌تر

هنگامی پا به سن می‌گذارید، در قضاوت‌ها فقطً از قوت شهود خود منفعت نمی‌گیرید، بلکه از ازمایش ها دنیای واقعی که در طول سالیان به دست‌شان آورده‌اید، منفعت گیری می‌کنید. منفعت گیری عملی از توانایی جزو دارایی‌های خاص افرادی است که در عصر طلایی زندگی خود به‌سر می‌برند.

۲. افزایش ارامش عاطفی

باید با حقیقت مواجه شویم. انسان‌ها طبق معمولً در دهه هفتم زندگی‌شان ارتباطات عاطفی چندانی برقرار نمی‌کنند. سال‌های نوجوانی و میانسالی، دوران نوسانات عاطفی می باشند. یکی از توانایی های افراد سالخورده، ارامش و استواری آن‌ها در همه حالات است. آن‌ها دوران فرازونشیب را پشت سر گذاشته‌اند.

۳. سپاس زیاد تر در روبه رو روابط

تعداد بسیاری از افراد در دوران بازنشستگی زمان اشکار می‌کنند که روی روابط‌شان اندوخته‌گذاری کنند، آن هم به‌نحوی که هنگامی بچه بزرگ می‌کردند یا می‌خواستند در شغل‌شان پیشرفت کنند، قادر به انجام آن نبودند. با افت مسئولیت‌های روزانه و افزایش زمان آزاد می‌توان برای بودن در کنار دیگران زمان گذاشت.

۴. حرص و تمایل کمتر به دارایی‌های مادی

شور و شوق ذهنی ما در ایام بزرگسالی عمدتاً صرف رشد یا پیشرفت می‌شود. خوشبختانه به نظر می‌رسد که تعداد بسیاری از سالمندان از نظر مالی به حس اسایش می‌رسند، اکنون یا با چیزی که دارند کنار می‌آیند و یا این‌که می‌فهمند تلاش زیاد تر به دردسرش نمی‌ارزد.

۵. خودآگاهی نیرومندتر

افرادی که از نظر سنی سالخورده محسوب خواهد شد، در قیاس با جوانان، نسبت به هویت خود مطمعن بیشتری دارند و می‌دانند که چه اصولی بر تصمیمات‌شان تاثییر می‌گذارد. مسائل گوناگونی در عنفوان زندگی پدید می‌آید و انسان طبق معمولً تمایل دارد که دچار کارهای اطرافیان شود. هرچه سن بالاتر می‌رود، با تکیه به قیمت‌های عمیق‌تری به خودشناسی و خرد می‌رسیم.

۶. آزادی در نه گفتن

هنگامی جوان هستیم، پدر و مادر به ما می‌گویند چه کار بکنیم. هنگامی بزرگ‌تر می‌شویم، رؤسای ما این ماموریت را برعهده می‌گیرند. تنها هنگامی بازنشسته می‌شویم، به استقلال کامل می‌رسیم و خودمان انتخاب می‌کنیم که به چه چیزی بله و نه بگوییم. نمی‌گویم تحت اختیارِ فردی بودن بد است، منظورم این است که با افزایش سن، این امتیاز اختصاصی را به دست می‌آوریم که خودمان برای هنگامی که داریم تصمیم‌گیری کنیم.

۷. تمرکز زیاد تر بر زمان حال

موهبت دیگر سالخوردگی این است که تمرکز بیشتری بر زمان حال دارید. هنگامی قسمت عمده زندگی را پشت سر می‌گذارید، طبیعی است که نگاه‌تان را از آینده بردارید و به چیزهایی که اکنون می‌خواهید داشته باشید یا دارید، فکر کنید. در جهان پرمشغله امروز که نمی‌توانیم قدردانِ لذت‌های ساده زندگی باشیم، این دیدگاه نوش‌داروی مهمی محسوب می‌شود.

۸. زمان آزاد برای کارهای داوطلبانه و پشتیبانی به خانواده

هنگامی زمان آزاد بیشتری داشته باشید، یعنی آزادید که دیون خود را ادا کنید و برای پشتیبانی به دیگران داوطلب شوید. افرادی که بچه کوچک دارند می‌‌‌دانند که نقش پدربزرگ و مادربزرگ چه مقدار پررنگ است. از پدر و مادرهای جوان حمایتمی‌کنند و تأثیر خوبی روی نوه‌ها می‌گذارند.