او همکاری با احمد درویشعلی‌پور و تیم پژمان لشگری‌پور را عامل مهم مطمعن خاطرش از تصمیم به وجود در کار کودک، سپس از دیده شدن در مجموعه «اسکار» دانست و او گفت: «لالایی» نه تنها داستان جذابی دارد بلکه با وجود داریوش فرضیایی که چهره محبوب کودکان نسل‌های گوناگون است، به یکی از پروژه‌های دلنشین حوزه کودک تبدیل شد و این عوامل علتشد که در این پروژه، همکاری کنم و آنقدر داستان لالایی، علمی، حسی و دلنشین است که مطمئنم حرفی برای گفتن دارد و به دل بچه‌ها می‌نشیند.

نظام دوست ضمن اصرار بر اهمیت اندوخته‌گذاری در حوزه تشکیل محتوای کودک اظهار کرد: برنامه‌های کودک در کنار جنبه سرگرمی، نقشی اساسی در شکل‌گیری آینده کودکان دارند و باید در نظر داشته باشیم که هر چیزی را که در دل بچه‌ها می‌کاریم در آینده بازتابش را خواهیم دید.

او همین طور گفت: افرادی که کار کودک می‌کنند، دغدغه این نسل را دارند چون می‌توانند کار بزرگسال یا حوزه‌های دیگر را توانایی کنند اما انتخاب کردند که در حوزه کودک باشند و با همه محدودیت هایی که کار برای این گروه سنی نسبت به دیگر حوزه ها دارد، پای کارشان مانده‌اند.

ما در دوران کرونا دو سال در شرایط سخت، کار کردیم و به نوعی با جانمان خرید وفروش کردیم برای این که بچه‌ها در آن ایام سخت، سرگرمی داشته باشند. از نظر من این تصمیم فقط و فقط از دل آدم‌ها برمی‌آید و دغدغه‌ای که برایشان مهم است.

این بازیگر سپس از افت دقت تلویزیون به تولیدات کودک در سال‌های تازه انتقاد کرد و او گفت: متاسفانه تلویزیون مدتهاست که همانند قبل دقت بسیاری به کار کودک ندارد؛ درحالی که قبلا این طور نبوده است و تلویزیون در کارهای کودک، سخن اول را می‌زد.

ما تا این مدت هم همان ظرفیت‌ها، همان برنامه‌سازان و هنرمندان را داریم اما نمی‌دانم چرا رسانه ملی، سیاست کار او را در حوزه کودک، تحول داده است. چرا هنرمندان حوزه کودک باید بیکار باشند؟ هنرمند اگر کار نکند، فرسوده می‌شود.

خوشبختانه در شرایط جاری با رشد پلتفرم‌های نمایش خانگی، فضای کار برای فعالان حوزه کودک تشکیل شده است که امیدوارم جای خودش را اشکار کند و سیاست‌های قسمت خصوصی، به افزایش تولیدات باکیفیت کار کودک، منجر شود.

نظام دوست بنا بر ازمایش ها اخیرش در شبکه نمایش خانگی، درمورد تفاوت‌های این مدیوم با تلویزیون هم گفت: نمایش خانگی فضای بیشتری برای خلاقیت به هنرمندان می‌دهد، در حالی که تلویزیون به علت محدودیت‌هایش، بعضی اوقات اوقات مانع از ابراز کامل توانمندیهای هنرمند می‌شود.

او گفت: این تفاوت‌ها در کار کمدی زیاد تر هم به چشم می‌آید چون به طور کلی، کمدی کار کردن سخت است؛ به‌خصوص برای کمدین‌های خانم. منِ هنرمند دلم می‌خواهد با یک سریال یا برنامه، مردمم را شاد کنم و علت حال خوبی برای هموطنانم در دورترین نقطه‌های سرزمین باشم که احتمالا امکانات رفاهی کمتری دارند.

اما در تلویزیون نظرات و سلیقه‌های بسیاری وجود دارد که دائمی هم نیست و برخی قوانینی وجود دارد که دست و پای تولیدکنندگان را می‌بندد و می‌تواند دلیلی باشد بر این که روز به روز مخاطب را از رسانه ملی دورتر می‌کند. درحالی که باید شرایط به گونه ای رقم بخورد که مخاطب با رسانه ملی آشتی کند و برنامه سازان قدیمی به تلویزیون برگردند.

بازیگر سریال‌های «ساعت خوش»، «ساختمان پزشکان»، «چاردیواری»، «پلیس جوان» و «لطفا دور نزنیم» در ادامه با ابراز علاقه به کارهای کمدی، بر اهمیت خنداندن مردم در شرایط سخت پافشاری کرد و او گفت: خنداندن مردم ما کار آسانی نیست چون خودشان قریحه طنز خوبی دارند. اگر کامنت‌هایی که مردم برای پست‌های اینستاگرامی می‌گذارند را ببینید، فهمید طنز قویشان می‌شوید. اکنون شما فکر کن که بخواهی این آدمها را بخندانی.

این بازیگر تلویزیون خاطرنشان کرد: من از سال‌ها قبل، نقش‌های جدی را توانایی کرده بودم اما کارهای کمدی‌ای که بازی کردم را مردم زیاد تر دوست داشتند. در اسکار هم اتفاق زیاد خوبی برایم افتاد که مردم پسندیدند و اظهار لطف بسیاری کردند و من تصمیم گرفتم که در این ژانر بمانم. اما اگر نظر خوبی در کار جدی هم داشته باشم، فکر می‌کنم بتوانم خوب از پسش بربیایم و علاقه دارم که مخاطب وجه دیگر من را هم ببیند.

نظام دوست در آخر با اشاره به حس جوانی‌اش در پنجاه سالگی پافشاری کرد که کودک درونش هم چنان زنده است و به او اجازه می‌دهد تا زندگی را با شوق و اشتیاق بیشتری توانایی کند و بر این باور است که این جنبه از شخصیتش به او پشتیبانی می‌کند تا در کارهایش بهتر عمل کند و با نقش‌هایش ربط عمیق‌تری برقرار کند.