این مومیایی با کلاه‌گیسی بر سر و انگشترهای طلا و نقره در انگشتان دست برای اولین بار در سال ۱۹۳۵ در یک تابوت چوبی در منطقه دیرالبحری در شهر باستانی «تبای» مصر اشکار شد.

از آن‌جا که بدن این زن مومیایی، متعلق به نزدیک به ۳۵۰۰ سال پیش، در حالت خوبی نگه داری شده است محققان تصمیم گرفتند از سی‌تی‌اسکن و تصویربرداری فروسرخ برای پی بردن به جزئیات مورفولوژی و در واقع تشریح مجازی مومیایی منفعت گیری کنند تا دریابند چه چیزی امکان پذیر علتحالت چهره او شده باشد.

محققان با انجام آزمایشات دریافتند که این زن به زمان مرگ ۴۸ سال داشته است. سحر سلیم، استاد رادیولوژی در دانشگاه قاهره و نویسنده این مطالعه، درمورد این زن او گفت: «بدن او با صمغ درخت عرعر و کُندُر، مواد گران‌قیمت وارداتی که از جای دور آمده می بود، مومیایی شده می بود».

محققان می‌گویند که این زن ناشناس ۱.۵۴ متر قد داشته و از آرتروز خفیف ستون فقرات رنج می‌برده است.

در حالی که منفعت گیری از مواد گران‌قیمت در فرایند مومیایی کردن جسد مشخص می کند مومیایی‌کنندگان دقت کافی را برای مراسم مومیایی و دفن او اعمال کرده‌اند، این سوال نقل می بود که چرا آنان از بستن دهان او غافل شده‌اند؟

تا کنون در جهان تنها چند عدد مومیایی مصر باستان با دهان باز یافت شده است. کارشناسان می‌گویند مومیایی‌کنندگان طبق معمولً استخوان‌ها فک و جمجمه را به هم می‌پیچیدند تا دهان متوفی را ببندند، اما در این مورد به گمان زیاد نتوانسته‌اند این چنین کاری را انجام بدهند.

پژوهشگران دریافتند که حالت جیغ صورت مومیایی به گمان زیاد برای «اسپاسم کاداوریک» (یا انقباض مرگ) بوده است که با جمود نعشی یا سفت شدن جسد تفاوت دارد.

این حالت نوعی انقباض دفعی و شدید عضلات است که در لحظات پایانی زندگی یا بلافاصله بعد از مرگ‌های خشونت‌آمیز رخ می‌دهد. این بدین معنی است که زن در تاثییر درد و عذاب مرده است.

مومیایی جیغ‌زن مصری متعلق به ۳۵۰۰ سال پیش

نویسندگان مطالعه می‌گویند این گمان وجود دارد که او در عرض ۱۸ تا ۳۶ ساعت بعد از مرگ مومیایی شده باشد، قبل از این که بدنش شل شده باشد، و به همین خاطر موقعیت دهان بازش در زمان مرگ نگه داری شده است.

محققان در همین حال می‌گویند موارد فرد دیگر نظیر فرآیند تجزیه، شدت خشک شدن و نیروی سختی حاصل از باندپیچی‌ها همه انها می‌توانند بر حالت صورت مومیایی تأثیر بگذارند و امکان پذیر علت مهم چهره مومیایی جیغ‌زن آن‌ها باشند.

دکتر سلیم در این باره می‌گوید: «علت واقعی یا شرایط مرگ این زن نامشخص است، از این رو نمی‌توان علت حالت چهره او را با قطعیت اشکار کرد.»

مومیایی جیغ‌زن در زیر مقبره «سنموت»، معمار معبد ملکه مصر در سلسله هجدهم (حد فاصل سال‌های ۱۴۷۹ تا ۱۴۵۸ قبل از میلاد) دفن شده می بود. بر این مبنا محققان فکر می‌کنند که این زن به گمان زیاد نسبتی با سنموت داشته است.

این مومیایی امروزه در موزه مصر قاهره نگهداری می‌شود.

نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی «Frontiers in Medicine» انتشار شده است.