کشف این جمجمه در سال ۱۹۲۴ توسط «ریموند دارت»، دیرینه انسان‌شناس، از تعداد بسیاری جهات تاریخی به حساب می‌آمد. چون برای اولین بار نظریه «تکامل» انسان چارلز داروین طبیعت‌شناس بریتانیایی را قبول می‌کرد که میمون‌ها و انسان‌ها از دیرباز اجداد مشترکی داشته‌اند و این که بشر از آفریقا سرچشمه می‌گیرد.

بعد از کشف این اسکلت، با انجام کاوش‌های باستان‌شناسی در غارهای آهکی «استرک‌فونتَین» در ۷۰ کیلومتری جنوب غربی پرتوریا پایتخت آفریقای جنوبی فسیل‌های بیشتری یافت شد.

این منطقه اکنون به «گهواره نوع بشر» معروف است و در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.

سایت‌های باستان‌شناسی «سوارتکرانز» و «کروم‌درای» نیز در نزدیکی همین منطقه قرار دارند و در آن‌ها فسیل‌هایی از خانواده انسان‌تباران نظیر جنوبی‌کپی (استرالوپیتکوس)، انسان اولیه و پرامردم (پارانتروپوس) اشکار شده است.

محققان در طول دهه‌های قبل بر سر قدمت این فسیل‌ها به او گفت و گو پرداخته‌اند. گروهی از پژوهشگران عمر آن‌ها را بین ۳.۴ تا ۳.۷ میلیون سال مربوط به دوران اولیه زمین‌شناسی پلیستوسن می‌دانند، در حالی که گروهی دیگر می‌گویند قدمت آن‌ها را به ۲ تا ۲.۶ میلیون سال پیش بازمی‌گردد.

این تفاوت‌ها در واقع ناشی از راه حلهای تاریخ‌گذاری متفاوت منفعت گیری شده توسط تیم‌های تحقیق است.

یکی از دلایل دشوار بودن تاریخ‌گذاری دقیق فسیل «استرک‌فونتَین» این است که اکتشافات اولیه در منطقه معدن سنگ آهک با منفعت گیری از دینامیت انجام شد. این بدان معناست که محیط عرصه فسیل‌ها از بین رفته است.

محققان در نتیجه مجبورند برای یافتن عرصه این فسیل‌ها، آن‌ها را با فسیل‌هایی از گونه‌های جانوری در جاهای دیگر در آفریقای جنوبی از جمله گاوها (همانند کل یالدار)، گرازها (همانند سرده زگیل‌داران) و میمون‌ها و این چنین بابون‌های گلادا قیاس کنند.

فسیل کودک تاونگ

این چنین سنگ‌های آتشفشانی، به علت برخورداری از عناصری نظیر پتاسیم و آرگون امکان تاریخ‌گذاری دقیق رادیومتری را فراهم می‌کنند.

در همین حال، گروهی که سن فسیل‌ها را بین ۳.۴ تا ۳.۷ میلیون سال تعیین می‌کنند، از رویکردی به نام تاریخ‌گذاری هسته‌زایی کیهانی منفعت گیری کرده‌اند. آنها در این روش از عمر عناصر بریلیم و آلومینیوم برای تخمین قدمت سنگ رسوبی چرت در رسوبات غار به این نتیجه رسیده‌اند.

اکنون اما به نظر می‌رسد این اختلافات قدمی به حل و فصل نهایی نزدیک‌تر شده باشد. گروهی از دانشمندان با روش متغیری که بر تخمین قدمت فسیل‌ها از روی دندان‌های آن‌ها محکم است، سن فسیل کودک تاونگ را ۲.۵۸ میلیون سال معین کرده‌اند.

گروه تازه در تحقیق خود از رویکردی تحت گفتن «بیوکرونولوژی» منفعت گیری کرده است. در واقع آن‌‌ها به جای منفعت گیری از دندان‌های حیوانات، مستقیماً از اندازه‌گیری دندان‌های فسیل‌های استرالوپیتکوس منفعت گیری کرده‌اند.

دکتر فرانسیس تاکری، پژوهشگر در دانشگاه ویتواترسرند ژوهانسبورگ ، در این باره می‌گوید در این تحقیق از قیاس تطبیقی با نمونه فسیل‌های تانزانیا، کنیا و اتیوپی منفعت گیری شده و محدوده زمین‌شناسی فسیل‌ها نیز در نظر گرفته شده‌اند.

او گفت: «ما بازدید دندان‌های آسیاب کودگ تاونگ فهمید شدیم که قدمت آن‌ها به ۲.۵۸ میلیون سال می‌رسد.»

محققان می‌گویند برای تعیین دقیق‌تر قدمت کودک تاونگ تا این مدت به مثالهای فسیلی و تحقیقات زیاد تر فرد دیگر نیاز است.