با یک نانوحسگر گازی تازه، تشخیص دیاکسیدکربن سادهتر میشود_آینده
 [ad_1]
به گزارش آینده
حرف های میشود این رویکرد نوآورانه علتافزایش دیدنی کارایی، فشردهسازی و قابلیت مطمعن سیستمهای حسگر گازی میشود و راه را برای کاربردهای گستردهتر آن در صنایع گوناگون هموار میکند.
نظارت مستمر بر کیفیت هوا در تعداد بسیاری از حوزهها ملزوم است و حسگرهای گازی از جمله ملزومات این پایش مستمر است. راه حلهای رایج برای حسگری گازها به کاتالیستها و ترکیبات اکسیدفلزی نیمههادی متکی بوده که تخریب و نیاز به کالیبراسیون مستمر از جمله مشکلات این فناوریها می باشند.
طیفسنجی با منفعت گیری از خطوط جذب اساسی چندین گاز در منطقه مادون قرمز میانی، جانشین امیدوارکنندهای است. این روش از ویژگیهایی نظیر حداقل رانش و پایداری طویل زمان را بدون تحول شیمیایی حسگر فراهم میکند. قابلیت “تاثییر انگشت” از طریق طول موج جذب، همانند جذب دیاکسید کربن در ۴٫۲ میکرومتر، آن را به یک فناوری امیدوار کننده برای تشخیص دقیق گاز تبدیل میکند.
مدارهای یکپارچه فوتونی (PIC) پیشرفت قابل توجهی در تجهیزات طیفسنجی مینیاتوریزه به اندازه تراشه بوده و در نتیجه سیستمهای حسگر نوری زیاد جمع و جور و مقرون به صرفهای می باشند. با این حال، ادغام منبع های نوری و آشکارسازها به طور مستقیم در سطح ویفر یک چالش است. تسلط بر این مانع میتواند اندازه و هزینه حسگر را افت دهد، ارامش مکانیکی را افزایش داده و کارکرد را بهبود بخشد.
گرافن به علت توانایی دستیابی به دمای ملزوم برای انتشار کردن حرارتی و انتشار کردن مطلوب آن به گفتن گزینه عالی برای انتشار کردن دهندهی پرتوهای مادون قرمز است. ساختار تکلایه آن امکان اتصال ایدهآل را فراهم میکند.
به نقل از ستاد نانو، در این مطالعه، این تیم گرافن را مستقیم در بالای موجبرهای فوتونیک سیلیکونی یکپارچه کرده و اتصال مستقیم را به حالت موجبر مقدور میکند. این فناوری با پیروزی انتشار کردن گاز دیاکسیدکربن در محدوده طیفی ۳ تا ۵ میکرومتر را تشخیص داد.
این نتیجه یک قدم مهم رو به جلو در گسترش سیستمهای حسگر گازی کارآمد، جمع و جور و قابل مطمعن است. این کار در پروژههای اتحادیه اروپا Ulisses و Aeolus انجام شده است، که مقصد آن گسترش قابلیتهای پیشرفته برای نظارت بر کیفیت هوا در زمان واقعی در کاربردهای متنوع در مناطق شهری است.
دسته بندی مطالب
اخبار کسب وکارها 
[ad_2]