این نوشته ثابت شده است که انواع خاصی از نور می‌توانند یک درمان مؤثر و کمتر ‌تهاجمی برای سرطان‌های پوست یا مثالهای شبیه آن باشند.

به نقل از مدیکال اکسپرس،  این روش هنگامی مقدور است که داروی مورد نظر با نور ترکیب و فعال شود، اما سرطان‌های ریشه‌دار که توسط بافت، خون و استخوان احاطه شده‌اند، همیشه فراتر از تأثیرات درمانی نور بوده‌اند.

دانشمندان «دانشگاه نوتردام»(University of Notre Dame) با مقصد به ارمغان آوردن مزایای نور برای سرطان‌هایی که دسترسی به آنها سخت‌تر است، یک دستگاه LED بی‌سیم ابداع کرده‌اند که می‌توان آن را در بدن کاشت. هنگامی که این دستگاه با رنگ حساس به نور ترکیب می‌شود، نه تنها سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد، بلکه عکس العمل سیستم ایمنی را نیز برای مقصد‌گیری سرطان تنظیم می‌کند.

«توماس اوسالیوان»(Thomas O’Sullivan)، دانشیار مهندسی برق دانشگاه نوتردام و از پژوهشگران این پروژه، او گفت: برخی از رنگ‌های نور زیاد تر از رنگ‌های دیگر به عمق بافت‌ها نفوذ می‌کنند. به نظر می‌رسد آن نوع نور -در این مورد نور سبز- که به عمق نفوذ نمی‌کند، توانایی تشکیل یک عکس العمل نیرومندتر را در برابر سلول‌های سرطانی دارد.

برای مؤثر شدن نور در از بین بردن سلول‌های سرطانی باید رنگی که حاوی مولکول‌های جاذب نور است، به سلول‌ها تزریق شود. بعد از روشن شدن دستگاه، نور به انرژی تبدیل می‌شود و این انرژی، اکسیژن خود سلول‌ها را سمی می‌کند تا سلول‌های سرطانی را علیه خودشان تحریک کند. این دستگاه در واقع به مرگ سلولی منجر می‌شود.

«بردلی اسمیت»(Bradley Smith)، استاد دانشگاه نوتردام و از پژوهشگران این پروژه، او گفت: «هیلی سندرز»(Hailey Sanders)، دانشجوی بیوشیمی و «سانگهون رو»(SungHoon Rho)، دانشجوی مهندسی برق، با دقت به این مسئله اشاره کردند که سلول‌های سرطانی در معرض درمان متورم شده‌اند. این مشخصه یک نوع مرگ سلولی است که به‌اختصاصی در تحریک عکس العمل ایمنی خوب عمل می‌کند. مقصد ما این است که فقط مقداری از مرگ سلولی را القاء کنیم تا سیستم ایمنی تحریک شود و دعوا به سرطان را اغاز کند.

در پژوهش‌های آینده، این دستگاه در موش‌ها مورد منفعت گیری قرار خواهد گرفت تا اشکار شود که آیا فرآیند آغازشده کشتن سرطان در یک تومور، سیستم ایمنی را وادار می‌سازد تا تومور سرطانی فرد دیگر را شناسایی و به آن دعوا کند یا خیر.

اوسالیوان خاطرنشان کرد که این دستگاه به اندازه یک دانه برنج است و می‌توان آن را مستقیما به تومور سرطانی تزریق کرد تا بعد از آن، از راه دور با یک آنتن بیرونی فعال شود. مقصد این است که از این دستگاه نه تنها برای اراعه درمان، بلکه برای نظارت بر عکس العمل تومور، تنظیم قوت سیگنال و زمان‌بندی در صورت لزوم منفعت گیری شود.

این پژوهش در مجله «Photodiagnosis and Photodynamic Therapy» به چاپ رسید.