دن گیلروی همسر شلی دووال از سال ۱۹۸۹ به هالیوود ریپورتر می‌گوید دووال در منزلش در ایالت تگزاس و در خواب جان سپرده است: «همسر و دوست گرامی، مهربان و شگفت‌انگیزم ما را ترک کرد. این اواخر زیاد درد کشید، اکنون آزاد است. شلی قشنگ، پرواز کن.»

دووال با فیلم‌های کلاسیک دهه ۱۹۷۰ از جمله هفت فیلم «رابرت آلتمن» که او را در هیوستن ایالت تگزاس کشف کرد به شهرت رسید. اولین فیلم او «مک‌کیب و خانم میلر» در سال ۱۹۷۱ می بود و در سال‌های سپس در «سارقانی همانند ما»، «نش‌ویل»، «بوفالو بیل و بومیان» و «سه زن» دیده شد.

دووال با این حال زیاد تر با «تلالو» [درخشش] به کارگردانی استنلی کوبریک و بازی جک نیکلسون شناخته می‌شود. فیلمبرداری آن فیلم سیزده ماه طول کشید و کوبریک بنا بر گزارش‌های غیررسمی، صحنه تعقیب و گریز با چوب بیسبال را ۱۲۷ بار ضبط کرد.

دووال در سال ۱۹۸۱ به نشریه «پیپل» حرف های می بود کوبریک او را «۱۲ ساعت در روز به گریه می‌انداخت.» او اضافه کرده می بود: «اگر می‌خواهید درد بکشید و اسمش را هنر بگذارید بفرمایید، اما با من نه.» او در سال ۱۹۸۰ برای فیلم «درخشش» جایزه «تمشک طلایی» بدترین بازیگر زن را دریافت کرد اما بنیان‌گذاران این جایزه بعد از ۴۰ سال به نادرست خود معترف شدند و این جایزه را بعد گرفتند.

دووال چند دهه از مکان‌های عمومی دوری گزید اما در سال ۲۰۱۶ به «دکتر فیل» (Dr. Phil) او گفت «زیاد بیمار» است و باید از سلامت روان خود مراقبت کند.