در واقع از اواسط سریال این نارضایتی شکل گرفت و زیاد تر هم به این علت می بود که گره‌های داستانی و معماهایی که مدام در طول سریال نقل می‌شد به شکل مشخصی سرانجام اشکار نمی‌کرد و آخر سر هم به شکلی زیاد ساده و دم دستی گره افکنی از اتفاقات را انجام داد.

حال مسئله مهم در این نوشتار، نقد یا  تحلیل سریال گناه فرشته ساخته حامد عنقا نیست بلکه زیاد تر به افرادی مربوط می‌شود که وجود آنها علتتوجه و استقبال از یک مجموعه نمایشی می‌شود و اکثریت مخاطبان به علت وجود بازیگرانی همانند  شهاب حسینی ،  امیر آقایی ،  لادن مستوفی ،  مهدی سلطانی  و حتی  بهروز رضوی  (دوبلور باسابقه) از همان ابتدا برای دیدن این سریال می‌نشینند.

در صنعت فیلم و سریال همه جهان از  هالیوود  گرفته تا  بالیوود  و از شرق دور تا اروپا و … بازیگران  اولین قلاب  برای به دست آوردن تماشاگر به شمار می‌روال به عبارتی  ویترین جذب مخاطب  هنرپیشگانی است که در آن مجموعه نمایشی وجود دارند.

تماشاگران مدام زیاد تر از هرچیز فرد دیگر در فیلم و سریال با بازگران می باشند که آن را معارفه می‌کنند برای مثال می‌گویند:  «یک سریال تازه اومده که شهاب حسینی، لادن مستوفی و … توش بازی می‌کنند»  حال در مرحله های بعدی از کارگردان یا پلتفرم پخش کننده آن سخن به بین می‌آید. یقیناً به غیر از کارگردانان صاحب نامی که خود برند معروفتری از هنرپیشه‌ها می باشند. همانند فرهادی و کیمیایی در ایران و یا اسکورسیزسی، فینچر، تارانتینو، وودی آلن و … در جهان.

حال سوال این است که آیا خود بازیگران هم خود به این  نقطه اتصال  آنها بین مخاطب و یک مجموعه نمایشی آگاه می باشند یا خیر؟ زیاد دور از انتظار است که نقش آفرینان مهم سینمای ایران از درجه اهمیت وجود خودشان آگاه نباشند، حال که اصل را بر این آگاهی گذاشته‌ایم بعد چرا حاضر به همکاریی خواهد شد که برند هنری آنها را خدشه‌دار می‌کند؟ فقط برای  پول  است یا خیر مناسبات فرد دیگر در بین است؟ 

دور از انتظار است که بازیگرانی همانند شهاب حسینی یا امیر آقایی و … فقط به علت  دستمزد بالا  حاضر به همکاری با یک مجموعه نمایشی شوند چون برای آنها انواع و اقسام پیشنهادهای گوناگون در دسترس است، از  تبلیغات  و همکاری با  برندهای تجاری  گرفته تا همین بازیگری و … 

آیا واقعا بازیگران فیلمنامه را تا آخر نخوانده‌اند؟ برخی اوقات هم در صنعت سینما و سریال سازی ایران از این اتفاقات هم رخ می‌دهد که چند تکه ابتدایی سریال آماده است و بر پایه آن قرارداد بسته می‌شود ولی بعدتر فیلمنامه سرانجام چندان موفقی اشکار نمی‌کند اما بازگران قرارداد دارند و ناچارند تا آخر همراه سریال باشند. ( یقیناً این هم یکی از احتمالات است).

برخی اوقات هم پیش می‌آید که بازیگران به دلایل گوناگون حاضر به همکاری خواهد شد همانند  دوستی  و رفاقت یا  مطمعن کردن  به شخصی که کارنامه موفقی داشته است و …

بهرجهت هر کدام از حالت‌های فوق باشد در نتیجه اثری ندارد زیراکه مخاطب نه در جریان این اتفاقات است و نه برایش اهمیتی دارد، برای او محصولی که در پیش روی است و برای آن  زمان  و  هزینه  گذاشته است ملاک است.

به این علت بازیگران باید مواظب این اهمیت و جایگاه خود یا بهتر است بگوییم مواظب این مطمعن تماشاگران به سابقه کاری و برند هنری خودشان باشند، چه‌بسا که تکرار این نوشته علتمی‌شود که جایگاهشان در نزد نگاه مخاطبان دچار خدشه شود و برای بازگرداندان این مطمعن راه سختی در پیش است.

در جهان امروز که روزانه از هر طرف جهان چندین فیلم و سریال در معرض دید تماشاگران به ساده‌ترین شکل ممکن قرار می‌گیرد اهمیت این مسئله زیاد بیشتر از پیش است. فرقی هم ندارد برای بازیگران، سازندگان، پلتفرم‌های نمایش خانگی و … همه انها شامل این  قانون مطمعن و یا سلب مطمعن مخاطب  خواهد شد که باید از آن جلوگیری کنند و تنها راه هم ارتقا کیفیت محصول است.