‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ضعف ساختاری در اقتصاد خانوار، مسکن، محیط‌زیست و خدمات عمومی در ایران، کشورمان را در جایگاه ششم، پایین‌ترین کیفیت زندگی در سال‌۲۰۲۵ قرارداد. ایران در سال‌های تازه با چالش‌های عمیق و ساختاری در حوزه مسکن و زیرساخت شهری روبه رو بوده‌است؛ چالش‌هایی که مستقیما بر شاخص کیفیت زندگی تاثییر می‌گذارند.

رشد مداوم قیمت مسکن، کم شدن توان خرید خانوار، افت شدت نوسازی و فرسودگی شهری علتشده‌است که نسبت قیمت مسکن به درآمد خانوار در تعداد بسیاری از شهرهای بزرگ در سطوحی قرار گیرد که تامین سرپناه را به یکی از دشوارترین مرحله های زندگی تبدیل کند. 

جدول برترین و بدترین کشورها بر پایه شاخص کیفیت زندگی – نامبئو

هم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زمان، حالت زیرساخت‌های حمل‌ونقل، شبکه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های خدمات شهری و کیفیت هوای کلان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شهرها سختی مضاعفی بر قسمت شهری و رفاه روزمره مردم داخل کرده‌است. بر پایه گزارشی که Numbeo، (بزرگ‌ترین پایگاه داده‌های جهانی از هزینه و کیفیت زندگی در کشورهای گوناگون)، انتشار کرد، در شاخص کیفیت زندگی سال‌۲۰۲۵، اختلاف بین کشورهای بالای جدول و انتهایی دیدنی است. در این رتبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندی که ۸۹‌سرزمین بازدید شده‌اند، لوکزامبورگ در جایگاه نخست و نیجریه در انتهای آن قرار گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند.

در این شاخص، ایران با رتبه ۸۴، رتبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای نزدیک به انتهای جدول دارد و ششمین سرزمین از پایین‌ترین سطح کیفیت زندگی را به خود تعلق داده‌است. کشورهایی همانند لوکزامبورگ، هلند، دانمارک، عمان، سوئیس، فنلاند و نروژ به علت کارکرد قوی در ۹ زیرشاخص مهم توانسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند امتیاز بالایی کسب کنند. این کشورها طبق معمول ترکیبی از ارامش اقتصادی، زیرساخت‌های شهری کارآمد، قوت خرید بالا، امنیت اجتماعی، سلامت عمومی و محیط‌زیست پاک را اراعه خواهند داد، به‌اختصاصی توان مالی بالای خانوارها، حمل‌ونقل عمومی پیشرفته، شفافیت نهادی و کیفیت خدمات شهری نقش محوری در جایگاه بالای آنها داشته‌است.

در روبه رو، ۱۰ سرزمین انتهای جدول شامل نیجریه، ونزوئلا، بنگلادش، سریلانکا، مصر، ایران، پرو، کنیا، ویتنام و فیلیپین، طبق معمول با مجموعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از مشکلات هم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زمان مواجه می باشند. این کشورها زیاد تر با قوت خرید زیاد پایین مواجهند؛ یعنی هزینه‌های زندگی نسبت به درآمد سنگین است. در برخی از آنها بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ثباتی سیاسی، ناامنی، فساد و محدودیت دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی حالت را دشوارتر کرده‌است. آلودگی، ترافیک، کیفیت پایین زیرساخت‌ها و مشکلات مسکن در تعداد بسیاری از این کشورها حالت کلی کیفیت زندگی را افت می‌دهد.