مطابق یک مطالعه تازه روی میمون‌های رزوس، یک رژیم غذایی با کالری محدود می‌تواند پیری طبیعی مغز را که با افزایش سن در مغز اتفاق می‌افتد، آهسته کند و این یافته‌ها این چنین می‌توانند با بیماری‌های مغزی همانند آلزایمر مرتبط باشند.

به نقل از اس‌ای، محققان به رهبری تیمی از دانشگاه بوستون، مغز ۲۴ میمون رزوس را که بیشتر از ۲۰ سال با رژیم‌های غذایی محدود از کالری یا استاندارد تغذیه شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.

محققان بعد از این تفاوت‌های غذایی مادام‌العمر، نشانه‌هایی از ربط عصبی سالم‌تر و محافظت در مثالهای بافت مغز حیواناتی که ۳۰ درصد کالری کمتری مصرف می‌کردند، یافتند.

این نوشته به آنچه که ما در رابطه رژیم‌های غذایی با کالری محدود می‌دانیم، می‌افزاید. محققان می‌گویند: این رژیم‌ها با دادن سوخت کمتر به بدن برای کار، می‌توانند متابولیسم بدن را در حالت کارآمدتری قرار دهند که در این مطالعه به نظر می‌رسد در برابر برخی از فرسودگی‌های سلولی که طبق معمولً با پیری همراه است، محافظت به وجود اورده است.

آنا ویتانتونیو(Ana Vitantonio)، نوروبیولوژیست دانشگاه بوستون و نویسنده اول این مقاله توضیح می‌دهد: اگرچه محدودیت کالری یک مداخله شناخته‌شده است که می‌تواند پیری بیولوژیکی را آهسته کند و امکان پذیر تغییرات متابولیکی مرتبط با سن را در مدل‌های تجربی مختصر‌زمان افت دهد، اما این مطالعه شواهد نادر و بلندمدتی را اراعه می‌دهد که مشخص می کند محدودیت کالری امکان پذیر در گونه‌های پیچیده‌تر نیز از پیری مغز محافظت کند.

این تیم به‌طور خاص بر روی میلین(myelin) که پوشش چربی اطراف فیبرهای عصبی در مغز است که از آنها محافظت می‌کند و ربط بین آنها را تسریع می‌کند، تمرکز کرد. با پیر شدن مغز، میلین تخریب می‌شود که می‌تواند علتالتهاب شود.

در میمون‌هایی که با رژیم‌های غذایی محدود از کالری تغذیه می‌شدند، نشانه‌های قوی وجود داشت که میلین اطراف اعصاب مغز در حالت بهتری قرار دارد. ژن‌های مرتبط با میلین فعال‌تر بودند و مسیرهای متابولیکی کلیدی مربوط به تشکیل و نگهداری میلین کارکرد بهتری داشتند.

محققان دریافتند که سلول‌هایی که میلین تشکیل می‌کنند و به سالم ماندن آن پشتیبانی می‌کنند، کارآمدتر نیز عمل می‌کنند و برخی از علائم پیری مشاهده شده در میمون‌هایی را که رژیم‌های غذایی استاندارد دارند، متوقف می‌کنند.

تارا مور(Tara Moore)، متخصص زیست‌شناسی عصبی از دانشگاه بوستون می‌گوید: این نوشته مهم است، چون این تغییرات سلولی می‌توانند پیامدهایی داشته باشند که با شناخت و یادگیری مرتبط می باشند.

همانند بقیه بدن ما، دستگاه مغز نیز با گذشت سال‌ها تمایل به تحلیل رفتن دارد. در برخی موارد، مکانیسم‌هایی که برای نگه داری سلامت خوب مغز طراحی شده‌اند، در واقع از کار می‌افتند و زیان اور خواهد شد و تبدیل التهاب عصبی خواهد شد. به همین علت است که گمان ابتلا به بیماری‌هایی همانند آلزایمر و پارکینسون در سنین پیری زیاد زیاد تر می‌شود، چرا که سلول‌های مغزی در حالت بدتری قرار دارند و فعالیت بیشتر از حد آنها می‌تواند علتصدمه‌های ناخواسته شود، به خصوص اگر غلاف محافظ اطراف سلول‌های عصبی نیز با افزایش سن رو به زوال باشد.

دانشمندان در سال‌های تازه در حال بازدید مجدد ربط بین بیماری آلزایمر و زوال میلین بوده‌اند و شواهد تجربی از تجزیه میلین را به داده‌های تصویربرداری از افراد مبتلا به زوال شناختی سریع اضافه کرده‌اند. این مطالعه سرنخ و راهی دیگر برای مداخله احتمالی از طریق رژیم غذایی اضافه می‌کند.

اگرچه این پژوهش فقط روی تعداد نسبتاً مقداری از میمون‌ها انجام شده است، اما مغز آنها شباهت‌های بسیاری با مغز انسان‌ها دارد، به این علت علت خوبی وجود دارد که فکر کنیم این یافته‌ها امکان پذیر در رابطه انسان‌ها نیز صدق کند؛ چیزی که مطالعات آینده می‌توانند آن را بازدید کنند.

«مور» می‌گوید: عادات غذایی امکان پذیر بر سلامت مغز تأثیر بگذارند و خوردن کالری کمتر امکان پذیر در درازمدت برخی از جنبه‌های پیری مغز را آهسته کند.

اگرچه همانطور که از مطالعات دیگر آموخته‌ایم، عوامل بسیاری فراتر از رژیم غذایی، از جمله کیفیت خواب و یادگیری زبان وجود دارند که می‌توانند بر پیری مغز تأثیر بگذارند.

این پژوهش در مجله Aging Cell انتشار شده است.