بر پایه گزارش لایوساینس، محققان دریافتند هنگامی بدن تحت استرس شدید قرار می‌گیرد، فرایند پیچیده‌ای رخ می‌دهد که سیستم ایمنی را فریب می‌دهد. به عبارت دقیق‌تر استرس علتترشح هورمون‌هایی می‌شود که به فولیکول‌های مو صدمه می‌زنند؛ سپس سلول‌های مو می‌میرند و التهاب تشکیل می‌کنند. این التهاب سلول‌های ایمنی خاصی به نام CD8+ T را فعال می‌کند. این سلول‌ها یاد می‌گیرند که به فولیکول‌های مو به گفتن «دشمن» نگاه کنند.

مسئله اینجاست که حتی بعد از از بین بردن استرس، این سلول‌های T از بین نمی‌روال. آنها همانند سربازانی خفته در کمین می‌نشینند و سال‌ها سپس، با کوچک‌ترین تحریک التهابی (برای مثالً یک سرماخوردگی ساده) مجدد بیدار خواهد شد و به موها دعوا می‌کنند.

استرس چطور علتریزش مو می‌شود؟

محققان هاروارد با آزمایش روی موش‌ها، مسیر دقیق این تخریب را ترسیم کرده‌اند. هنگامی استرس رخ می‌دهد، سیستم عصبی سمپاتیک (مسئول عکس العمل جنگ یا گریز) فعال می‌شود و ماده‌ای شیمیایی به نام نوراپی‌نفرین آزاد می‌کند. این ماده علتهجوم یون‌های کلسیم به داخل میتوکندری سلول‌های مو می‌شود. نتیجه این هجوم، انفجار میتوکندری و مرگ سلولی از نوع نکروز است. برخلاف مرگ طبیعی سلول‌ها، نکروز علتایجاد آشوب و التهاب شدید می‌شود که سیستم ایمنی را تحریک می‌کند.

احتمالا سوال کنید چرا تکامل به بدن اجازه می‌دهد این چنین کاری با خودش بکند؟ دانشمندان اعتقاد دارند این یک «استراتژی بقا» است. رشد مو فرایندی زیاد پرهزینه و انرژی‌بر است. هنگامی بدن با تهدید روبه رو می‌شود، ترجیح می‌دهد انرژی خود را صرف اندام‌های مهم‌تر همانند قلب و ماهیچه‌ها کند. به این علت، با قربانی‌کردن سلول‌های مو (که قابل جایگزینی می باشند) تلاش می‌کند سلول‌های بنیادی مورد قیمت را نگه داری کند تا بعداً بتواند بافت را بازسازی کند. درواقع، ریزش مو یک مکانیسم دفاعی برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی است.

این یافته‌ها امیدهای تازه‌ای برای درمان بیماری‌های خودایمنی به وجود اورده است. تا پیش‌ازاین، علت اغاز ناگهانی بیماری آلوپسی آره‌آتا (ریزش موی سکه‌ای) ناشناخته می بود. اما اکنون می‌دانیم که استرس می‌تواند آغازگر آن باشد. محققان امیدوار می باشند با مقصد قراردادن مسیرهای عصبی یا مسدودکردن گیرنده‌های خاص روی سلول‌های مو بتوان جلوی این فرایند را گرفت. این تحقیقات این چنین می‌تواند دیدگاه ما را نسبت به دیگر بیماری‌های خودایمنی پیچیده همانند دیابت نوع ۱ و MS تحول دهد.

یافته‌های این پژوهش در ژورنال Cell انتشار شده است.