هنگامی درختان با شرایط سخت محیطی همانند خشکسالی، بیماری یا تغییرات اقلیمی روبه رو خواهد شد، تغییراتی شیمیایی در DNA آن‌ها تشکیل می‌شود که نحوه فعال شدن ژن‌ها را تحول می‌دهد.

این حافظه اپی‌ژنتیکی به درختان پشتیبانی می‌کند سریع تر و مؤثرتر به تنش‌ها عکس العمل نشان دهند. 

دلنشین‌تر این که این «یادگیری» می‌تواند به نسل سپس منتقل شود؛ بذرها و نهال‌هایی که از درختان توانایی‌دار رشد می‌کنند، زیاد تر مقاوم‌تر می باشند و بهتر می‌توانند با شرایط سخت مقابله کنند.

بدین ترتیب، جنگل‌ها نه تنها ازمایش ها قبل را در حلقه‌های تنه ثبت می‌کنند، بلکه به‌طور ژنتیکی خود را برای آینده آماده می‌سازند.