دانشمندان محرک چاقی در روغن سویا را کشف کردند_آینده
به گزارش آینده
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید کشف کردهاند چرا روغن سویا که یکی از پرمصرفترین مواد غذایی در آمریکا است، علتافزایش وزن دیدنی دستکم در موشها میشود. یافتهها مشخص می کند مشکل از خود روغن نیست، بلکه از مولکولهای مشتق از چربی است که در بدن تشکیل خواهد شد و «اکسیلیپین» نام دارند. این مولکولها میتوانند التهاب تشکیل کنند، کارکرد کبد را تحول دهند و بر ژنهای مرتبط با متابولیسم تاثییر بگذارند.
محرک نهان چاقی در روغن سویا
به نقل از ساینسدیلی، روغن سویا در موشها با تشکیل اکسیلیپینهایی که متابولیسم کبد و پردازش چربی را تحول خواهند داد، جهت چاقی میشود. تنها موشهایی که آنزیمهایشان تحول یافته می بود، افزایش وزن نداشتند که مشخص می کند ژنتیک و رژیمهای غذایی مدرن نقش بزرگی دارند.
روغن سویا رایجترین روغن پختوپز در ایالات متحده است و در طیف گستردهای از غذاهای فرآوریشده وجود دارد. اکنون تحقیقات مشخص می کند این ماده پرمصرف چطور در موشها به چاقی منجر میشود.
در آزمایش دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید، زیاد تر موشهایی که با رژیم پرچرب غنی از روغن سویا تغذیه شدند، وزن بسیاری اضافه کردند. گروه فرد دیگر از موشهای مهندسی ژنتیک شده اما این چنین اضافه وزنی نداشتند، با وجود این که رژیم غذاییشان یکسان می بود. این موشهای تحول یافته، نسخه مقداری متفاوت از یک پروتئین کبدی تشکیل کردند که بر صدها ژن دخیل در متابولیسم چربی تاثییر میگذارد. این پروتئین تحول یافته این چنین نحوه پردازش اسید لینولئیک را که یکی از اجزای مهم روغن سویا است، تحول میدهد.
نقش تفاوتهای پروتئینهای کبدی در متابولیسم
انسانها هر دو نسخه پروتئین کبدی HNF4α را تشکیل میکنند، اما شکل جانشین آن طبق معمول فقط در شرایط خاص همانند بیماریهای مزمن یا استرس متابولیک ناشی از روزهداری یا کبد چرب الکلی ظاهر میشود. این تغییرات، همراه با تفاوتهای فردی در سن، جنسیت، ژنتیک و داروها، امکان پذیر توضیح دهد چرا برخی افراد نسبت به اثرات متابولیک روغن سویا صدمهپذیرترند. این یافتهها بر تحقیقات قبل درمورد ربط روغن سویا با افزایش وزن بنا شده است.
اکسیلیپینها و عکس العمل بدن به اسید لینولئیک
در بدن، اسید لینولئیک به ترکیباتی به نام اکسیلیپین تجزیه میشود. مصرف بیشتر از حد اسید لینولئیک میتواند سطح اکسیلیپینها را بالا ببرد که با التهاب و تجمع چربی مرتبط است.
موشهای تحول یافته، اکسیلیپینهای زیاد کمتری تشکیل کردند و با وجود مصرف رژیم غنی یکسان از روغن سویا، بافت کبد سالمتری داشتند. آنها این چنین کارکرد میتوکندری بهتری داشتند که امکان پذیر به مقاومتشان در برابر افزایش وزن پشتیبانی کند.
پژوهشگران اکسیلیپینهای خاصی را شناسایی کردند که از اسید لینولئیک و اسید آلفا-لینولنیک که یکی دیگر از اسیدهای چرب حاضر در روغن سویا است، ساخته خواهد شد. این مولکولها برای افزایش وزن در موشهای معمولی الزامی بودند.
چرا اکسیلیپینها به تنهایی عامل چاقی نیستند؟
موشهای تحول یافتهای که رژیم کمچرب داشتند، هم چنان سطح بالای اکسیلیپین داشتند اما چاق نشدند. این مشخص می کند اکسیلیپینها به تنهایی علتافزایش وزن نمیشوند و شرایط متابولیک فرد دیگر نیز باید دخیل باشند.
تحلیلهای زیاد تر نشان داد این موشهای تحول یافته سطح زیاد پایینتری از دو خانواده آنزیمی داشتند که اسید لینولئیک را به اکسیلیپین تبدیل میکنند. این آنزیمها در همه پستانداران از جمله انسان، شبیه عمل میکنند و سطحشان بسته به ژنتیک، رژیم غذایی و عوامل زیستی دیگر متفاوت است.
پژوهشگران این چنین گزارش کردند تنها اکسیلیپینهای حاضر در بافت کبد، نه آنهایی که در خون گردش میکنند، با وزن بدن ربط دارند. این مشخص می کند آزمایشهای خون استاندارد امکان پذیر تغییرات متابولیک اولیه ناشی از رژیم غذایی را بهدرستی نشان ندهند. محققان این چنین دریافتند موشهایی که روغن سویا مصرف کردند، سطح کلسترول بالاتری داشتند، با وجود این که خود روغن فاقد کلسترول است.
بازدید روغنهای دیگر با اسید لینولئیک بالا
پژوهشگران اکنون در حال بازدید این می باشند که اکسیلیپینها چطور به افزایش وزن منجر خواهد شد و آیا عکس العمل شبیهی با روغنهای دیگر غنی از اسید لینولئیک، همانند روغن ذرت و آفتابگردان رخ میدهد یا خیر.
روغن سویا ذاتا بد نیست، اما مقدار مصرفی ما مسیرهایی را فعال میکند که بدنمان برای مدیریت آن تکامل نیافته است.
هرچند آزمایشهای انسانی فعلا برنامهریزی نشده، دانشمندان امیدوارند کارشان مطالعات آینده را شکل دهد و سیاستهای تغذیهای را هدایت کند.
دسته بندی مطالب
اخبار کسب وکارها