این شرکت با استناد به داده‌های گردآوری‌شده از دستبند هوشمند خود مدعی شد که رونالدو از نظر التهاب بدنی، مصرف کارآمد انرژی، اکسیژن‌رسانی و کنترل متابولیک در سطح نخبگان قرار دارد و حتی در شاخص‌هایی همانند حساسیت به انسولین و هموگلوبین امتیازهای بهینه کسب کرده است.

رونالدو با انتشار کردن این خبر در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «داده‌ها افترا نمی‌گویند» و عملاً از این ادعا استقبال کرد.

اما کارشناسان فیزیولوژی ورزش نظر متغیری دارند. دکتر ژان-برنار فابر، متخصص فیزیولوژی و بیومکانیک ورزش و بنیان‌گذار آزمایشگاه هیومن فاب می‌گوید: اگر معیارهای هوازی (همانند VO۲max، ظرفیت جذب اکسیژن) و متابولیک رونالدو را با جمعیت عادی دنیا قیاس کنیم، واقعاً او حداقل ۱۰ سال جوان‌تر به نظر می‌رسد.»

اما این قیاس دو اشکال بزرگ دارد:

۱. آیا این اعداد با جمعیت معمولی قیاس شده یا با ورزشکاران حرفه‌ای هم‌سطح خودش؟ چون اگر معیار ورزشکاران نخبه باشد، سن فیزیولوژیکی او به گمان زیادً زیاد کمتر از ۲۸ سال نخواهد می بود.

۲. ووپ فقط شاخص‌های قلبی-عروقی و متابولیک را اندازه‌گیری کرده و هیچ اطلاعاتی درموردٔ «سن مکانیکی» بدن رونالدو (حالت مفاصل، تاندون‌ها، غضروف‌ها و صدمه‌های تجمعی ناشی از ۲۲ سال فوتبال در بیشترین سطح) اراعه نداده است.

فابر پافشاری می‌کند: «امکان پذیر قلب و متابولیسم رونالدو ۲۸ ساله باشد، اما از نظر مکانیکی احتمالا ۵۲ ساله به نظر برسد.»

به حرف هایٔ او، ورزشکاران حرفه‌ای به‌ندرت «پیری سالمی» دارند؛ چون حتی با وجود مراقبت‌های شدید، فشارهای تمرینی سنگین، ضربات مداوم و بازی‌های فشرده در طویل‌زمان به مفاصل و بافت‌های همبند صدمه جدی می‌زنند. نتیجه زیاد تر این است که «قلب جوان، بدن فرسوده» است.

در نهایت، این عمل ووپ زیاد تر یک عملیات بازاریابی هوشمندانه به نظر می‌رسد؛ شرکتی که رونالدو یکی از بزرگ‌ترین اندوخته‌گذاری‌های شخصی‌اش را در آن انجام داده و اکنون با منفعت گیری از شهرت او، مطلب «با ورزش، خواب و تغذیه درست می‌توانید پیر شدن را به تأخیر بیندازید» را به میلیون‌ها نفر می‌رساند.

فابر در آخر می‌گوید: «از نظر آگاهی‌بخشی به عموم مردم، این کار خوبی است. اما نباید فراموش کنیم که رونالدو یک استثنای ژنتیکی و حرفه‌ای است و نتایج او را نمی‌توان به‌راحتی به افراد عادی تعمیم داد.»