به نقل از نیو اطلس، در این آزمایش، ۱۸ هزار و ۷۴۶ شرکت‌کننده ۱۸ تا ۶۴ ساله به طور اتفاقی یا واکسن آنفلوانزای چهار ظرفیتی (modRNA) یا واکسن آنفلوانزای معمولی(Fluzone) رادریافت کردند و سپس محققان هر دو دارو را از نظر توانایی آنها در پیشگیری از بیماری، مقدار آنتی‌بادی‌های تشکیل شده و عوارض جانبی آنها برسی کردند.

هر دو واکسن حاوی دو سویه از ویروس آنفلوانزای A و B بودند و محققان دریافتند که اثربخشی نسبی واکسن modRNA در قیاس با واکسن کنترل در برابر بیماری شبه‌آنفلوانزا، بر پایه ۵۷ مورد در گروه modRNA و ۸۷ مورد در گروه کنترل، ۳۴.۵ درصد می بود؛ یافته‌ای که معیارهای برتری را برآورده می‌کرد.

با این حال، «بیماری شبه‌آنفلوانزا» که شرکت‌کنندگان توانایی کردند، تقریباً به‌طور کامل از سویه‌های A/H۳N۲ و A/H۱N۱ یا آنفلوانزای A می بود، به این معنی که داده‌های مربوط به اثربخشی واکسن mRNA در برابر آنفلوانزای B قطعی نبوده است.

در حالی که هر دو گروه عوارض جانبی عمدتاً خفیف یا متوسطی را توانایی کردند، این عوارض در افرادی که واکسن mRNA دریافت کرده بودند، شایع‌تر می بود؛ ۷۰.۱ درصد در روبه رو ۴۳.۱ درصد برای عکس العمل‌های موضعی محل تزریق و ۶۵.۸ درصد در روبه رو ۴۸.۷ درصد برای مشکلات کلی. این چنین ابراز تب با مقدار عکس العمل ۵.۶ درصد در گروه mRNA در قیاس با ۱.۷ درصد در گروه کنترل، شایع‌ترین عارضه جانبی می بود.

پروفسور پال گریفین(Paul Griffin)، رئیس واحد بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه کوئینزلند گفت: در این مطالعه از واکسن modRNA منفعت گیری شده است که در آن اجزای mRNA (نوکلئوزیدها) با نوکلئوزیدهای اصلاح‌شده طبیعی (از جمله سودویوریدین) جانشین خواهد شد. این کار کارکرد را بهبود می‌بخشد.

او گفت: منفعت گیری از modRNA به گفتن بستری برای آنفلوانزا مزایای بالقوه بسیاری نسبت به واکسن‌های سنتی آنفلوانزا، از جمله ساخت سریع تر و آسان‌تر و به گمان زیادً تطبیق سریع تر و آسان‌تر آن با سویه‌های در گردش دارد.

در حالی که واکسن‌های mRNA در طول همه‌گیری کرونا به شهرت رسیدند، پیروزی یک شبه آنها حاصل بیشتر از ۱۰ سال پژوهش و کار علمی می بود و اولین آزمایش انسانی آن برای درمان بیماران مبتلا به سرطان پروستات در سال ۲۰۰۸ انجام شد.

با وجود بیشتر از ۱۰ میلیارد دوز واکسن کووید-۱۹ که اکنون در سراسر جهان تجویز می‌شود، تردید در رابطه این فناوری هم چنان ادامه دارد.

با این حال، چندین علت کلیدی وجود دارد که چرا دانشمندان بر تطبیق mRNA برای آنفلوانزا تمرکز دارند. اول این که ساخت واکسن‌های mRNA به طور قابل توجهی سریع تر از تشکیل واکسن‌های سنتی آنفلوانزا است که به رشد ویروس در سلول‌ها متکی می باشند؛ فرآیندی که می‌تواند ۶ ماه یا زیاد تر طول بکشد. گردش سریع به این معنی است که می‌توان واکسن‌ها را در جواب به سویه‌های آنفلوانزای در گردش زیاد تر تشکیل کرد و به طور بالقوه از افراد در برابر بیماری‌های جدی محافظت بهتری کرد.

علاوه بر این، همانطور که در رابطه واکسن‌های کووید-۱۹ نشان داده شد، فناوری mRNA می‌تواند چندین بازوی سیستم ایمنی از جمله سلول‌های T کشنده با عمر طویل را که سویه‌های گوناگون آنفلوانزا را تشخیص خواهند داد، فعال کند.

دکتر «اما گرانت»( Emma Grant)، عضو مؤسسه علوم مولکولی در دانشگاه لاتروب خاطرنشان کرد: در واقع، نتایج این مطالعه مشخص می کند که واکسن تازه در قیاس با واکسن سنتی ویروس آنفلوانزا که آزمایش شده است، برخی عکس العمل‌های سلولی بهبود یافته را نشان داده است. این قابلیت ما را به مقصد دیرینه گسترش واکسن آنفلوانزای جهانی نزدیک‌تر می‌کند، واکسنی که محافظت گسترده‌تر و طویل‌تری را فراهم می‌کند.

شایان ذکر است که این آزمایش توسط شرکت «فایزر» فراهم مالی شده است و محققان مستقلی در هر مکان در ایالات متحده، آفریقای جنوبی و فیلیپین در آن وجود دارند. اگرچه نتایج امیدوارکننده می باشند، اما محدودیت‌هایی همانند افزایش عوارض جانبی و توانایی اثبات نشده در محافظت در برابر بیماری آنفلوانزای B وجود دارد و این که باید دید آیا این واکسن در جمعیت‌های مسن‌تر، یعنی قسمت صدمه‌پذیرتر جامعه که بیشترین نیاز به محافظت را دارند، ایمن و مؤثر خواهد می بود یا خیر.

سانجایا سنانایاکی(Sanjaya Senanayake)، متخصص بیماری‌های عفونی و دانشیار پزشکی در دانشگاه ملی استرالیا می‌گوید: خوب می‌شد اگر افراد ۶۵ سال به بالا در این مطالعه گنجانده می‌شدند، چون آنها گروهی مستعد ابتلا به آنفلوانزای پیچیده می باشند. این چنین mRNA عوارض جانبی بیشتری نسبت به واکسن استاندارد آنفلوانزا به وجود اورده است. اگرچه این عوارض جانبی جدی نبودند، اما در شرایط جاری که سوءظن به این نوع واکسن نسبتاً زیاد است، این نتیجه امکان پذیر پذیرفتن واکسن mRNA را مقداری دشوارتر کند.

او گفت: ضمن این که قضیه هزینه ذکر نشده است. این مهم است که اشکار شود آیا افت موارد آنفلوانزا با واکسن mRNA تازه در قیاس با واکسن‌های آنفلوانزای جاری مقرون به صرفه خواهد می بود یا خیر. به هر حال، دولت باید بودجه این برنامه را فراهم کند.

اگرچه عوارض جانبی مشاهده شده شدید نبودند، اما در افرادی که واکسن mRNA دریافت کرده بودند، به طور قابل توجهی شایع‌تر بودند، چیزی که می‌تواند مانع از پذیرفتن گسترده این نوع واکسن در دنیای واقعی شود.

وینود بالاسوبرامانیام(Vinod Balasubramaniam)، ویروس‌شناس مولکولی و دانشیار دانشگاه موناش مالزی می‌گوید: دریافت‌کنندگان واکسن mRNA عوارض جانبی مکررتری همانند خستگی، سردرد، درد عضلانی و تب را گزارش کردند. این عوارض عمدتاً خفیف تا متوسط ​​و مختصر‌زمان (یک تا دو روز) بودند، اما برخی از علائم نزدیک به سه برابر شایع‌تر بودند.

نتایج امیدوارکننده می باشند، اما با این وجود دامنه محدودی دارند. در حالی که تنها ۰.۶۳ درصد از افرادی که واکسن mRNA به آنها تزریق شده می بود، بیمار شدند (در قیاس با ۰.۹۵ درصد از افرادی که واکسن معمولی را دریافت کرده بودند) تا این مدت سؤالاتی باقی مانده است.

بالاسوبرامانیام افزود: ما فقط می‌دانیم که این واکسن از واکسن‌های حاضر بهتر است. یقیناً این آزمایش به یک فصل محدود می بود و گروه‌های صدمه‌پذیر همانند کودکان و افراد دارای نقص ایمنی را شامل نمی‌شد. این چنین از همه مهم‌تر این که هیچ مزیت قابل توجهی برای بزرگسالان بالای ۶۵ سال، گروهی که زیاد تر در معرض خطر آنفلوانزای شدید می باشند، نشان نداده است.

در هر صورت، این یک قدم امیدوارکننده رو به جلو است، اما تا این مدت یک راه حل کامل برای همه نیست.

شایان ذکر است که هیچ مدرکی مبنی بر التهاب قلب توسط هیچ یک از شرکت‌کنندگان در آزمایش وجود نداشته است.

پروفسور آرچا فاکس(Archa Fox)، از دانشگاه استرالیای غربی می‌گوید: با وجود احساسات شدید ضد واکسن mRNA که در برخی از نقاط جهان و فضای مجازی دیده می‌شود، این مطالعه مشخص می کند که واکسن‌های mRNA ایمن و مؤثر می باشند.

اکنون شرکت داروسازی رقیب فایزر، یعنی مدرنا(Moderna) نیز امیدوار است واکسن آنفلوانزای mRNA خود را تشکیل کند. یقیناً این شرکت یک بار در این راه با نتایج اولیه ناامیدکننده و ناکامی روبه رو شد.

این پژوهش در مجله پزشکی New England انتشار شده است.