فیلم «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» (One Flew Over the Cuckoo’s Nest) که در ایران با گفتن «دیوانه‌ای از قفس پرید» شناخته می‌شود، پنجاه سال بعد از ساخت، هم چنان یکی از تأثیرگذارترین آثار سینمایی در نقد نهادهای قوت و کنترل اجتماعی به‌شمار می‌رود.

این فیلم به کارگردانی میلوش فورمن و با بازی درخشان جک نیکلسون در نقش رندل مک‌مورفی، داستان مردی را روایت می‌کند که برای فرار از کار اجباری در زندان، خود را به‌گفتن بیمار روانی معارفه می‌کند و به آسایشگاه روانی منتقل می‌شود. در آنجا، او با پرستار راچد (با بازی لوئیز فلچر)، نماد اقتدار و سرکوب، داخل تقابلی تدریجی اما عمیق می‌شود.

فیلم با نگاهی انتقادی به نهادهای روان‌پزشکی، مفاهیمی چون شرم، سلطه، و هزینه انسانی سرپیچی از هنجارها را به عکس می‌کشد. هرچند آخر فیلم تلخ و بدون پیروزی ظاهری است، اما «روح اعتراض» مک‌مورفی در فرهنگ معاصر زنده مانده و الهام‌قسمت نسل‌های گوناگون بوده است.

این تاثییر هم چنان در مباحث مربوط به سلامت روان، آزادی فردی و مقاومت در برابر ساختارهای سرکوبگر جایگاهی اختصاصی دارد و به‌گفتن یکی از شاهکارهای تاریخ سینما، تأثیر خود را نگه داری کرده است.