در سال ۲۰۱۷، ژان ونلیان، زن چینی مبتلا به سرطان ریه، بعد از مرگ با رضایت خانواده‌اش منجمد شد تا احتمالا در آینده‌ای نامعلوم، علم بتواند او را مجدد به زندگی بازگرداند. اکنون با انتشار کردن مجدد این پرونده در رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی چین بار دیگر به صحنه او گفت و گو‌های داغ درمورد کریونیک یا منجمدسازی بدن بعد از مرگ تبدیل شده‌اند.

همسر ژان، گوی جون‌مین، هم چنان امیدوار است که پیشرفت‌های علمی امکان «بیدار کردن» او را فراهم کنند. او در مصاحبه‌ای حرف های: «من باور دارم که روزی مجدد همدیگر را خواهیم دید.» این باور، در کنار هزینه‌های سنگین نگهداری بدن در نیتروژن مایع، کاربران ویبو را داخل مباحث پیچیده‌ای کرده است.

برخی کاربران پرسیده‌اند: «آیا فرد منجمد تا این مدت متوفی محسوب می‌شود؟» یا «اگر در آینده احیا شود، چه جایگاه قانونی و اجتماعی خواهد داشت؟» این سوال‌ها، فراتر از علم، به حوزه‌های حقوقی، فلسفی و حتی روان‌شناختی کشیده شده‌اند.

اما جنجال فقط به علم و قانون محدود نشده؛ رابطه جاری گوی نیز به موضوعی داغ در فضای مجازی تبدیل شده است. تعداد بسیاری از کاربران درمورد حسادت، وفاداری و پیچیدگی عاطفی این چنین شرایطی اظهار نظر کرده‌اند. برخی می‌پرسند: «اگر همسر منجمدش روزی بازگردد، رابطه جاری‌اش چه سرنوشتی خواهد داشت؟»

کریونیک تا این مدت در چین چارچوب قانونی مشخصی ندارد، اما علاقه‌مندان به این فناوری آن را گامی به‌سوی آینده‌ای می‌دانند که مرگ دیگر آخر قطعی زندگی نخواهد می بود. در حالی که برخی این عمل را نماد عشق و امید می‌دانند، دیگران آن را نوعی تکذیب حقیقت و فرار از سوگواری برداشت می‌کنند.