تعداد بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات سرشار از آنتی‌اکسیدان می باشند، اما چغندر به علت نوع ترکیبات خاص خود نزدیک است، از جمله:

بتالین‌ها: این رنگدانه‌ها که در تعداد مقداری از میوه‌ها و سبزیجات یافت خواهد شد، آنتی‌اکسیدان‌های قدرتمندی می باشند که آنزیم تنظیم‌کننده سختی خون به نام ACE (آنزیم مبدل آنژیوتانسین) را مهار می‌کنند.

نیترات‌ها: اگرچه از دید فنی آنتی‌اکسیدان نیستند، اما در بدن به اکسید نیتریک (NO) تبدیل خواهد شد که جهت گشاد شدن رگ‌ها و افزایش جریان خون می‌شود و به جستوجو آن سختی خون افت می‌یابد.

اسیدهای فنولیک: از جمله اسید فرولیک که به نگه داری سطح اکسید نیتریک در خون پشتیبانی می‌کند و اسید کافئیک که جهت شل شدن دیواره رگ‌های خونی می‌شود.

غلظت بالای نیترات‌ها در آب چغندر جهت تشکیل تاثییر سریع‌تری بر افت سختی خون می‌شود. با افزایش دسترسی NO و تحریک گشاد شدن عروق، آب چغندر امکان پذیر در زمان تنها ۳۰ دقیقه سختی خون را افت دهد.

آنتی‌اکسیدان‌های حاضر در آب چغندر می‌توانند تاثییر تجمعی هم داشته باشند و در طول زمان، افت زیاد تر سختی خون را تشکیل کنند. با افت استرس اکسیداتیو، آنتی‌اکسیدان‌هایی همانند بتالین‌ها امکان پذیر انعطاف‌پذیری و کارکرد رگ‌ها را بهبود بخشند و طی هفته‌ها یا ماه‌ها به‌مرور زمان سختی خون را پایین بیاورند.

چطور آنتی‌اکسیدان‌های آب انار به افت سختی خون پشتیبانی می‌کنند

آب انار سرشار از گروهی از آنتی‌اکسیدان‌ها به نام پلی‌فنول‌ها است که برخی از آن‌ها اثرات مفیدی بر سختی خون دارند، از جمله:

پونیکالاژین

پدونکولاژین

پونیکالین

همانند همه آنتی‌اکسیدان‌ها، پلی‌فنول‌ها با افت استرس اکسیداتیو و خنثی‌سازی رادیکال‌های آزاد که جهت ضخیم و سفت شدن رگ‌ها خواهد شد، به افت سختی خون پشتیبانی می‌کنند. آن‌ها این چنین همانند بتالین‌های حاضر در آب چغندر و داروهای ضدفشار خون همانند اِنالاپریل (واسوتک)، به‌شکل طبیعی مهارکننده ACE می باشند.

آب چغندر یا آب انار

پلی‌فنول‌های آب انار این چنین از تشکیل اکسید نیتریک (NO) حمایتمی‌کنند، گرچه تاثییر آن‌ها به قوت نیترات‌ها نمی‌رسد. در عوض، پلی‌فنول‌ها از سلول‌های پوشاننده دیواره شریان‌ها در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می‌کنند و به آن‌ها اجازه خواهند داد با آزادی بیشتری NO تشکیل کنند.

به همین علت، اثرات آب انار مدام تدریجی‌تر از آب چغندر است و با مصرف مداوم، طی زمان جهت افت سختی خون می‌شود.

آب چغندر و آب انار چه مقدار در افت سختی خون مؤثرند؟

نتایج مطالعات متفاوت است، اما بر پایه تحقیقات حاضر، تاثییر آب چغندر و آب انار بر سختی خون سیستولیک (عدد بالا) و دیاستولیک (عدد پایین) کمابیش ملایم است. گرچه افت سختی خون در برخی افراد، به‌اختصاصی افراد مبتلا به سختی خون بالا می‌تواند دیدنی باشد، هیچ‌یک را نباید درمان سختی خون بالا در نظر گرفت.

یافته‌های کلیدی:

آب چغندر: برپایه بازدید ۱۱ مطالعه، آب چغندر سختی سیستولیک را به شکل متوسط ۱۰ میلی‌متر جیوه و سختی دیاستولیک را ۸ میلی‌متر جیوه افت می‌دهد، اما تاثییر آن مختصر‌زمان است و طی سه ساعت به اوج رسیده سپس زیاد سریع افت می‌یابد. با مصرف مداوم، آب چغندر تنها افت پایدار سختی سیستولیک را تشکیل می‌کند و آن را نزدیک به ۵ میلی‌متر جیوه پایین می‌آورد.

آب انار: برپایه بازدید ۱۴ مطالعه، مصرف روزانه آب انار جهت افت متوسط ۵ میلی‌متر جیوه در سختی سیستولیک و ۳ میلی‌متر جیوه در سختی دیاستولیک می‌شود، اما این مزایا مدام بعد از دو ماه از بین می‌روال و سختی خون به سطح قبلی خود بازمی‌گردد.

سختی خون بالا چیست؟

سختی خون بالا (هایپرتِنشِن) با میلی‌متر جیوه (mmHg) اندازه‌گیری می‌شود و به گفتن سختی سیستولیک ۱۳۰ mmHg یا بالاتر یا سختی دیاستولیک ۸۰ mmHg یا بالاتر تعریف می‌شود.

دیگر مزایا سلامتی

آنتی‌اکسیدان‌های حاضر در آب چغندر و آب انار، مزایا بیشتری فراتر از «تاثییر بر سختی خون» دارند، از جمله:

بهبود کلسترول: نیترات‌های حاضر در چغندر می‌توانند سطح کلسترول بد (LDL) را افت دهند، در حالی که پلی‌فنول‌های انار از اکسیداسیون LDL جلوگیری می‌کنند؛ فرآیندی که به راه اندازی پلاک در شریان‌ها پشتیبانی می‌کند.

کارکرد شناختی: اکسید نیتریک حاصل از چغندر می‌تواند جریان خون به مغز را افزایش دهد و احتمالا کارکرد مغز را تحکیم کند. پلی‌فنول‌هایی که در روده به اورولیتین A تبدیل خواهد شد امکان پذیر در برابر آلزایمر محافظت تشکیل کنند.

سرطان: تحقیقات مقدماتی نشان داده که بتالین‌های حاضر در چغندر امکان پذیر از رشد تومورها و تشکیل رگ‌های تغذیه‌کننده سلول‌های سرطانی جلوگیری کنند. پلی‌فنول‌های حاضر در انار نیز امکان پذیر رشد و گسترش سلول‌های سرطان پروستات را افت دهند.