به گزارش خبر سریع، در وضعیتی که حوزه فرهنگ و هنر سرزمین از ضعف شدید مالی رنج می‌برد و همه ‌نقد و نظرها نیز نتوانسته تحول چندانی در سهم بودجه این قسمت داشته باشد، به نظر می‌رسد قسمت خصوصی می‌توانست همانند ناجی این حالت بحرانی عمل کرده و برخی از کمبودها را جبران کند.

اما فعالیت پلتفرم‌ها چه در عرصه تشکیل فیلم و چه در برنامه‌ها و رئالیی شوها گواه بزک برای فروش زیاد تر است.فارغ از این که آن محتوا تأثیر سازنده‌ای دارد یا نه.

زیاد تر رئالیتی شوها بدون خلاقیت و با صرف هزینه‌های هنگفت در چیدمان دکور، دعوت از مهمانان و این چنین دستمزد چهره‌هایی که در آن‌ها وجود می‌یابند، زیاد تر از آموزش جامعه به سرگرمی‌های دم دستی تبدیل شده‌اند.

به گفتن مثال برنامه شفرونی در دو قسمت اول خود تم‌های غذا، لباس و موسیقی دو سرزمین مکزیک و هند را انتخاب کرد و چهره‌های ایرانی می‌آیند تا در این برنامه با شوخی و خنده غذای خارجی بپزند و قضاوت شوند.رفتارهای شرم آور مهمانان و شوخی‌های بی‌مهابا با یکدیگر جهت شده مخاطب این حس را داشته باشد که این برنامه فقطً برای چهره‌ها منبع درآمد است و بر خلاف ادعایشان هیچ مسئولیت اجتماعی را مسئولیت‌دار نیستند.

اجرای فوق العاده رئال برنامه  و بی‌توجهی به دیالوگ‌ها این چنین برنامه پرخرجی را در حد دورهمی ‌در پارک سرکوچه تنزل داده است. غافل از این که در این چنین حالت اقتصادی هزینه گزافی برای برنامه‌ای که نه به جستوجو ترویج هویت ایرانی است و نه طنز آموزنده دارد، صرف شده است و مخاطب نیز از روی دست چهره ها مشق می‌نویسد.

این فرونشست در رئالیتی شوها به علت فروش لودگی نه تنها افت نمی‌یابد بلکه با موج قابل توجهی جامعه را دچار کرده و حتی سطح فرهنگ عمومی‌ را تنزل می‌دهد.

آیا این اتفاق رسالت پلتفرم‌ها می بود و ناظر آن یعنی صدا و سیما اهمیتی به این نوشته قائل نیست؟