یک ایمپلنت چشمی تجهیزبه هوش مصنوعی به بیماران نابینا پشتیبانی می‌کند تا بعد از سال‌ها نابینایی، مجدد توانایی خواندن متون را اشکار کنند.

به نقل از آی‌ای، این ایمپلنت موسوم به «PRIMA» اولین مورد از «بینایی مصنوعی» است که بینایی مرکزی را در چشم‌هایی که قبلاً به علت «آتروفی جغرافیایی»(geographic atrophy) نابینا شده بودند، بازیابی می‌کند.

این ایمپلنت چشم الکترونیکی تازه به افرادی که بینایی خود را از دست داده بودند، پشتیبانی کرده است تا توانایی خواندن را مجدد به دست آورند و جهشی بزرگ در بینایی مصنوعی تشکیل کند.

این کارآزمایی بالینی اروپایی با شراکت محققانی از دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجس(UCL) و بیمارستان چشم مورفیلدز(Moorfields) نشان داد که ۸۴ درصد از شرکت‌کنندگان می‌توانند با منفعت گیری از این دستگاه، مجدد حروف، اعداد و کلمات را تشخیص دهند.

این مطالعه، این ایمپلنت را روی بیمارانی که به علت «آتروفی جغرافیایی ناشی از دژنراسیون ماکولای خشک»(AMD) مرتبط با سن نابینا شده بودند، آزمایش کرد. گفتنی است که این بیماری اکنون غیرقابل درمان است.

شرکت‌کنندگان در این مطالعه توانستند به طور متوسط ​​پنج خط را روی یک نمودار بینایی استاندارد بخوانند. قبل از جراحی، تعداد بسیاری از آنها نمی‌توانستند نمودار را به هیچ وجه تشخیص دهند.

این کارآزمایی ۳۸ بیمار را در ۱۷ بیمارستان در پنج سرزمین ثبت نام کرد که بیمارستان چشم مورفیلدز تنها مکان در بریتانیا می بود.

هر شرکت‌کننده به علت AMD خشک که سلول‌های ماکولای حساس به نور را به مرور زمان از بین می‌برد، بینایی مرکزی خود را در یک چشم از دست داده می بود. نزدیک به پنج میلیون نفر در سراسر جهان با نوع پیشرفته این بیماری که به گفتن «آتروفی جغرافیایی»(GA) شناخته می‌شود، زندگی می‌کنند که اکنون هیچ درمانی برای آن وجود ندارد.

ایمپلنت PRIMA اولین ایمپلنت در نوع خود است که قادر به بازیابی توانایی خواندن از طریق چشمی است که کاملاً نابینا شده است.

ماهی مقیت(Mahi Muqit)، دانشیار مؤسسه چشم پزشکی UCL و مشاور ارشد زجاجیه و شبکیه در بیمارستان چشم مورفیلدز او گفت: در تاریخ بینایی مصنوعی، این نشان دهنده یک عصر تازه است.

او گفت: بازیابی توانایی خواندن، خلق و خو، مطمعن به نفس و استقلال بیماران را بهبود بخشیده است.

او همین طور گفت: عمل تراشه PRIMA را می‌توان با خیال راحت توسط هر جراح زجاجیه و شبکیه آموزش دیده در کمتر از دو ساعت انجام داد. این ایمپلنت، کلید دسترسی همه بیماران نابینا به این درمان پزشکی تازه است.

این عمل با برداشتن ژل زجاجیه چشم اغاز می‌شود. سپس جراحان یک ریزتراشه ۲ میلی‌متر در ۲ میلی‌متری به شکل یک سیم‌کارت را زیر شبکیه مرکزی قرار خواهند داد.

بعد از بهبودی، بیماران از عینک حقیقت افزوده متصل به یک رایانه کوچک جیبی منفعت گیری می‌کنند. دوربین عینک، صحنه‌های بصری را ضبط می‌کند و آنها را به طور پرتو فروسرخ در سراسر تراشه منعکس می‌کند.

سپس الگوریتم‌های هوش مصنوعی این داده‌ها را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند که از طریق عصب بینایی به مغز می‌رسند و شکل جدیدی از ادراک بصری تشکیل می‌کنند.

بیماران با تمرین یاد می‌گیرند که متون را اسکن کنند و بزرگنمایی را برای خواندن تنظیم کنند. توانبخشی کلید این کار است که زیاد تر چند ماه طول می‌کشد.

مسئله مهم این است که هیچ شرکت‌کننده‌ای افت دید محیطی باقی‌مانده خود را توانایی نکرد.

یکی از شرکت‌کنندگان بریتانیایی به نام شیلا ایرواین(Sheila Irvine)، توانایی خود را به اشتراک گذاشت و او گفت: قبل از دریافت ایمپلنت، همانند این می بود که دو قرص سیاه در چشمانم داشته باشم. من یک خوره کتاب بودم و می‌خواستم آن را بعد بگیرم.

وی لحظه‌ای که مجدد حروف را دید، «زیاد شوق‌انگیز» توصیف کرد و افزود: یادگیری مجدد خواندن ساده نیست، اما هر چه ساعت‌های بیشتری زمان بگذارم، چیزهای بیشتری یاد می‌گیرم.

ایمپلنت PRIMA توسط شرکت «Science» گسترش یافته است که در عرصه رابط‌های مغز و رایانه و مهندسی عصبی تخصص دارد.

این مطالعه در مجله پزشکی New England انتشار شده است.