محققان دانشگاه میشیگان و دانشگاه سنگاپور با بازدید داده‌های نزدیک به ۵ هزار بزرگسال در آمریکا و ژاپن در یک بازه وقتی ۲۰ ساله، به نتیجه جالبی رسیدند: در هر دو سرزمین افراد مجرد در قیاس با همتایان متأهل خود سلامت جسمانی ضعیف‌تر و رضایت از زندگی پایین‌تری را گزارش کرده‌اند. یقیناً قسمت دلنشین‌تر این تحقیق هنگامی آشکار می‌شود که نقش فرهنگ و خانواده را در نظر بگیریم.

سلامت و نشاط زیاد تر افراد متأهل

این تحقیق یک پارادوکس دلنشین را مشخص می کند. اگرچه افراد مجرد در هر دو سرزمین سختی و استرس خانوادگی بیشتری را حس می‌کردند، اما تأثیر این سختی بر روی نشاط آنها یکسان نبوده است.

در آمریکا حمایتخانوادگی به‌طور قابل توجهی به افزایش رفاه افراد متأهل پشتیبانی می‌کرد. از نظر دیگر، سختی خانوادگی بر روی افراد مجرد علت افت نشاط و رضایت از زندگی آنها می‌شد. اما در ژاپن این الگو کاملاً متفاوت می بود. حمایتخانوادگی تأثیر ضعیف و متناقضی بر روی رفاه افراد داشت و مهم‌تر از آن، سختی خانوادگی بر روی افراد مجرد، تأثیر منفی قابل توجهی بر روی نشاط آنها نداشت.

محققان چندین فرضیه را برای توضیح این تفاوت اراعه خواهند داد. در فرهنگ آمریکا که بر فردگرایی پافشاری دارد، افراد مجرد امکان پذیر زیاد تر حس انزوا و عدم حمایتعاطفی کنند و سختی خانواده برای ازدواج به تنش و درگیری منجر شود. اما در فرهنگ ژاپن، که بر نگه داری هماهنگی جمعی پافشاری دارد، امکان پذیر افراد مجرد ذهنیت فرد دیگر داشته باشند. محققان می‌گویند: «[مجردان ژاپنی] امکان پذیر با فاصله گرفتن از سختی خانواده یا جستجوی اشکال جانشین حمایتعاطفی، اثرات منفی این سختی را خنثی کنند.»

علاوه‌براین، عادی‌سازی انتظارات مربوط به ازدواج در ژاپن امکان پذیر افراد را نسبت به این فشارها بی‌حس کرده باشد و آنها برای نگه داری هماهنگی خانواده، نارضایتی شخصی خود را نادیده بگیرند.

یافته‌های این پژوهش در ژورنال Personal Relationships انتشار شده است.