سندی که بعد از ماه‌ها او گفت و گو و بازدید، چارچوب اسبق را تحول داده و آخر کار را سریعتر از انتظار برای گروهی از شاغلان رقم زده است.

در متن این قانون، سه تحول مهم به وضوح دیده می‌شود:

۱- افت سن بازنشستگی برای مشاغل سخت و زیان‌آور: بسته به شدت ریسک و شرایط محیط کار، این افت بین دو تا پنج سال نسبت به سقف قبلی اعمال شده است.

به این ترتیب، سقف سن بازنشستگی مردان در این مشاغل می‌تواند از ۶۰ سال به ۵۵ یا ۵۸ سال برسد و سقف زنان از ۵۵ سال به ۵۰ یا ۵۳ سال افت یابد. یقیناً مشروط به داشتن سابقه معتبر انجام کار در همان حوزه.

۲- افت حداقل سابقه پرداخت حق بیمه: حداقل سابقه پرداخت برای برخی گروه‌های مشمول از ۳۰ سال به ۲۵ سال افت یافته است.

این تحول عملا به معنی اغاز دریافت مستمری پنج سال سریعتر از پیش‌بینی‌های قبلی است. موضوعی که کارشناسان را با سوال‌هایی درمورد توان مالی صندوق‌ها برای پوشش دوره طویل‌تر پرداخت‌ها روبه رو کرده است.

۳- ساده‌سازی روال شناسایی و قبول مشاغل مشمول: فرآیند چندمرحله‌ای قبل اکنون به یک مسیر واحد و ثبت در سامانه یکپارچه محدود شده و زمان رسیدگی از چند ماه به چند هفته افت یافته است.

این شدت هرچند از پیچیدگی اداری می‌کاهد اما بیم آن وجود دارد که دامنه مشاغل سخت و زیان‌آور بی‌رویه گسترش یابد یا برخی تأییدها بدون برسی دقیق صورت گیرد.

به این علت، دولت قانون تازه بازنشستگی ۱۴۰۴ را بخشی از مطرح «جوان‌سازی نیروی کار» معارفه کرده و امیدوار است با خروج سریع تر کارکنان مسن، زمان ورود نیروهای تازه‌نفس فراهم شود.

با این‌حال، کارشناسان بیمه‌ و اقتصادی نسبت به تبعات مالی هشدار خواهند داد. چرا که بازنشستگی سریعتر از موعد، طول دوره پرداخت مستمری را افزایش داده و بدون پشتوانه پایدار، سختی مضاعفی بر منبع های محدود صندوق‌ها داخل خواهد کرد.

با وجود همه نقدها اما برای کارگری که ۲۰ سال در کارخانه‌ای با شرایط سخت کار کرده یا کارمندی که ۲۵ سال در محیط اداری پرتنش وجود داشته، این تحول به معنی رسیدن سریعتر به اسایش قولداده‌شده است.