او همین طور گفت پرداخت یارانه به طور پول نقد کمتر مرسوم است و یقیناً به دقت به مقصد‌های خود اصابت نمی‌کند. برای مثال اگر در سال ۱۳۸۸ که او گفت و گو این مطرح اغاز شد، به سرپرست هر خانوار ماهانه ۱ کیلو گوشت به ازای هر نفر عضو  داده می‌شد، امروز به خانوار ۴ نفره حداقل معادل قیمت ۳ میلیون تومان یارانه به طور کالا پرداخت شده می بود. به این ترتیب قیمت کالا یا پول پرداخت شده نگه داری می‌شد. 

وی خاطرنشان کرد: در قبل این او گفت و گو نقل می بود که دولت در حال افت یارانه بنزین و آرد و آب و. . است و به همان مقدار به افراد نقدی داده می‌شد. ۴۵ هزار تومان جبران آن هزینه‌ها می بود که در آن زمان ارزشی معادل ۱ میلیون و ۴۵۰ هزار تومان امروز داشت. در این شرایط باید او گفت که یارانه دیگر قیمت قبل را ندارد لذا آن توجیهی که با آن آزادسازی صورت گرفت و قیمت‌های کالاهای مصرفی عمومی افزایش یافت، دیگر محلی از اعراب ندارد.

ما باید شرطی  می‌گذاشتیم و آن‌ بالا نرفتن تورم می بود. اگر تورم بر قیمت یارانه نقدی تاثییر کند، ناگزیر تورم فقرا زیاد تر از تورم  اغنیاست. ما با افزایش مقدار یارانه نقدی به ۳۰۰ هزار تومان، نتوانستیم آن توجیه علمی و منطقی را برای یارانه تشکیل کنیم. 

بغزیان افزود: اگر بخواهیم با علتاقتصادی سال ۱۳۸۹ که یارانه ۴۵ هزار تومانی داده می‌شد، برای دهک‌های باقی‌مانده و حذف نشده یارانه برقرار کنیم، امروز باید به آن‌ها حدوداً نفری ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان کالا یا پول پرداخت کنیم. اما باید دید که حذف یارانه‌ها تا چه مقدار به دهک‌ها سختی داخل می‌کند. 

اگر یارانه به طور نقدی پرداخت شود، در شرایط‌ عدم توان دولت برای کنترل تورم، مدام باید آن را افزایش داد. به همین علت تثبیت قیمت‌ها و افزایش توان خرید خانوار، باید پیش از سیاست‌های یارانه‌ای در برتری دولت باشد.