محققان می‌گویند که یافته‌های آنها که در مجله تحقیقات روان‌تنی انتشار شده است، می‌تواند به پزشکان پشتیبانی کند تا ابزارهایی را برای پیش‌بینی خطرات سلامتی نه تنها بر پایه سختی خون و کلسترول، بلکه بر پایه نحوه تفکر، حس و حرکت فرد نیز گسترش دهند.

به نقل از گاردین، رنه موتوس، روانشناس و یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: به جای بازدید تیپ‌های شخصیتی کلی و فراگیر همانند برونگرا یا ماموریت‌شناس، ما بر توصیفات فردی تمرکز کردیم: راه حلهای دقیقی که افراد زمان پر کردن پرسشنامه‌های استاندارد شخصیت در رابطه خودشان سخن بگویید می‌کردند.

این استاد دانشگاه ادینبورگ او گفت یافته‌های «مستحکم» این مطالعه اولین نشانه را تا بحال اراعه می‌دهد که آن توصیف‌های جزئی و خاص از خود یعنی آنهایی که اکثر ما بدون هیچ تردیدی از آنها عبور می‌کنیم، می‌توانند بی‌سروصدا پیش‌بینی کنند که چه فردی عمر طویل‌تری خواهد داشت.

موتوس می‌گوید: «کلمه «فعال» از همه دلنشین‌تر می بود. شرکت‌کنندگانی که خود را اینگونه توصیف می‌کردند، به طور قابل توجهی کمتر گمان داشت در طول دوره مطالعه فوت کنند  و حتی با در نظر گرفتن سن، جنسیت و شرایط پزشکی، این خطر ۲۱ درصد کمتر می بود.

ویژگی‌های سرزنده بودن، منظم بودن، مسئولیت‌پذیری، سخت‌کوشی، کمال‌گرایی و سودمند بودن با فاصله مقداری بعد از آن قرار گرفتند. این تحقیق بیشتر از ۲۲ هزار بزرگسال را در چهار مطالعه عمده با دوره‌های پیگیری شش تا ۲۸ سال پوشش داد.

پارائیک اوسیلاباین، یکی دیگر از نویسندگان این مقاله و دانشیار روانشناسی در دانشگاه لیمریک ایرلند، می‌گوید: اهمیت این مطالعه در دقت آن نهفته است. مطالعه ما مشخص می کند که شخصیت نه تنها به گفتن یک تأثیر کلی، بلکه به گفتن مجموعه‌ای از رفتارها و نگرش‌های خاص عمل می‌کند و این ویژگی‌های فردی تأثیر قابل اندازه‌گیری بر طول عمر دارند.

به عبارت دیگر، فقط ماموریت‌شناس بودن مهم نیست، بلکه سخت‌کوش و دقیق بودن هم مهم است. فقط برون‌گرا بودن مهم نیست، بلکه سرزنده و فعال بودن هم مهم است.

موتوس می‌گوید: افراد می‌توانند به طرق گوناگون به طور شبیه ماموریت‌شناس یا برون‌گرا باشند. این تفاوت‌های ظریف است که اهمیت دارد و به گمان زیاد حتی بر زمان وقتی که زندگی می‌کنیم تاثییر می‌گذارد.

موتوس می‌گوید: هنگامی این تفاوت‌های ظریف با هم جمع خواهد شد، قوت پیش‌بینی بیشتری نسبت به ویژگی‌های کلی‌تر دارند.

این مطالعه نشان داد در حالی که ویژگی‌های مثبت به افراد پشتیبانی می‌کند تا عمر طویل‌تری داشته باشند، به نظر می‌رسد که ویژگی‌های عاطفی متضاد آنها تاثییر معکوس دارند: افرادی که خود را در دسته‌های مرتبط با روان‌رنجوری همانند دمدمی مزاج بودن، مضطرب بودن یا به راحتی غمگین شدن در رتبه بالایی قرار خواهند داد، گمان بیشتری دارد که سریعتر بمیرند.

اما قبل از این که فردی برای بازنویسی شخصیت خود عجله کند، نویسندگان مشتاق بودند اصرار کنند که یافته‌هایشان قطعی نیست. شما محکوم به مرگ زودهنگام نیستید چون بیشتر از حد دلواپس هستید، یا تا ابد زنده نیستید چون هیچ زمان ضرب‌الاجل‌ها را از دست نمی‌دهید.

اوسیلاباین او گفت: آنچه تحقیقات ما مشخص می کند این است که شخصیت می‌تواند نقش حمایتی داشته باشد. نقشی که در پزشکی و سلامت عمومی دست کم گرفته می‌شود.

این مطالعه این چنین نشان داد که سبک زندگی و عوامل بالینی همانند سیگار کشیدن، شاخص توده بدنی (BMI)، فعالیت بدنی و بیماری‌های مزمن، برخی از تفاوت‌های بین شخصیت و طول عمر را توجیه می‌کنند، اما نه همه آنها را.

اوسیلاباین می‌گوید: این یعنی «سازماندهی» امکان پذیر به افراد پشتیبانی کند تا به روال‌هایی که سلامت را بهبود می‌بخشند، پایبند بمانند، اما این چنین می‌تواند نشان‌دهنده‌ی تاب‌آوری روانشناختی یا عادات اجتماعی باشد که به زندگی طویل‌تر پشتیبانی می‌کنند.

دکتر راس استوارت، متخصص شخصیت و روانشناسی در دانشگاه چستر، تمرکز بی‌سابقه این مطالعه بر ویژگی‌های شخصیتی خاص را ستود. او او گفت: تا بحال، اکثر مطالعات در سطح گسترده‌تر ویژگی‌ها متوقف شده بودند. اما این تحقیق مشخص می کند که راه حلهایی که افراد خود را با منفعت گیری از کلمات فردی توصیف می‌کنند، می‌تواند به همان اندازه قوی باشد.

ساموئل هنری، پژوهشگر برسی روانشناختی در دانشگاه تارتو در استونی، می‌گوید که پیامدهای عملی این یافته کاملا بنیادی می باشند. او او گفت اگر سازمان‌ها درمانی بتوانند غربالگری شخصیت را در برسی‌های معمول بگنجانند، امکان پذیر به شناسایی افرادی که در معرض خطر می باشند پشتیبانی کند، چون الگوهای رفتاری آنها نشان دهنده مشکلاتی در مدیریت سلامت درازمدت است.

او او گفت: فردی که خود را «سازمان‌یافته» نمی‌بیند، امکان پذیر برای مصرف دارو دچار مشکل شود. فردی که حس «فعال بودن» نمی‌کند، امکان پذیر برای تحرک به حمایتبیشتری نیاز داشته باشد.