سال‌ها است که والدین و مربیان این سوال را نقل می‌کنند: آیا هد زدن به توپ فوتبال بی‌خطر است؟ مطالعه‌ای توسط محققان مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیا مشخص می کند که جواب پیچیده‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کردیم.

به گزارش اس‌اف، محققان دریافتند که بازیکنان آماتوری که زیاد تر به توپ هد می‌زنند، تغییرات کوچک اما قابل اندازه‌گیری در قسمت جلویی مغز خود نشان خواهند داد. این تغییرات با کارکرد ضعیف‌تر در آزمون‌های حافظه مرتبط می بود و نگرانی‌های جدیدی را در رابطه این که هد زدن‌های مکرر امکان پذیر برای توانایی‌های تفکر طویل مدت بازیکنان چه معنایی داشته باشد، تشکیل کرد.

این مطالعه که در JAMA Network Open انتشار شد، شامل ۳۵۲ مرد و زن می بود که به طور منظم در شهر نیویورک فوتبال بازی می‌کردند. این افراد حرفه‌ای نبودند. آنها ورزشکاران روزمره‌ای بودند که درست همانند میلیون‌ها نفر دیگر در سراسر جهان تمرین و بازی می‌کردند.

گروه تحقیقاتی با منفعت گیری از اسکن‌های پیشرفته مغز، مرزی را در اعماق جلوی مغز، درست پشت پیشانی، بازدید کردند. این نقطه، که ناحیه اوربیتوفرونتال نامیده می‌شود، به برنامه‌ریزی، تمرکز و استراتژی پشتیبانی می‌کند، توانایی‌هایی که هر دانش‌آموز و بازیکنی به آن نیاز دارد.

به طور معمول، بافت‌های این ناحیه یک مرز آشکار و اشکار راه اندازی خواهند داد. اما در بازیکنانی که زیاد تر هد می‌زنند، این مرز مبهم به نظر می‌رسید. دانشمندان این را به گفتن یک نشانه هشدار دهنده از صدمه میکروسکوپی می‌دانند.

هد زدن در فوتبال امکان پذیر بخشی از بازی باشد، اما تحقیقات هم چنان به اثرات بلندمدتی که امکان پذیر از خود به جا بگذارند اشاره می‌کند.

بازیکنان این چنین یک آزمون حافظه ساده انجام دادند: آنها به یک لیست خرید مختصر گوش دادند و تلاش کردند تا حد امکان موارد بیشتری را تکرار کنند. بازیکنانی که در سال قبل هد زدن بیشتری گزارش کرده بودند، در این آزمون نمره کمتری کسب کردند.

ربط آشکار می بود. هرچه بازیکنان زیاد تر سر به توپ می‌زدند، گمان بیشتری وجود داشت که اسکن‌های آنها تغییرات ظریف مغزی را نشان دهد و در یادآوری حافظه کارکرد بدتری داشته باشند.

چرا این ناحیه مغز اهمیت دارد؟

قشر اوربیتوفرونتال عمدتا یک «مرکز حافظه» نیست. در عوض، به افراد پشتیبانی می‌کند تا دقت کنند، از قبل برنامه‌ریزی کنند و از استراتژی‌های هوشمند برای یادگیری منفعت گیری کنند. اگر این ناحیه صدمه ببیند، بازیکنان امکان پذیر در سازماندهی اطلاعات یا نگه داری تمرکز مشکل داشته باشند. این می‌تواند توضیح دهد که چرا تست‌های حافظه برای ضربات سر مکرر سخت‌تر می بود.

در زندگی روزمره، این نوشته اهمیت دارد. این توانایی‌ها همان‌هایی می باشند که دانش‌آموزان در مدرسه به آنها تکیه می‌کنند و بزرگسالان در محل کار از آنها منفعت گیری می‌کنند. حتی تغییرات کوچک نیز می‌تواند بر یادگیری، تمرکز و تصمیم‌گیری تأثیر بگذارد.

یکی از قابل دقت‌ترین یافته‌ها این می بود که این تغییرات محدود به حرفه‌ای‌ها یا بازیکنان لیگ‌های پرفشار نبوده است. آنها در ورزشکاران معمولی که آخر هفته ورزش می‌کردند نیز مشاهده شدند.