دکتر نسرین مویدنیا، متخصص علوم و صنایع غذایی می‌گوید: در بازار، ظروف بسیاری با جنس‌های گوناگون برای پخت و پز وجود دارند. ظروف چدنی و استیل دو نمونه از ظروفی می باشند که امروزه در تعداد بسیاری از آشپزخانه‌ها مورد منفعت گیری قرار می‌گیرند و سوالات بسیاری در رابطه جنس این ظروف و این که ایمنی و سلامت کدامیک برای پخت و پز زیاد تر است، پرسیده می‌شود.

استیل و چدن هر دو آهنی می باشند

 حقیقت این است که چدن و استیل هر دو از یک خانواده می باشند، هر دو آلیاژی از آهن و کربن اند با این تفاوت که محتوای آهن چدن، بالاتر از استیل است و استیل علاوه بر کربن حاوی درصدی کروم و بعضی اوقات نیکل است و این اختلافات مهم در کنار دیگر جزئیات خاص، علتتفاوت‌های ساختاری و عملکردی این دو نوع ظرف می‌شود. ظروف استیل مقاوم، ایمن، بی‌ عکس العمل و ضدزنگ می باشند، عکس العمل شیمیایی با مواد غذا نمی‌دهند و در برابر حرارت و رطوبت پایدارند. در بازار دو ظاهر گوناگون از ظروف استیل زیاد دیده می‌شود. استیل براق و استیل مات.

استیل براق بهتر است یا مات؟

استیل براق، سطحی صیقلی و آینه‌ ای دارد. این ظاهر در تاثییر پولیش مکانیکی یا الکترولیتی تشکیل می‌شود. یقیناً اگر استیل براق با سیم یا مواد ساینده شسته شود، سریع خط و خش می‌افتد. اما استیل مات این گونه نیست و کمتر تاثییر انگشت و لک را مشخص می کند. براق یا مات بودن استیل‌ها، تنها یک تفاوت ظاهری است و به گرید فلز یا ایمنی آن ارتباطی ندارد و تفاوت عملکردی در ایمنی یا کیفیت پخت ندارند.

چدن خام یا لعاب‌دار

ظروف چدنی، سنگین می باشند و وزن بالایی دارند. گرما را زیاد خوب نگه می دارند ولی کند گرم خواهد شد. ظروف چدنی هم به دو دسته چدن خام و لعاب دار تقسیم خواهد شد. چدن خام یا بدون لعاب با سطح تیره، زبر و نیازمند روغن‌ کاری اگر بدرستی منفعت گیری و مراقبت شوند، یک خاصیت نچسب طبیعی اشکار می‌کنند و زیاد بادوام می باشند. با این حال در برابر رطوبت حساسند و امکان پذیر زنگ بزنند.

ضمناً پخت غذاهای اسیدی و حتی انواع خورش‌های مرسوم ما در این ظروف پیشنهاد نمی‌شود. اما ظروف چدنی لعاب دار، یک لایه سرامیکی خاص دارند که از زنگ‌ زدگی و عکس العمل آن با غذا جلوگیری می‌کند. این ظروف برای غذاهای اسیدی مناسبترند اما حساس بوده و باید از ضربه و تغییرات ناگهانی دما، محافظت شوند.

استیل، مناسب پخت و پز و چدن، مناسب سرخ کردن

در نهایت این که ظروف استیل چه براق چه مات، سبک‌تر از چدن می باشند و نگهداری ساده‌ تری دارند. چدن مخصوصا نوع خام، گرما را بهتر و طویل تر نگه داری می‌کند و برای پخت‌های طویل و با دمای بالا مناسب‌تر است، اما سنگین‌تر است و نیاز به مراقبت بیشتری دارد. استیل با غذا عکس العمل نمی‌دهد و برای پخت غذاهای اسیدی و انواع خورش و سوپ و آش کاملا ایمن است.

در روبه رو، چدن خام با مواد اسیدی عکس العمل دارد، ولی نوع لعاب‌دار آن این مشکل را ندارد. استیل خاصیت نچسب ندارد، ولی چدن می‌تواند با مراعات شرایطی، نچسبی قابل قبولی را نشان دهد. در کل، ظروف استیل استاندارد، گزینه خوبی‌ برای پخت و پز روزمره می باشند، اما اگر اهل پخت غذاهای سنگین، سرخ‌کردنی و سنتی هستید، چدن، گزینه مناسب تری است به شرطی که با روش نگهداری آن آشنا باشید.